ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - θάνατος

Ο μονόλυκος

Το μούχρωμα έβαψε τα σαθρά δοκάρια με όψη μπλαβιά. Η σκιά μιας τεράστιας θηλιάς πρόβαλε στον απέναντι πλινθότοιχο. Η φλόγα του φανού τρεμόπαιξε, φοβισμένα, προδίδοντας ένα ετοιμόρροπο καλύβι που βαριανάσαινε την θλίψη...

Ο χρόνος δεν είναι γιατρός τελικά

Ένας χρόνος. Ένας χρόνος θλίψης, απόγνωσης, απελπισίας. Ένας χρόνος συγκάλυψης, εξαπάτησης, αδιαφορίας. Θλίψης για τους ανθρώπους που έχασαν τους δικούς τους συγγενείς, φίλους, συντρόφους. Απελπισίας για μερικούς από...

Ο πρόωρος άγγελος

Δεν ήταν θέλημα κανενός αυτοί οι θάνατοι να συμβούν, ούτε του Θεού. Ήταν απλά καθημερινά ανθρώπινα λάθη είπαν. Θα προσπαθήσουμε να μην ξανασυμβεί τέτοιο συμβάν είπαν. Θα αποζημιωθούν οι οικογένειες είπαν. Θα τιμωρηθούν...

Τελευταία μέρα του Φλεβάρη

Σαν πήραν τις βαλίτσες Χαρούμενοι να παν Δίπλα στις οικογένειές τους Όμορφα να περνάν Ασύστολα την έχασαν Την άτυχη ζωή τους Σε ώρα μηδέν αποτελειώθηκε Όλη η ύπαρξή τους Πού να ήξερε αυτή Η δύσμοιρη η μάνα Πως δεν θα...

Απόγευμα Τρίτης

Ήταν απόγευμα Τρίτης. Μια συνηθισμένη Τρίτη. Γυρνάω από το γραφείο κουρασμένος, ανοίγω τον θερμοσίφωνα για να κάνω μπάνιο μήπως καταφέρω να χαλαρώσω λιγάκι. Πάω στην κουζίνα, ανοίγω το ψυγείο, παίρνω ένα τάπερ με...

Ο μοναδικός μου έρωτας

Ο Σταμάτης. Ο Σταμάτης είναι αυτό που λέμε ήρεμο πνεύμα από μέσα αλλά θύελλα από έξω. Δημιουργεί μια συμπάθεια όταν τον γνωρίζεις λόγω της ομορφιάς του αλλά όταν συζητάς για οποιοδήποτε θέμα σου, αναλύει έντονα τις...

Πτώση στα χιόνια

Ζεις ένα ακόμα θαύμα μα όχι των Χριστουγέννων. Ζεις ένα δικό σου θαύμα. Δεν συμπαθείς αυτήν τη γιορτή , δεν αναπολείς στιγμές και αναμνήσεις με ανθρώπους. Βγαίνεις έξω στην πόλη και βλέπεις όλα αυτά τα φώτα, τα...

Η Κυρία των Ηλυσίων

Σήμερα είδα την πόρτα του παραδείσου, πλαισιωμένη από τη ζεστή λάμψη των κεριών. Καθόταν φύλακας στις λησμονημένες γωνίες ενός απομονωμένου νεκροταφείου, όπου οι τάφοι ψιθύριζαν τα αιωνόβια μυστικά τους στη νύχτα. Εκεί...

Φυσικά αίτια

Βαρέθηκα Σπύρο! Τ’ ακούς; Βα-ρέ-θη-κα. Δεν αντέχω άλλο· δε σ’ αντέχω άλλο. Εσένα και τη βρωμιά που μου ‘χεις φέρει. Όχι, όχι που μπήκες με τα παπούτσια μέσα, δε με νοιάζει πια αν θα λερώσεις το σπίτι. Ζέχνει έτσι κι...

Ασανσέρ

Η ζωή της Χριστίνας έμοιαζε με χαλασμένο ασανσέρ. Πότε ανέβαινε, πότε έπεφτε, μα τις περισσότερες φορές κολλούσε. Και όταν κολλούσε, φοβόταν. Φοβόταν μην μείνει για πάντα εγκλωβισμένη. Στην πραγματικότητα έτρεμε τις...

28.2.2023

Η αλμύρα της θάλασσας γέμιζε τα πνευμόνια μας καθώς περπατούσαμε στην ακροθαλασσιά με τα αγκυροβολημένα καΐκια να πηγαίνουν πέρα-δώθε έρμαια των κυμάτων της. Ο ήλιος έλαμπε και η ευωδιά των θαλασσινών από τις...

Το τρένο

Το τρένο πάντα θα αναχωρεί με ανθρώπους γεμάτους όνειρα, ελπίδα, συναισθήματα με σφιχτές αγκαλιές και φιλιά που ζητούν “το επανιδείν” Το τρένο πάντα θα περιμένει στη γραμμή εκεί που σφίγγουν οι καρδιές, μα...

Δύο λόγια

Δεν ξέρω πια τι να σου γράψω Έπιασα μολύβι και χαρτί μήπως κάτι βρω να πω για σένα Που ούτε σε ήξερα ούτε θα σε μάθω Ο πόνος που ένιωσα για την απουσία σου Αβάσταχτος κάπως μου φάνηκε και ήθελα να τον μοιραστώ Με...

Η απορία της μάνας

Πές μου πώς οι μαργαρίτες και τα χαμομήλια ν΄αρμέξουν το φως σήμερα; αφού σε κάτι δευτερόλεπτα τα μάτια σου, στάχτη ‘χώμα’ που φύσηξε ο μαρτιάτικος αγέρας μακριά Πώς φεύγει κανείς, πού πάει; Πώς αντέχουν...

Δεν συνηθίζεται

Κρύο. Έχει κρύο απόψε. Τόσο που το τρέμουλο δεν ελέγχεται. Ντύθηκα καλά και βγήκα έξω να πάρω αέρα μα όσα ρούχα κι αν φόρεσα το κρύο αγκάλιασε πιο σφιχτά το κορμί μου. Δύσκολα συνηθίζεται αυτό που δεν μπορείς να...

Η κηδεία

Ήταν ένα καθημερινό μεσημέρι. Σκέφτηκα να πάω μία βόλτα. Ετοιμάστηκα και ξεκίνησα για το νεκροταφείο, παράξενη επιλογή θα σκέφτεστε, αλλά πάντα ένιωθα μία οικειότητα και γαλήνη σ’ αυτό το μέρος. Πιθανότατα να μου...

Η Αναχώρηση

Η εκκλησία κατάφωτη. Πιότερο ανοιξιάτικος κήπος από τα πολλά τριαντάφυλλα. Στη μέση κόκκινος διάδρομος για τους νεονύμφους.. Κατάλοιπο βυζαντινής μεγαλοπρέπειας. Οι συγγενείς, οι προσκεκλημένοι, μικροί μεγάλοι με τα...

Έφυγες, αλλά… θα μου ξαναχαμογελάσεις;

Ηλιόλουστη Κυριακάτικη μέρα ήταν. Η συναισθηματική μου ενέργεια είχε καταλαγιάσει στο μηδέν. Ο καναπές δεν με χωρούσε. Είχα ακουμπήσει το σώμα μου μονάχα σε ένα μικρό σημείο στην άκρη του. Μετέφερα σε αυτόν όλο το ρίγος...

error: www.grafein.gr