ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - κοινωνικό

Η βαλίτσα

Αύγουστος, Αθήνα, λίβας, θρυλική Fasttrack – κατά κόσμον Chauffeur Hellas – κι εγώ με γραβάτα να παλεύω για λίγο δροσερό αέρα μέσα στο σκούρο γκρι κοστούμι μου. Πολλά λίτρα diesel, διόδια, χιλιόμετρα...

Καλύτερη προσέγγιση

Ο χρόνος μέσα μου είχε παγώσει, τα ρολόγια είχαν σταματήσει και ήταν τόσο έντονο που ένιωθα το χορτάρι στους αγρούς γύρω μου να φυτρώνει σε πραγματικό χρόνο κι ενώ στην πραγματικότητα οδηγούσα, αισθανόμουν ότι ακίνητος...

Το μέλι

Εκείνο το απόγευμα είχα άσχημη αίσθηση: Το ωραίο μου, καινούριο σετ μπλούζα – φούστα, ριγέ λευκό και τυρκουάζ, κολλούσε επάνω μου από τη ζέστη και την υγρασία. Ξαπλωμένη πάνω στο καναπεδάκι του ενοικιαζόμενου σπιτιού...

Η περιπτερού

Ούτε ξέρω πώς βρέθηκα στην Αγία Παρασκευή. Ούτε ήμουν σίγουρη ότι βρισκόμουν εκεί—μόλις τώρα το ανακάλυψα, όταν σταμάτησα για τσιγάρα κι άκουσα μια φωνή από μεγάφωνο να ουρλιάζει τις ευχές του δημάρχου, του αντιδημάρχου...

Χριστουγεννιάτικη πιατέλα

«Πάντα θα σκέπτεσαι και θα εύχεσαι το καλύτερο για τον άλλον». Τι σου λέω και σένανε αναγνώστη, μήπως και δεν γνωρίζεις τη μιζέρια που περιμένουμε να καταλαγιάσει με εορτές και αγάπες; Το καλύτερο δεν το σκεπτόμαστε...

Οι γειτόνισσες

Πολλά χρόνια γειτόνισσες η Θρακιώτισσα κυρά Ζωή και η Πόντια κυρά Σόνα. Τα σπίτια τους αντικριστά πανομοιότυπα, τις αυλές τους τις χώριζε ένα χαμηλό τοιχάκι. Τα είχαν χτίσει τότε με κόπους και στερήσεις βιαστικά για να...

Άλκης

«Χαράματα και δειλινά κλαίει η καρδιά μου και πονά, ένα πρωί χαράματα έφυγες μακριά μου και μου’ μειναν τα κλάματα κι ο πόνος συντροφιά μου. Και τώρα μες στην ερημιά ψάχνω να βρω παρηγοριά, είμαι ένα έρημο πουλί...

Ο μονόλυκος

Το μούχρωμα έβαψε τα σαθρά δοκάρια με όψη μπλαβιά. Η σκιά μιας τεράστιας θηλιάς πρόβαλε στον απέναντι πλινθότοιχο. Η φλόγα του φανού τρεμόπαιξε, φοβισμένα, προδίδοντας ένα ετοιμόρροπο καλύβι που βαριανάσαινε την θλίψη...

Λήρος

Είναι κι αυτή η γραμμή, που όσο περνά ο χρόνος, αντί να ξεθωριάζει, γίνεται πιο έντονη. Η γραμμή αυτή, όπου ο Μύθος τον Λόγο συναντά. Κι αρχίζουν όλα πια να αναδεικνύονται στην πραγματική τους διάσταση. Όπως όντως είναι...

Ο Λύκος

Μέσα στα δάση του μυαλού κάθε που σκοτεινιάζει γυρίζει ο Λύκος της ψυχής στο κρύο και στ’ αγιάζι Τη λεία του αναζητά κάθε που ξημερώνει και ύπουλα το θήραμα με δισταγμό ζυγώνει Στέκεται λίγο και ζυγεί κρυφά το...

Υπόψιν εκείνου που διασφάλιζε την ασφάλεια

Αξιότιμε κύριε πρώην υπουργέ, Σε περίπτωση που το διαγράψατε από τη μνήμη σας, λόγω της κυνικής και αναίσχυντης αναλγησίας σας, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω: Πριν έναν χρόνο στείλατε στον θάνατο 57 παιδιά. Πριν έναν...

Τα θαρρώ του περιθωρίου – 69

Τα θαρρώ του περιθωρίου Θαρρώ πως είμαστε οι επιλογές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Θαρρώ πως είμαστε οι στιγμές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Ανιαρά ρομποτάκια που μονάχα...

Απόγευμα Τρίτης

Ήταν απόγευμα Τρίτης. Μια συνηθισμένη Τρίτη. Γυρνάω από το γραφείο κουρασμένος, ανοίγω τον θερμοσίφωνα για να κάνω μπάνιο μήπως καταφέρω να χαλαρώσω λιγάκι. Πάω στην κουζίνα, ανοίγω το ψυγείο, παίρνω ένα τάπερ με...

Στην οδό Τζόν Κένεντι

Σαν το λεωφορείο πήρε την οδό Κένεντι, ριπές φωτός, σε ανύποπτο χρόνο, τόνιζαν του πράσινους ιριδισμούς στη θωριά του. Κι όμως, μήτε το βλέμμα, μήτε τα ωχρά χείλη, μου τράβηξαν την προσοχή. Όχι, ήταν τα δάκτυλα γύρω απ’...

Ένα κοτσύφι με μπλε φτερά

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, είναι πάουερ, δύναμη, σα να λέμε. Μεγάλο ατού να έχεις παππού ή γιαγιά, που να μπαινοβγαίνει στο σπίτι σου. Δε σου αρέσει το φαγητό που σου έφτιαξε η μάνα σου, η γιαγιά το έχει καταλάβει...

Γκρι άπειρα σύννεφα κατέβηκαν στα άχυρα

Μυρωδιά από φρεσκοβαμμένη μπογιά προερχόταν από το σπίτι. Ένα άδειο, παρατημένο βαρετό κίτρινο χρώμα χάριζε τώρα στο σπίτι μια σκιά που του έλειπε από το τριγύρω μέρος. Ο αέρας κοπανούσε μανιωδώς τα παράθυρα και τα...

Τελευταία μέρα

Άλλη μια μέρα που ξυπνώ μ’ έναν τεράστιο πονοκέφαλο από το χτεσινό μεθύσι. Η κοπέλα μου ακόμα κοιμάται γυμνή μέσα στα σεντόνια μου. Σηκώνομαι να φτιάξω ένα καφέ γιατί αλλιώς που να ανοίξει το μάτι. Ξαφνικά ακούω το...

Το Καβούκι

Χελώνα, ένα ερπετό που το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι το καβούκι, το οποίο προστατεύει το σώμα της από τραύματα, ταυτόχρονα όμως την κάνει αργή και δυσκίνητη και κυρίως την καταδικάζει να ζει μόνη μέσα σ΄ αυτό...

error: www.grafein.gr