ΓΡΑΦΕΙΝ

Ήσουν μόνο δεκαεννιά

Σου έλαχε να έβγαινες
για το στερνό σεργιάνι.
Πού να βρεθεί το γιατρικό
αυτή η πληγή να γιάνει;

Είναι βουβός ο σπαραγμός.
Μ’ ένα κερί αναμμένο
κι ένα «γιατί» αναπάντητο
στο βλέμμα χαραγμένο.

Το μένος εμφανίστηκε
μ’ ανθρώπινη την όψη
κι έμελλε απάνθρωπα
το διάβα σου να κόψει.

Στα έδρανα απέμεινε
η θέση σου μονάχη.
Δρεπάνι, θαρρείς, θέρισε
το άγουρο το στάχυ.

Ανθρώπου νους αδύνατο
αυτό να το χωρέσει,
που ανθρώπου χέρι υψώθηκε
ζωή για ν’ αφαιρέσει.

Τα όνειρά τους σκόρπισαν
σαν φύλλα στον αέρα.
Τι λόγια δίνουν δύναμη
στη μάνα, στον πατέρα;

Τον πόνο δεν τον άντεξε
κι ο ουρανός δακρύζει,
έκανε δάκρυ τη βροχή,
που και βουνά ραγίζει.

Επείγον, πια, το γιάτρεμα
αυτής της ασθενείας,
της απουσίας αγωγής,
της έλλειψης παιδείας.

Μα εκείνο το χαμόγελο
ποτέ του δεν θα σβήσει,
σημάδι ανεξίτηλο
στον χρόνο έχει αφήσει.

Γαρύφαλλα πεσμένα
στη δική σου γειτονιά
για το μεγάλο σου ταξίδι.
Ήσουν μόνο δεκαεννιά.

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 4.6 / 5. Σύνολο ψήφων: 117

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Κωνσταντίνος Μπασούρης

Ο Κωνσταντίνος Μπασούρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1984. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης και είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Εγκληματολογία. Έχει παρακολουθήσει το Μονοετές Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μεταφραστών. Λατρεύει τη μουσική, τη λογοτεχνία και τη γραφή, τα ταξίδια, το θέατρο και την καλλιτεχνική έκφραση εν γένει. Ερασιτέχνης μουσικός, ασχολείται με τη στιχουργική από μικρή ηλικία. Ποιήματά του έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Θεωρεί τη λειτουργία της τέχνης ως θεραπεία της ψυχής και επιδιώκει την επίτευξη της ισορροπίας και αρμονίας στην καθημερινότητα. Μότο: η τέχνη είναι πνοή.

error: www.grafein.gr