Και τί όμορφα τα δύο γεροντάκια. Πόσο γλυκά και αστεία κατέβαιναν από το λεωφορείο σχεδόν σαν σε αργή κίνηση. «Ας τους δώσω λίγο χρόνο», «το δικαιούνται» σκέφτηκα. Ήταν ο σοβαρός και καλοντυμένος...
Το φυλλαράκι και το δέντρο
Φυσάει ο αέρας και το φυλλαράκι τρέμει. Δεν είναι πράσινο και ζωηρό όπως ήταν την άνοιξη. Φυσάει ο αέρας και τη μνήμη του σκαλίζουν τα λόγια του δέντρου: «Τίποτα δεν είναι για πάντα» του είχε πει τότε που ακόμα ήταν...
2 λεπτά












