ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - κοινωνικό

Οι γειτόνισσες

Πολλά χρόνια γειτόνισσες η Θρακιώτισσα κυρά Ζωή και η Πόντια κυρά Σόνα. Τα σπίτια τους αντικριστά πανομοιότυπα, τις αυλές τους τις χώριζε ένα χαμηλό τοιχάκι. Τα είχαν χτίσει τότε με κόπους και στερήσεις βιαστικά για να...

Άλκης

«Χαράματα και δειλινά κλαίει η καρδιά μου και πονά, ένα πρωί χαράματα έφυγες μακριά μου και μου’ μειναν τα κλάματα κι ο πόνος συντροφιά μου. Και τώρα μες στην ερημιά ψάχνω να βρω παρηγοριά, είμαι ένα έρημο πουλί...

Ο μονόλυκος

Το μούχρωμα έβαψε τα σαθρά δοκάρια με όψη μπλαβιά. Η σκιά μιας τεράστιας θηλιάς πρόβαλε στον απέναντι πλινθότοιχο. Η φλόγα του φανού τρεμόπαιξε, φοβισμένα, προδίδοντας ένα ετοιμόρροπο καλύβι που βαριανάσαινε την θλίψη...

Λήρος

Είναι κι αυτή η γραμμή, που όσο περνά ο χρόνος, αντί να ξεθωριάζει, γίνεται πιο έντονη. Η γραμμή αυτή, όπου ο Μύθος τον Λόγο συναντά. Κι αρχίζουν όλα πια να αναδεικνύονται στην πραγματική τους διάσταση. Όπως όντως είναι...

Ο Λύκος

Μέσα στα δάση του μυαλού κάθε που σκοτεινιάζει γυρίζει ο Λύκος της ψυχής στο κρύο και στ’ αγιάζι Τη λεία του αναζητά κάθε που ξημερώνει και ύπουλα το θήραμα με δισταγμό ζυγώνει Στέκεται λίγο και ζυγεί κρυφά το...

Υπόψιν εκείνου που διασφάλιζε την ασφάλεια

Αξιότιμε κύριε πρώην υπουργέ, Σε περίπτωση που το διαγράψατε από τη μνήμη σας, λόγω της κυνικής και αναίσχυντης αναλγησίας σας, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω: Πριν έναν χρόνο στείλατε στον θάνατο 57 παιδιά. Πριν έναν...

Τα θαρρώ του περιθωρίου – 69

Τα θαρρώ του περιθωρίου Θαρρώ πως είμαστε οι επιλογές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Θαρρώ πως είμαστε οι στιγμές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Ανιαρά ρομποτάκια που μονάχα...

Απόγευμα Τρίτης

Ήταν απόγευμα Τρίτης. Μια συνηθισμένη Τρίτη. Γυρνάω από το γραφείο κουρασμένος, ανοίγω τον θερμοσίφωνα για να κάνω μπάνιο μήπως καταφέρω να χαλαρώσω λιγάκι. Πάω στην κουζίνα, ανοίγω το ψυγείο, παίρνω ένα τάπερ με...

Στην οδό Τζόν Κένεντι

Σαν το λεωφορείο πήρε την οδό Κένεντι, ριπές φωτός, σε ανύποπτο χρόνο, τόνιζαν του πράσινους ιριδισμούς στη θωριά του. Κι όμως, μήτε το βλέμμα, μήτε τα ωχρά χείλη, μου τράβηξαν την προσοχή. Όχι, ήταν τα δάκτυλα γύρω απ’...

Ένα κοτσύφι με μπλε φτερά

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, είναι πάουερ, δύναμη, σα να λέμε. Μεγάλο ατού να έχεις παππού ή γιαγιά, που να μπαινοβγαίνει στο σπίτι σου. Δε σου αρέσει το φαγητό που σου έφτιαξε η μάνα σου, η γιαγιά το έχει καταλάβει...

Γκρι άπειρα σύννεφα κατέβηκαν στα άχυρα

Μυρωδιά από φρεσκοβαμμένη μπογιά προερχόταν από το σπίτι. Ένα άδειο, παρατημένο βαρετό κίτρινο χρώμα χάριζε τώρα στο σπίτι μια σκιά που του έλειπε από το τριγύρω μέρος. Ο αέρας κοπανούσε μανιωδώς τα παράθυρα και τα...

Τελευταία μέρα

Άλλη μια μέρα που ξυπνώ μ’ έναν τεράστιο πονοκέφαλο από το χτεσινό μεθύσι. Η κοπέλα μου ακόμα κοιμάται γυμνή μέσα στα σεντόνια μου. Σηκώνομαι να φτιάξω ένα καφέ γιατί αλλιώς που να ανοίξει το μάτι. Ξαφνικά ακούω το...

Το Καβούκι

Χελώνα, ένα ερπετό που το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι το καβούκι, το οποίο προστατεύει το σώμα της από τραύματα, ταυτόχρονα όμως την κάνει αργή και δυσκίνητη και κυρίως την καταδικάζει να ζει μόνη μέσα σ΄ αυτό...

6 Δεκέμβρη 2008, Εξάρχεια

6 Δεκέμβρη 2008, Εξάρχεια. Καθώς ξάπλωνα σε κάποιο παγκάκι της γειτονιάς ανάμεσα στην Μεσολογγίου και Τζαβέλα –κάτι συνηθισμένο για εμένα- ακούω δυο κρότους. Υπέθεσα πως γίνονται πάλι επεισόδια και κάτι θα έριξαν, δεν...

Το Σπίτι της Φελίτσια Ορσεόλο

Ο Ιάσωνας ξύπνησε πολύ νωρίς. Σήμερα είναι μία σημαντική μέρα για κείνον. Θα πήγαινε να δει το σπίτι των ονείρων του, ολοκληρωμένο στην πρώτη φάση. Ο εργολάβος είχε πει ότι το εξωτερικό και τα χωρίσματα ήταν έτοιμα...

Στο παγκάκι

Νωρίς το απόγευμα, μπρος στο παγκάκι της εισόδου του λυκείου,  οι δυο συμμαθήτριες αρχίνησαν την ανάγνωση του τραγικού έργου. Πυκνότερες οι πρόβες, αφού κοντοζυγώνανε οι εκδηλώσεις της μνήμη του θεόπνευστου ποιητή. Μα...

Η παρτίδα

Μα τώρα, μη μου πεις ότι είναι σύμπτωση αυτό! Ένα παιχνίδι μου αρέσει στον υπολογιστή και τα ονόματα των συμπαικτών είναι τα ίδια με τα δικά τους. Λέγονται A,Β και Γ. Μου φάνηκε αστείο για λίγο. Μετά φρίκαρα. Κάπως…...

Ειρήνη ή Αïρίν

Ήταν η δεύτερη φορά που την έβλεπε. Η Μυρσίνη την είχε προσέξει, πώς αλλιώς άλλωστε; Στο χωριό όλοι γνωρίζονταν και αυτή τη μικρούλα δεν την είχε ξαναδεί. Και πάλι στο ίδιο σημείο, έξω από το σπίτι τους, στη μάντρα τους...

error: www.grafein.gr