ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - Teenγραφείς

Άσπρο πουλί, μαύρο μελάνι

Υπάρχει ένα πλάσμα ελεύθερο και δεν εννοώ τον άνθρωπο. Τα πουλιά δεν είναι δέσμιοι κανενός πέρα από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πληγώνονται από άλλα αίτια. Έχουν αισθήματα, πονάνε σαν κι...

Το παιδί το δικό μου

Το παιδί το δικό μου το περίμενα καιρό. Αυτό το πήρα απ’ τη μάνα μου. Λίγο η γκρίνια, λίγο τα «Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις», λίγο που η Ελένη- δυο χρόνια μικρότερη- με πρόλαβε κι έκανε το πρώτο εγγόνι για τους γονείς...

Ο δρόμος του θανάτου

Κάθε άνθρωπος θέλει που και που να ξεφύγει από τα προβλήματά του. Άλλος με το να μένει μόνος, άλλος με το να συζητάει τα προβλήματά του. Εμένα μου αρέσει μια βόλτα με το αμάξι μου. Χωρίς παρέα, προορισμό ή σχέδια.  Ούτε...

Για λίγο οξυγόνο

Αυτή τη φορά σου γράφω από το μπαλκόνι μου. Σε τοποθέτησα πάνω στα πόδια μου και κάθομαι και σε κοιτώ. Το βλέμμα μου χάνεται στις γλάστρες τριγύρω μου, ακούω το κελάηδισμα των πουλιών και ξαφνικά νιώθω το κεφάλι μου...

Ο άντρας στο λεωφορείο

Ο άντρας στο λεωφορείο είναι ένα πλάσμα μυστηρίου, με παρουσία αινιγματική. Τον βλέπω συχνά, με το εισιτήριο στο χέρι, διαβατήριο για έναν κόσμο αόρατο. Τα σγουρά, γκρίζα μαλλιά του πέφτουν στους ώμους του, ενώ τα γένια...

Η Άντζι στην χώρα των θαυμάτων

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα μου έμπαιναν φραγμοί, πάντα προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν. Βλέπετε, γεννήθηκα σε μία διαφορετική είδους οικογένεια. Οι γονείς μου ήταν παλαιών αρχών και πολύ αυστηροί. Όταν...

Επίγνωση

Ένιωθε να την ρουφάει το στρώμα, είχε πάρει τη μορφή της. Δεν το άφηνε μόνο του για πολλή ώρα, επέστρεφε ξανά και ξανά σ’ αυτό για να μπορέσει κάποτε να επιστρέψει και στο σπίτι της. Ήταν γνωστή στον χώρο αλλά δεν...

Είναι δύσκολο να δραπετεύσεις;

Δεν μου απάντησε ποτέ. Ίσως να έφταιγαν κι οι συγκυρίες, μα έπεσε και αυτός θύμα βλέπεις της ρουτίνας που πολεμά τα όνειρα. Χρόνια πίσω θυμάμαι που κάναμε κοπάνες και λέγαμε για το πόσο στερεύει η φαντασία του ανθρώπου...

Φυσικά αίτια

Βαρέθηκα Σπύρο! Τ’ ακούς; Βα-ρέ-θη-κα. Δεν αντέχω άλλο· δε σ’ αντέχω άλλο. Εσένα και τη βρωμιά που μου ‘χεις φέρει. Όχι, όχι που μπήκες με τα παπούτσια μέσα, δε με νοιάζει πια αν θα λερώσεις το σπίτι. Ζέχνει έτσι κι...

Το γαλάζιο σπίτι

Φαντάσου ένα γαλάζιο σπίτι. Η καγκελόπορτα είναι χρυσή. Στην αυλή έχει γύρω σκυλιά. Τα ταΐζουν οι ιδιοκτήτες κι αυτά γαβγίζουν στους γείτονες και τους περαστικούς. Ποτέ όμως στον αφέντη. Μέσα το σπίτι έχει δωμάτια...

Το κλειστό παντζούρι

Έχεις εδώ και κάποια χρόνια που έχεις κλειστεί στον εαυτό σου. Τώρα έχεις κλειστεί και μες το σπίτι σου. Στην αρχή έβγαινες αραιά και που, μετά καθόλου, και μετά απαρνήθηκες κάθε ανθρώπινη επαφή. Έλεγες από μέσα σου τα...

Οι ψεύτικες φίλες της Κλαούντια

Η Κλαούντια ήταν μία έφηβη κοπέλα, η οποία κάθε μέρα φορούσε φανταχτερά και πολύχρωμα ρούχα, τα οποία τα έραβε η μητέρα της. Η Κλαούντια όμως είχε και δύο φίλες, τις οποίες τις αποκαλούσε ψεύτικες, γιατί αν ήταν...

Φέρτε τον γιο μου

Πού είναι το παιδί μου; Πού είναι; Πού; Το ψάχνω μέρες τώρα. Μέρες και νύχτες. Ξάγρυπνος. Πήγε στην κοπέλα του στην Αθήνα. Για το τριήμερο. Δε γύρισε. Χριστέ μου… φτάνει! Αυτό που ζω είναι αβάσταχτο! Ήταν στο...

Συνοδεία ουρλιαχτών

Δεν πρέπει να με ακολουθείς, βασικά εδώ που τα λέμε δεν έπρεπε καν να με γνωρίσεις ποτέ. Είμαι σίγουρος πως αυτό το παραλήρημα που μόλις διάβασες, δεν σε οδηγεί πουθενά. Άσε με να σου εξηγήσω. Είμαι ένα άτομο που ποτέ...

Ελλάδα, χώρα του φωτός

Ελλάδα, η χώρα που γέννησε την δημοκρατία, τις τέχνες, τις επιστήμες. Ελλάδα, η χώρα των φιλοσόφων, των ρητόρων, των ισχυρών πολιτικών και στρατηγών, των ιστορικών. Ένα από τα πιο διάσημα πολιτισμικά κέντρα των αρχαίων...

Ασανσέρ

Η ζωή της Χριστίνας έμοιαζε με χαλασμένο ασανσέρ. Πότε ανέβαινε, πότε έπεφτε, μα τις περισσότερες φορές κολλούσε. Και όταν κολλούσε, φοβόταν. Φοβόταν μην μείνει για πάντα εγκλωβισμένη. Στην πραγματικότητα έτρεμε τις...

Ο εφηβικός μου έρωτας

Ξημερώματα Σαββάτου ήταν … Για κάποιο περίεργο λόγο κάτι με κράτησε σπίτι εκείνη τη μέρα, ένα περίεργο συναίσθημα μέσα μου μου έλεγε να ανοίξω το εφηβικό μου ημερολόγιο και να ανακαλέσω παλιότερες στιγμές, πρώτους...

Εσύ, ονειροπόλε δεκαεξάχρονε εαυτέ

Γράφω για σένα, για σένα που νιώθεις πνιγμένος, που νιώθεις αδικημένος, για σένα που νιώθεις απογοητευμένος. Απογοητευμένος απ’ όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου. Η αδικία κυριαρχεί. Αλλά, μπορείς να αλλάξεις κάτι; Όχι, όσο...

error: www.grafein.gr