ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - Μικροκείμενο

Ζεστή καρδιά – Διαρρήκτες – Καλειδοσκόπιο

Ζεστή καρδιά Θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι το προσωνύμιό της. Το πραγματικό της όνομα δεν το γνώριζα. Την είχαμε δει για πρώτη και τελευταία φορά στην εξώπορτα του ιατρείου μικρών ζώων που διατηρούσε. «Αν την...

Το γαλάζιο σπίτι

Φαντάσου ένα γαλάζιο σπίτι. Η καγκελόπορτα είναι χρυσή. Στην αυλή έχει γύρω σκυλιά. Τα ταΐζουν οι ιδιοκτήτες κι αυτά γαβγίζουν στους γείτονες και τους περαστικούς. Ποτέ όμως στον αφέντη. Μέσα το σπίτι έχει δωμάτια...

Βιβλιοπαρουσίαση: Όσο να πιεις έναν καφέ

Την Ελισσάβετ Χρυσοπούλου τη γνωρίσαμε ως ποιήτρια μέσα από τις δύο ποιητικές της συλλογές. Με το νέο της βιβλίο «Όσο να πιεις έναν καφέ» μας συστήνεται εκ νέου, αυτή τη φορά ως πεζογράφος, στον χώρο της...

Προσδοκῶ

Καθώς ο κόσμος γίνεται πολύ πιο σκοτεινός, έχουμε μια ελπίδα που είναι πιο φωτεινή- ω Φως Εσύ ! Και καθώς αυτός ο κόσμος βυθίζεται ακόμα πιο χαμηλά, η ελπίδα μας, είναι ακόμα υψηλότερη. Μας Σκεπάζει από ψηλά. Πολλοί...

Στην υγειά μας αγάπη μου – Καινούρια αρχή

Στην υγειά μας αγάπη μου Ξημερώματα Σαββάτου, γυρνάω σπίτι μου σιγά σιγά χάνοντας τα βήματά μου, με μόνη μου σκέψη αυτόν, τον άνθρωπο που αν και πέρασε ο καιρός ακόμα τριγυρνά στις σκέψεις μου και με κατακλύζει με...

Πόλεμος

Πόλεμος… Αισχρή λέξη, μεγάλη για να τη χωρέσει ο νους σου. Και ακόμα πιο τραγική όταν την βλέπεις στις επικεφαλίδες των ειδήσεων χωρίς σταματημό και αισθάνεσαι ανίκανος να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει. Ίσως...

Το τέταρτο

Μισοκλείνω τα μάτια στον πρωινό ήλιο. Για μια στιγμή. Τόσο όσο να σιγουρέψω τη μεγάλη ουρά. Ξέρω τον δρόμο πια για τα καλά, τέσσερα χρόνια πάω και έρχομαι. Ρίχνω μια λοξή ματιά στο ρολόι που προειδοποιεί χωρίς οίκτο. Σε...

Φαύλος κύκλος

Εκείνο… Εκείνο το δέντρο που γεννάει μέσα μου συναισθήματα λύπης και θυμού κάθε φορά που το αντικρίζω, λες και βλέπω μέσα του έναν άψυχο δολοφόνο. Δύο χρόνια πριν, μια ηλιόλουστη Κυριακή που μοίραζε χαρά και...

Ζήλια ή φθόνος

Ζήλευα τη βροχή που έπεφτε στο δέρμα σου. Γιατί ήταν πιο κοντά από τα χέρια μου. Ζήλευα τον άνεμο αυτόν που κυμάτιζε τα ρούχα σου. Γιατί ήταν πιο κοντά κι απ’ τη σκιά σου. Σου ευχήθηκα το καλύτερο. Και σου είπα, όταν με...

Το τανγκό της βροχής μας

“Να σε ρωτήσω, πόνεσες όταν έπεσες στη γη;”. Αυτή ήταν η ατάκα με την οποία σ’ έριξα. Το θυμάσαι άραγε; Εγώ την θυμάμαι κάθε φορά που βρέχει. Όπως κάθε φορά, είμαι εδώ στο μπαλκόνι, στο μικρό καλλιτεχνικό σου μέρος όπως...

Λευκή σελήνη

Με κοιτάς από κοντά και βλέπω τα μάτια σου να μου χαμογελούν. Τρία χρόνια είχαμε να ιδωθούμε. Μας χώρισαν θάλασσες και βουνά. Αδύνατο να τα διασχίσω. Έφυγες για μια καλύτερη ζωή με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε όταν τα...

Βροχερές αναμνήσεις

Βρέχει. Πάντα της άρεσε η βροχή. Όταν έβρεχε τον σκεφτόταν. Σκεφτόταν τη ζεστή του αγκαλιά, τα χάδια του, το γελαστό του πρόσωπο, όταν την έβλεπε. Ζούσε μόνο για να τον συναντήσει, για να νιώσει το ζεστό του χάδι και...

Μπορεί και σήμερα

Έκλεισε και σήμερα τα παντζούρια, κλείδωσε πάλι την πόρτα του άδειου της σπιτιού. Μπορεί και σήμερα να μπούνε κλέφτες. Αλλά και να μπουν… σάμπως έμεινε και τίποτα να πάρουν; Μια ψωροσύνταξη, ούτε 500 ευρώ, δυο...

Η φωνή των σκέψεων

Απόψε σου μιλώ με ένα μπουκάλι αλκοόλ στο χέρι Τρεμάμενη στη σκέψη σου Έχοντας αντίκρυ το φως του φεγγαριού, την λάμψη των αστεριών Απόψε σου μιλώ για κείνα που δεν πρόφτασε ο νους του κόσμου να νοήσει. Σκεπτόμενη τα...

Γλυκό χαμόγελο

Πικρός ο καφές μου και η θλίψη της πλέον πλανιέται στα ντουβάρια. Άλλοτε σκέφτεται εκείνον, άλλοτε το αφεντικό της στην δουλειά που πλέον μόνο μίσος την γεμίζει, αφού της επιβάλλεται. Άλλοτε σκέφτεται τι θα μαγειρέψει...

Mea culpa

Ποιος θέλει να κάνει λάθη; Κανείς. Το αντίθετο μάλιστα. Όλοι μας σκεφτόμαστε πώς να μην κάνουμε λάθη. ΟΜΩΣ τελικά κάνουμε λάθη. ΓΙΑΤΙ; Γιατί τα λάθη είναι ανθρώπινα. Κάποιοι προσπαθούμε να κρύβουμε τα λάθη μας. Αυτό κι...

Η υγρασία

Ξυπνώντας σήμερα, παρατήρησα στη γωνία του τοίχου υγρασία. «Αχ» σκέφτηκα, «πάει και ο τοίχος. Τι άλλο θα γίνει φέτος;». Η μέρα συνέχισε με ένα κύμα βαθιάς στενοχώριας να με διαπερνά κάθε λεπτό. Η αλήθεια είναι ότι...

Το… ποδαρικό!

Πάσχισα πολύ να μη θυμώσω μαζί της χρονιάρα μέρα. Επέδειξα τέτοια αυτοσυγκράτηση που θα ζήλευε ακόμη κι ο Αριστοτέλης, ο δάσκαλος της φιλοσοφικής μεσότητας! Με ξύπνησε αξημέρωτα με το διαπεραστικό ντριν του τηλεφώνου...

error: www.grafein.gr