ΓΡΑΦΕΙΝ

Συγγραφέας - Ιωάννα Τόσκα

Παραλήρημα

Βομβαρδίζεται ο νους εσκεμμένα από σκέψεις. Ο καφές κρύωσε, το τσιγάρο τελείωσε. Την ώρα που κατηγορείς όλους εκείνους για το χάλι σου. Άραγε τι φταίει; Ποιος φταίει; Εκείνοι; Οι άλλοι; Ή εσύ. Πίνω μια γουλιά από τον...

Ξεκαθαρίζοντας τα σκουπίδια

Πήρες αόρατη μορφή στο κλείσιμο των ματιών μου. Αόρατη μορφή. Άραγε βγάζει νόημα; Αγνόησέ το. Κράτησα μόνο τη μορφή σου και δύο λόγια να ηχούν μες το κεφάλι μου. Ένα -να μην γίνω σαν κι αυτούς και το άλλο- να χαμογελάω...

Τετραγωνισμένος κύκλος

Έναν κόμπο, τόσο γερά σφιγμένο που ξεκινάει από το στομάχι και σε πνίγει στον λαιμό. Το έχεις νιώσει; Να μουδιάζει το κεφάλι σου κόβοντας την αναπνοή σου. Συσσωρευμένα «γαμώτο» που κοντεύουν να εκραγούν και μπόλικο...

Ένα ζευγάρι χέρια

Δεν θέλω να γεράσω Ούτε ένα ζευγάρι χέρια να με φροντίζουν θέλω Δεν θέλω να γεράσω Ούτε τις ρυτίδες να μου χαράζουν το δέρμα Δεν θέλω να γεράσω Γιατί η κοινωνία κατατάσσει στο περιθώριο Δεν θέλω να γεράσω Γιατί τα...

Γλυκό χαμόγελο

Πικρός ο καφές μου και η θλίψη της πλέον πλανιέται στα ντουβάρια. Άλλοτε σκέφτεται εκείνον, άλλοτε το αφεντικό της στην δουλειά που πλέον μόνο μίσος την γεμίζει, αφού της επιβάλλεται. Άλλοτε σκέφτεται τι θα μαγειρέψει...

Η ουτοπία του μπαλκονιού

Φλέρταρα μήνες με το μπαλκόνι μου. Κάθε πρωί έπινα τον καφέ μου, ρουφώντας μανιακά το τσιγάρο μου κοιτώντας κάτω. Υπέροχα χρωματιστά λουλούδια, με καταπράσινο γρασίδι και γάτες να νιαουρίζουν θαρρείς και μου ‘λεγαν να...

Το μνήμα

Κι έχω μέρες να γράψω, μέρες να σου πω τα παράπονά μου. Ήρθα να ποτίσω την όμορφη γαρδένια δίπλα από την φωτογραφία σου. Γιατί δεν απαντάς; Δεν έβρεξε και καθόλου γαμώτο, κουφόβραση επικρατεί. Αν δεν ξεσκονίσω εγώ το...

Η στροφή της ευθείας

«Ο άνθρωπος χάνεται όταν ψάχνει απαντήσεις κι εγώ ακόμα ψάχνω την απάντηση σε μια ερώτηση που με τυραννάει καιρό τώρα. Τι γελοίο; Ρητορική είναι. Ακόμα τυραννιέμαι. Ακόμα πνίγομαι στο κουτάλι μου σε μία σταγόνα το βράδυ...

Το σχολικό comeback του Ρουθ

Ήρθαν ξανά όλοι τους. Μεγάλα και μικρά παιδιά, κοντά και ψηλά, εύσωμα και αδύνατα, μελαμψά και κοκκινοασπρουλιάρικα. Γέλια και διάφορες συζητήσεις. Άλλοτε άκουγες για τις διακοπές του καλοκαιριού και άλλοτε για το άγχος...

Ο αναπτήρας

– Ένα κοκτέιλ φράουλα θα ήθελα. – Αμέσως! Στρίβω ένα τσιγάρο και περιμένω αγναντεύοντας το υπέροχο λιμάνι. «Γαμώτο, πάλι μου τελείωσε ο αναπτήρας, θυμίστε μου να πάω στο περίπτερο να πάρω» είπα γεμάτη νεύρα...

error: www.grafein.gr