ΓΡΑΦΕΙΝ

Ελλάδα, χώρα του φωτός

Ελλάδα, η χώρα που γέννησε την δημοκρατία, τις τέχνες, τις επιστήμες. Ελλάδα, η χώρα των φιλοσόφων, των ρητόρων, των ισχυρών πολιτικών και στρατηγών, των ιστορικών. Ένα από τα πιο διάσημα πολιτισμικά κέντρα των αρχαίων χρόνων. Η γενέτειρα του πολιτισμού στον δυτικό κόσμο. Ένα κράτος που είχε μία από τις πιο ισχυρές οικονομίες στην αρχαιότητα. Τι θα μπορούσε να πάει λάθος; Το ιδανικό κράτος, η τέλεια χώρα. Αυτή είναι ακριβώς η μορφή ενός κράτους που ονειρευόμαστε στη σημερινή εποχή, διότι αυτή η Ελλάδα πλέον δεν υπάρχει, εξαφανίστηκε. Δεν θα ξανά υπάρξει και ποτέ. Και να σας πω γιατί εξαφανίστηκε; Γιατί για ένα Σωκράτη υπάρχει ένας Μέλητος, για έναν Καποδίστρια ένας Μαυρομιχάλης, για έναν Τρικούπη ένας  Δηλιγιάννης και για έναν Βενιζέλο ένας βασιλιάς Κωσταντίνος.  Επίσης, γιατί θα εμφανιστούν και οι λεγόμενοι «σωτήρες» όπως ο Μαυροκορδάτος, ο Κουντουριώτης, ο Μαυρομιχάλης, ο Κωλέττης όπως και πολλοί άλλοι, αλλά μέχρι να τους διαβάσετε θα περάσουν χρόνια.

Η ιστορία που έχουμε σαν κράτος είναι αρκετά μεγάλη και περίπλοκη, αλλά το σημαντικότερο, δεν υπάρχει κομμάτι της που να είμασταν συμφιλιωμένοι. Πάντα θα υπήρχαν πόλεμοι από τα αρχαία χρόνια μέχρι τα σημερινά και δεν νομίζω πως θα σταματήσει και ποτέ όσο και αν θέλουμε (το θέλουμε;). Ας το αρχίσουμε από τον πελοποννησιακό εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους Πελλοπονήσιους και στους Αθηναίους μέχρι τον εμφύλιο ανάμεσα στις δυο κομματικές παρατάξεις που κυριαρχούν ακόμα και σήμερα, την αριστερά και την δεξιά. Πάντα και για πάντα θα είμαστε ενάντια και θα πολεμάμε ο ένας τον άλλον. Πού είναι η δημοκρατία σε όλο αυτό; Πού είναι ο πολιτισμός; Μιλάμε για αυτά τα δυο τεράστια αγαθά ενώ το μόνο που επικρατεί αυτήν την εποχή στην χώρα μας είναι ένα χάος, ζούμε σε μια ζούγκλα. Έχουμε προκαλέσει έναν πόλεμο που μπορεί να μην είναι ένοπλος, αλλά είναι ψυχολογικός και αυτός ο πόλεμος δεν κάνει διακρίσεις. Είμαστε εχθροί του αλλά και ταυτόχρονα συμπολεμιστές του.

Πού είναι η δημοκρατία όταν υπάρχουν πολίτες που ζουν σε παγκάκια; Πού είναι όταν ο λαός της χώρας δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα και για θέρμανση; Πού είναι όταν για να λυθεί ένα πρόβλημα υγείας σε κάποιον πρέπει να πληρώσει μια περιουσία που πολύ πιθανό να μην έχει; Πού είναι όταν η αστυνομία ασκεί βία στους πολίτες; Πού είναι όταν καταλαμβάνουν τα θέατρα; Πού είναι όταν σπάνε στο ξύλο άτομα διαφορετικής σεξουαλικότητας; Πού είναι όταν οι πολίτες δεν έχουν να φάνε από την ακρίβεια; Πού είναι όταν ο μισθοί και οι συντάξεις πέφτουν μέρα με τη μέρα; θα σας απαντήσω εγώ, πουθενά! Δεν μπορούμε να λέμε πως ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα,  όταν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω καθημερινά.

Ζούμε σε μια κοινωνία που βασιζόμαστε σε έναν θεό και σε θαύματα, αντί να βασιζόμαστε στους εαυτούς μας. Πιστεύουμε πως ένα κερί και ένας άγιος θα μας σώσει από τα προβλήματά μας. Ίσως αυτό να ευθύνεται για την τροπή που έχει πάρει η κατάσταση της χώρας μας τους τελευταίους αιώνες. Η πλύση εγκεφάλου που δημιουργείται από την θρησκεία είναι τεράστια και έχει μεγάλη ευθύνη για την καταστροφή της κριτικής σκέψης του ανθρώπου. Δίνουμε ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων της χώρας μας στην εκκλησία, αντί να τα χαρίσουμε στα νοσοκομεία και στα σχολεία ώστε να αναβαθμιστούν. Χτίζονται πολυτελείς εκκλησίες αλλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν έχουν ούτε ένα δωμάτιο να κοιμηθούν. Και ακόμα διδάσκεται στα σχολεία το μάθημα των θρησκευτικών, που υποτίθεται ανοίγει τον τρόπο σκέψης σου, αλλά είναι το μόνο που δεν κάνει. Δεν μαθαίνουμε τίποτα πέρα του πως  να γίνουμε καλοί πιστοί.

Λοιπόν, αυτή είναι η Ελλάδα μας, μια χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και τον πολιτισμό αλλά και ταυτόχρονα τα σκότωσε. Σε αυτήν την Ελλάδα ζούμε και θα συνεχίσουμε να ζούμε. Είμαι μόλις δεκαέξι χρονών και είμαι καταδικασμένη σε μια ζωή με ένα μέλλον προκαθορισμένο που γι’ αυτό φρόντισαν άλλοι…

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 5 / 5. Σύνολο ψήφων: 6

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Μαρία Παράφορου

Μέλος της μαθητικής συγγραφικής ομάδας Teenγραφείς

error: www.grafein.gr