ΓΡΑΦΕΙΝ

Το σχολικό comeback του Ρουθ

Ήρθαν ξανά όλοι τους. Μεγάλα και μικρά παιδιά, κοντά και ψηλά, εύσωμα και αδύνατα, μελαμψά και κοκκινοασπρουλιάρικα. Γέλια και διάφορες συζητήσεις. Άλλοτε άκουγες για τις διακοπές του καλοκαιριού και άλλοτε για το άγχος των πανελληνίων. Γέλια, φωνές, χαρές πλημμύρισαν ξανά την αυλή και τις αίθουσες. Οι καθηγητές καλοντυμένοι περίμεναν πώς κι πώς γι’ αυτήν την επανένωση. Είμαι σίγουρος πως τα παιδιά είχαν την ίδια ανυπομονησία. Όλοι φορούσαν κάτω από την μάσκα τους το χαμόγελό τους κι ας μην φαινόταν, είχαν μάθει να το ζωγραφίζουν στα μάτια τους. Φαίνεται να το είχαν συνηθίσει πλέον. Είναι ένας ιός βλέπεις που τυραννάει τους ανθρώπους δύο χρόνια τώρα. Δεν άργησε η ώρα για την παράδοση των βιβλίων. Μεγάλες μπλε σακούλες με πολύχρωμα γεμάτο γνώσεις βιβλία.

«Μα καλά τόσα βιβλία πότε θα τα διαβάσουν;» νιαούρισα. Απάντηση δεν πήρα. Εγώ, βλέπετε, είμαι χρόνια τώρα συμμαθητής των παιδιών. Τους παρακολουθώ από τα καγκελωμένα παράθυρα. Είμαι προσεκτικός και διαβαστερός καθώς και συνεπής στις εργασίες μου. Μπουμπούκος της μαμάς και γατοαλάνι του μπαμπά, όπως με αποκαλούν. Βοηθός και της κυρίας Καλλιόπης η οποία έχει το κυλικείο, γευσιγνώστη με φωνάζει. Φτάνει όμως για τώρα δεσποινίς Ψιψινέλ μου, η ώρα πέρασε κι έχω πρωινό ξύπνημα. Θα έρθω για γαλατάκι αύριο το απόγευμα.

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 5 / 5. Σύνολο ψήφων: 15

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Ιωάννα Τόσκα

Μέλος της μαθητικής συγγραφικής ομάδας Teenγραφείς

error: www.grafein.gr