ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - φιλοσοφία

Στο τέρμα – Η σωτηρία μου – Έλα αστέρι μου

ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ Όταν φθάσουμε στο τέρμα του προορισμού μας που ποτέ δεν ήταν δικός μας, πόσοι σύντροφοι μας νομίζουμε ότι θα έχουν απομείνει; Μοναχικοί ίσκιοι θ’απομείνουμε γεμάτοι πληγές και ανύπαρκτα όνειρα Δε θα...

Τα θαρρώ του περιθωρίου – 69

Τα θαρρώ του περιθωρίου Θαρρώ πως είμαστε οι επιλογές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Θαρρώ πως είμαστε οι στιγμές μας εμείς οι άνθρωποι, μα θα ήταν άδικο για εκείνους. Ανιαρά ρομποτάκια που μονάχα...

Εμείς κι ο εαυτός μας…

Ένιωθε να τη ρουφάει το στρώμα. Είχε πάρει τη μορφή της. Δεν το άφηνε μόνο του για πολλή ώρα, επέστρεφε ξανά κ ξανά σε αυτό για να μπορέσει κάποτε να επιστρέψει και στο σπίτι της. Ήταν γνωστή στον όροφο αλλά δεν...

Η απίθανη ιστορία της κ. Α

Είχε ξυπνήσει νωρίς εκείνο το πρωινό η κ. Α ή μάλλον όχι ακριβώς, γιατί δεν είχε κοιμηθεί καθόλου το προηγούμενο βράδυ. Κάτι η αγωνία, κάτι η ανυπομονησία, δεν την  είχαν αφήσει να ησυχάσει. Τόσα χρόνια περίμενε αυτήν...

Οι βόλτες του ήλιου

Ο ήλιος ανέτειλε σιγά-σιγά. Πάντα του άρεσε η χρωματική παλέτα της Ανατολής. Απαλό ροζ, κόκκινο, πορτοκαλί, σιγά -σιγά ξεθωριάζει και τότε εμφανίζεται στη σκηνή αυτός. Του άρεσε που ένα μέρος της γης είχε φως και το...

Η ομορφιά της ομορφιάς

Και τί θαρρείς; Ότι είσαι πιο όμορφη εσύ από εμένα;» «Σα να κοκοξύπνησες, κυρ ποντικέ!» «Ορεξη που την έχεις πρωϊνιάτικα, τί παραμονεύεις, σαν την ύαινα το κοτέτσι;» «Δεν υπάρχει αμφιβολία, είμαι πιο όμορφη από εσένα»...

Για λίγο οξυγόνο

Αυτή τη φορά σου γράφω από το μπαλκόνι μου. Σε τοποθέτησα πάνω στα πόδια μου και κάθομαι και σε κοιτώ. Το βλέμμα μου χάνεται στις γλάστρες τριγύρω μου, ακούω το κελάηδισμα των πουλιών και ξαφνικά νιώθω το κεφάλι μου...

Ασανσέρ

Η ζωή της Χριστίνας έμοιαζε με χαλασμένο ασανσέρ. Πότε ανέβαινε, πότε έπεφτε, μα τις περισσότερες φορές κολλούσε. Και όταν κολλούσε, φοβόταν. Φοβόταν μην μείνει για πάντα εγκλωβισμένη. Στην πραγματικότητα έτρεμε τις...

Αναπάντητο ερώτημα

Από παλιά θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει , λάτρευα τις εκθέσεις ανεξαρτήτου θέματος. Ξεκίνησα από μια απλή πρόταση που με δυσκολία έγραφα, γεμάτη ορθογραφικά λάθη. Σιγά σιγά άρχισα να μην κάνω λάθη, να μην γράφω μία...

Η κηδεία

Ήταν ένα καθημερινό μεσημέρι. Σκέφτηκα να πάω μία βόλτα. Ετοιμάστηκα και ξεκίνησα για το νεκροταφείο, παράξενη επιλογή θα σκέφτεστε, αλλά πάντα ένιωθα μία οικειότητα και γαλήνη σ’ αυτό το μέρος. Πιθανότατα να μου...

Η βαλίτσα

Απολύτως τίποτα….η βαλίτσα είναι άδεια. Εκείνος όμως δεν το γνωρίζει. Γιατί αν το γνώριζε, δε θα ήταν περασμένη με χειροπέδες στα χέρια του. Αυτή η άγνοια θα του κοστίσει, μέχρι που θα γνωρίσει την Αντέλ, την...

Βασιλιά δεν θα κοιμηθείς απόψε

Βασιλιά, άνοιξε τα μάτια σου και άκου. Ναι, εγώ είμαι πάλι. Ναι, ήρθα μπας και αυτή τη φορά με ακούσεις. Όχι, δεν πρόκειται να σ’ αφήσω να κοιμηθείς, απλά θα γυρνάς στο κρεβάτι σου. Ναι, οι σκέψεις σου είμαι. Ναι, θα σε...

Στο παγκάκι…

Τετάρτη μεσημέρι. Ώρα 2:00. Κάθομαι σε ένα παγκάκι περιμένοντας το λεωφορείο μετά από μια δύσκολη μέρα στο σχολείο. Περνάει τότε ένας κύριος γύρω στα 60, αναστενάζοντας. Κρατώντας το μπαστούνι του, βαδίζει αργά. Έπειτα...

Λευκό χαρτί με ζωγραφισμένη αξία

Χρήματα, λεφτά, χαρακτήρισέ τα, όπως εσύ νομίζεις. Τι αξία να έχουν δαύτα άραγε για εσένα, παρά μόνον κομμάτια λευκού χαρτιού με ζωγραφιές για να κολακεύουν τα μάτια σου. Άλλοτε τα ‘χεις πολλά κι άλλοτε λίγα...

Μονόλογοι

Το διάλειμμα Πέρα από έγνοιες κι ανησυχίες. Πέρα από στεναχώριες, από άγχος και στεναγμό. Πέρα από κάθε κούραση. Είναι η στιγμή που λες πως φτάνει, λες «τέλος». Είτε ξαπλώσεις, είτε κοιμηθείς, είτε μια βόλτα βγεις...

Αθόρυβα η νύχτα – Τελευταία στιγμή

Αθόρυβα η νύχτα Αθόρυβα Η νύχτα Βυθίζει το φως στη σιωπή της Κοιμούνται οι έγνοιες Τα αστέρια που αναβοσβήνουν Χορός πεταλούδων στο στήθος μου Η νύχτα είναι έτοιμη Να γίνει  μυστικό Τελευταία στιγμή Ο  ουρανός σκύβει...

Η επανάσταση του μυαλού μας

Με αυτόν τον τρόπο λέμε ότι ο καθένας ζει στο βασίλειό του.  Στη δική του φαντασία, στις δικιές του ανασφάλειες. Σε ένα βασίλειο που για αυτόν σημαίνει πολλά και έτσι του δίνουμε όνομα. Δεν θα σας μιλήσω για τα άλλα...

Καθημερινότητα

Πώς να μην μισώ; Πώς τους ανθρώπους εκείνους να μην αντιπαθώ που σαν αποστολή έχουν υιοθετήσει την αδικία; Ποτέ δεν ήταν δίκαιος αυτός ο κόσμος, όμως χειρότερος γίνεται μ’ αυτά τα πλάσματα. Πώς να μην καταριέμαι, πώς...

error: www.grafein.gr