ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - κοινωνικό

Οι βόλτες του ήλιου

Ο ήλιος ανέτειλε σιγά-σιγά. Πάντα του άρεσε η χρωματική παλέτα της Ανατολής. Απαλό ροζ, κόκκινο, πορτοκαλί, σιγά -σιγά ξεθωριάζει και τότε εμφανίζεται στη σκηνή αυτός. Του άρεσε που ένα μέρος της γης είχε φως και το...

Το παιδί το δικό μου

Το παιδί το δικό μου το περίμενα καιρό. Αυτό το πήρα απ’ τη μάνα μου. Λίγο η γκρίνια, λίγο τα «Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις», λίγο που η Ελένη- δυο χρόνια μικρότερη- με πρόλαβε κι έκανε το πρώτο εγγόνι για τους γονείς...

Τελευταία συνεδρία

Από το παράθυρο του γραφείου της είδε τον Ράβι με το προβατίσιο τζάκετ να διασχίζει την πλατεία του δημαρχείου. Κρατούσε ένα μπουκέτο κίτρινες τουλίπες. Λύσαγε ο αγέρας και τα φοινικόδεντρα της πλατείας του Χάκνεϊ...

Ο άντρας στο λεωφορείο

Ο άντρας στο λεωφορείο είναι ένα πλάσμα μυστηρίου, με παρουσία αινιγματική. Τον βλέπω συχνά, με το εισιτήριο στο χέρι, διαβατήριο για έναν κόσμο αόρατο. Τα σγουρά, γκρίζα μαλλιά του πέφτουν στους ώμους του, ενώ τα γένια...

Διακοπή ρεύματος

Υπάρχει μια κατηγορία φόβων, που ονομάζουμε στην προσπάθειά μας να τους κατανοήσουμε, ως φόβους αρχέγονους. Από τότε που ο άνθρωπος των σπηλαίων πρωτοκατοίκησε στις σπηλιές με κίνδυνο της ζωής του της ίδιας από ό,τι...

Λίγο πριν το γάμο…

Δυο ποτά πριν το γάμο, ίσα για να φύγει το άγχος, δεν είναι και τόσο τρομερό, ακόμα και η μάνα της, δεν της είχε φέρει αντίρρηση. Μήνες έψαχνε η μάνα της, να βρει ώρα στην εκκλησία της γειτονιάς τους, εντέλει ακόμα και...

Οι ψεύτικες φίλες της Κλαούντια

Η Κλαούντια ήταν μία έφηβη κοπέλα, η οποία κάθε μέρα φορούσε φανταχτερά και πολύχρωμα ρούχα, τα οποία τα έραβε η μητέρα της. Η Κλαούντια όμως είχε και δύο φίλες, τις οποίες τις αποκαλούσε ψεύτικες, γιατί αν ήταν...

Ποδόσφαιρο

«Παίζω ποδόσφαιρο χρόνια. Μόλις πήρα μεταγραφή. Ντάξει καλή ομάδα και ο πρόεδρος δίνει φράγκα. Μη φανταστείς, όταν λέω φράγκα, εννοώ μερικά χιλιάρικα, έτσι; Δεν είμαστε και Α΄ Εθνική. Ντάξει εμένα, ρε παιδί μου, με...

Στατιστικά

Με το Θανάση δεν ήμασταν ποτέ συμμαθητές στο σχολείο. Παρακολουθούσαμε, όμως, μαζί μαθήματα Αγγλικών και Γερμανικών. Σε κάποια φάση βρεθήκαμε να παρακολουθούμε θεωρία της μουσικής στο ίδιο τμήμα. Ήταν άριστος μαθητής...

Μία κόλαση. Ένα μπάνιο. Τρίβω

Θυμάμαι τον φόβο που έβγαζα από τα μάτια μου, τον θυμό και τις φλόγες που έβγαζαν τα δικά του. Προσπάθησα να του ξεφύγω, να τρέξω, να φωνάξω βοήθεια. Αλλά και να είχα ξεφύγει, πού θα πήγαινα μέσα από τις ερημιές που με...

Κι όταν σε θυμάμαι

Περνάω κρισάρες στο μυαλό μου. Είναι στιγμές που η ανάγκη του να είσαι εδώ ξεπερνάει τον εγωισμό που έχτισα απέναντι στις λανθασμένες αποφάσεις σου. Σίγουρα το να απλώσει χέρι κανείς είναι μια λανθασμένη απόφαση…...

Το emoji

Κρυβόταν μέσα στην οθόνη. Πίσω από ένα πληκτρολόγιο χωρίς κανείς να ξέρει τι πραγματικά νιώθει. Ήταν ένα emoji, ένα εικονίδιο ή φάτσα που όλοι τη χρησιμοποιούν, αλλά κανείς δεν καταλάβαινε τι πραγματικά νιώθει. Είχε...

Προφανής – Επιφανειακές σκέψεις

Προφανής Γνωρίζεις από «άρωμα χρώματα» ; Κοίτα γύρω σου και πες μου. Γλυκέ μου, φαντάζουν όλοι σαν δαύτα. Κι όμως τα ροζ μάγουλά τους από τον τσουχτερό χειμώνα τούς δίνουν μια πινελιά ζωής. Ίσως φαντάζω κι εγώ τρελή...

Δεν φταίω εγώ – Η ώρα

Δεν φταίω εγώ Δεν φταίω εγώ Φταίει η τύχη που τα ‘φερε έτσι Δε φταίω εγώ Φταίει ο Θεός που με πολεμάει Δεν φταίω εγώ Φταίει ο κόσμος που άλλους τους λατρεύει και άλλους τους μισεί Δε φταίω εγώ Φταίει που ένιωσα το χάος...

Επισκεπτήριο

Ξάπλωνε στο κρεβάτι. Δε μιλούσε, δε σκεφτόταν, σχεδόν δεν ανέπνεε καν. Απόμακρος, δίχως ζωή. Από κάτω του ο “συγκάτοικός” του, ο Γιάννης. Σκότωσε λένε τη γυναίκα του, ο ίδιος ποτέ δεν ομολόγησε. Δώδεκα...

Έτσι πρέπει να είναι…

Από το πρωί διέκρινε μια κινητικότητα στο σπίτι. Δεν έδωσε όμως και πολλή σημασία, γιατί πάντα υπήρχε κόσμος που μπαινόβγαινε. Η θεία της ήρθε δυο τρεις φορές και μουρμούριζαν με την μάνα της. Η γιαγιά σκεφτική από το...

Η αλήθεια του Οδυσσέα

Αρχές Δεκεμβρίου. Το κέντρο της πόλης έσφυζε από ζωή παρά το τσουχτερό κρύο. Στολισμένες βιτρίνες καταστημάτων, στολισμένοι δρόμοι, μπαλκόνια και παράθυρα σπιτιών. Παντού αναβόσβηναν φωτάκια ρυθμικά, μουσικοί στους...

Λευκό χαρτί με ζωγραφισμένη αξία

Χρήματα, λεφτά, χαρακτήρισέ τα, όπως εσύ νομίζεις. Τι αξία να έχουν δαύτα άραγε για εσένα, παρά μόνον κομμάτια λευκού χαρτιού με ζωγραφιές για να κολακεύουν τα μάτια σου. Άλλοτε τα ‘χεις πολλά κι άλλοτε λίγα...

error: www.grafein.gr