Είσαι εκείνη που έδωσες πνοή εις την πνοή μου
σε κάθε πέταγμα και πτώση, εκεί μαζί μου
Είσαι εκείνη που θυσίασες τη ζωή σου
θυμάμαι πάντα έλεγες: όλα για το παιδί σου
Είσαι εκείνη που με έμαθες να αγαπώ τον κόσμο
να δίνομαι, να γίνομαι,
να το μιλώ, να το τιμώ,
να το αντέχω, να μπορώ
εκείνη που πάντα έμπαινες μπροστά μη και πονέσω
το όνειρο να δέσω…
μέσα του να χωρέσω…
και τώρα ακόμη… που έφυγες
έγινες λέξεις, μάνα
έγινες στίχος, κοφτερός
σαν κεραυνός, σαν αετός
Είσαι κομμάτι μου, το μοναδικό που πάντα θα‘ χω
γιατί μέσα από τη ζωή σου, έδωσα ζωή
έγινα μάνα και τώρα ξέρω τι θα πει…
όλα όσα με δίδαξες σιωπηλά
καθώς κοιτώ στα μάτια… τα δικά μου τα παιδιά..
Αιωνία σου η μνήμη,
λείπεις, κι απόψε, μαμά.