ΓΡΑΦΕΙΝ

Συγγραφέας - Ιωάννα Τόσκα

Αληθινό

Η μιζέρια μου και η μίρλα μου. Αυτό θα με φάει εμένανε. Όπου εμφανίζεται κάτι θετικό εγώ σκέπτομαι αυτομάτως το κακό. Ο νους μου μονίμως στα «αν» τα «άμα» και τα «γιατί». Κι όλο ψάχνω κάτι να μου φταίει, όλο κάποιος μου...

Τα θαρρώ του περιθωρίου – 69

Τα θαρρώ του περιθωρίου Θαρρώ πως είμαστε οι επιλογές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Θαρρώ πως είμαστε οι στιγμές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Ανιαρά ρομποτάκια που μονάχα...

Κι όταν σε θυμάμαι

Περνάω κρισάρες στο μυαλό μου. Είναι στιγμές που η ανάγκη του να είσαι εδώ ξεπερνάει τον εγωισμό που έχτισα απέναντι στις λανθασμένες αποφάσεις σου. Σίγουρα το να απλώσει χέρι κανείς είναι μια λανθασμένη απόφαση…...

Προφανής – Επιφανειακές σκέψεις

Προφανής Γνωρίζεις από «άρωμα χρώματα» ; Κοίτα γύρω σου και πες μου. Γλυκέ μου, φαντάζουν όλοι σαν δαύτα. Κι όμως τα ροζ μάγουλά τους από τον τσουχτερό χειμώνα τούς δίνουν μια πινελιά ζωής. Ίσως φαντάζω κι εγώ τρελή...

Λευκό χαρτί με ζωγραφισμένη αξία

Χρήματα, λεφτά, χαρακτήρισέ τα, όπως εσύ νομίζεις. Τι αξία να έχουν δαύτα άραγε για εσένα, παρά μόνον κομμάτια λευκού χαρτιού με ζωγραφιές για να κολακεύουν τα μάτια σου. Άλλοτε τα ‘χεις πολλά κι άλλοτε λίγα...

Μπλε γραμμές

Παίδευα το κεφάλι μου να σου γράψω, είναι από τις ημέρες που «αδειάζω», μα σαν σχιζοφρενής προσπαθώ να γεμίσω το λευκό χαρτί με λέξεις. Έπειτα ρίχνω το φταίξιμο στις μπλε γραμμές του τετραδίου μου, έτσι είμαστε οι...

Το ξύλινο κομοδίνο

Παρατηρούσε τους ανθρώπους τριγύρω της, τους μορφασμούς τους, το άγχος που μετέδιδαν από την κάθε τους κίνηση, τα θλιμμένα χαμόγελά τους, τη φύση, τα ζώα, τον ουρανό. Δεν είναι πως τα σιχαινόταν μα την έπνιγαν. Έβρισκε...

Η φωνή των σκέψεων

Απόψε σου μιλώ με ένα μπουκάλι αλκοόλ στο χέρι Τρεμάμενη στη σκέψη σου Έχοντας αντίκρυ το φως του φεγγαριού, την λάμψη των αστεριών Απόψε σου μιλώ για κείνα που δεν πρόφτασε ο νους του κόσμου να νοήσει. Σκεπτόμενη τα...

Παραλήρημα

Βομβαρδίζεται ο νους εσκεμμένα από σκέψεις. Ο καφές κρύωσε, το τσιγάρο τελείωσε. Την ώρα που κατηγορείς όλους εκείνους για το χάλι σου. Άραγε τι φταίει; Ποιος φταίει; Εκείνοι; Οι άλλοι; Ή εσύ. Πίνω μια γουλιά από τον...

Ξεκαθαρίζοντας τα σκουπίδια

Πήρες αόρατη μορφή στο κλείσιμο των ματιών μου. Αόρατη μορφή. Άραγε βγάζει νόημα; Αγνόησέ το. Κράτησα μόνο τη μορφή σου και δύο λόγια να ηχούν μες το κεφάλι μου. Ένα -να μην γίνω σαν κι αυτούς και το άλλο- να χαμογελάω...

error: www.grafein.gr