ΓΡΑΦΕΙΝ

Ετικέτα - Γυναίκα

Αν ο φόβος είχε μορφή…

Μπροστά της έχει το τετράδιο της έκθεσης. Το στομάχι της αρχίζει να σφίγγεται. Το ξέρει καλά αυτό το σφίξιμο. Μέσα στο σπίτι της το νιώθει συνέχεια. Φοβάται για εκείνην μα πιο πολύ για τη μητέρα της. Διαβάζει και...

Η σιωπή

Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Τα χείλη της έτρεμαν απ’ την προσπάθεια να μην κλάψει. Έλεγε μέσα της πως δεν ήταν κακός. Απλά είχε θυμώσει, είχε δίκιο να θυμώσει. Ήταν κουρασμένος κι εκείνη ήταν εγωίστρια, μα πώς του ζήτησε...

Η κυρία μηχανικού

Ήταν αυτό που λέμε έρωτας κεραυνοβόλος! Τον γνώρισε σ’ ένα από τα κοσμικά πάρτι της πρωτεύουσας. Ο πατέρας, ομολογουμένως, ήταν ωραίος άντρας, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, από τους πολλά υποσχόμενους. Όταν ανέλαβε...

Η διεκδίκηση

«Άκου φίλη, δύσκολα χωρίς αυτόν. Αλλά ούτε με αυτόν. Τον διεκδίκησα όσο κανέναν. Εγώ χωρίς αυτόν πεθαίνω, πνίγομαι. Και δεν με νοιάζει τίποτα. Δεκάρα δεν δίνω. Μην εκτεθώ στα μάτια του. Να εκτεθώ. Παντού θα το πω. Θα το...

Το χέρι στο στήθος

Καιρό τώρα ο Αντώνης, γνωστός ρεμπεσκές στα καφενεία του χωριού, γλυκοκοίταζε την Ανιώ, τη δεκαεφτάχρονη κόρης της Μυρτούς.  Κι εκείνη, θες από ανασφάλεια μη χάσει το κελεπούρι, θες από τη συνήθη νοοτροπία της επαρχίας...

Γιατί;

Πόνος… θυμός… κι ένα τεράστιο γιατί (;)… με τυραννούσαν εκείνη την περίοδο…ακόμη και τώρα. Μου έλεγαν όλοι: «Μα πώς μια κοπέλα σαν κι εσένα το επέτρεψε αυτό στον εαυτό της;» Δεν έπαιρναν απάντηση. Ούτε εκείνοι αλλά ούτε...

Έκτακτη επικαιρότητα

Σήκωσα το χέρι μου να το σταματήσω κι ακούγοντας τις ρόδες να στριγκλίζουν  στο πάτημα των φρένων, σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου. Άνοιξα την πόρτα της πίσω θέσης, είπα μία βιαστική  καλημέρα και τον προορισμό μου  και...

Μία Πορσελάνινη Βραδιά

7:58 Κοιτάζω το νεκρό της σώμα στο πάτωμα, δίπλα από το κόκκινο χαλάκι. Μπορώ εύκολα να πω ότι το χαλάκι είναι πιο κομψό απ’ ότι το κρύο, λευκό σώμα της.. Το δωμάτιο μυρίζει με το άρωμα της, καθώς και το κρύο πλέον τσάι...

Βέλος – Αγάπη – Ευτυχία – Τανγκό

Βέλος Μάτια κλειστά καθώς σήκωνα το τόξο μου Σιγουριά έμπειρου κυνηγού ελευθερίας Ξύλο τραχύ, στεγνό και εύκαμπτο κάτω Απ’ τα δεσμά μου Και ένα βέλος όλο ανυπομονησία Με χρυσό μελάνι είχα εξάλλου Υπογράψει την...

Τι έκανες ρε στο κορίτσι μου;

Η συνέπεια χαρακτήριζε τη σχέση μας. Κάθε βράδυ, την ίδια ώρα την περίμενα στην κρεβατοκάμαρα. Ανυπομονούσα να ελευθερώσει τα μαλλιά της από την πρόχειρα πιασμένη αλογοουρά και να τα κλείσω στην αγκαλιά μου. Τα έλουζε...

Λευκή απόδραση

Ήταν χειμώνας τότε που ανέβαινε τα σκαλιά της εκκλησίας. Χιόνιζε. Οι λευκές νιφάδες ασορτί με το νυφικό στροβιλίζονταν στον αέρα και προσγειώνονταν στους ακάλυπτους ώμους της. Όμως, καθόλου δεν ένιωθε το κρύο. Την...

Καλοκαιρινή απόδραση

Ξημερώματα σηκώθηκε. Έριξε σ’ ένα σακίδιο πλάτης ένα βαμβακερό φόρεμα που έμοιαζε με νυχτικιά, το μαγιό της και ένα ζευγάρι σαγιονάρες. Με ύφος μπλαζέ σαν πρωταγωνίστρια τηλεοπτικής σαπουνόπερας ανακοίνωσε στους δικούς...

Μία βόλτα μόνο…

Μόνο αυτή τον συμπαθεί. Της θυμίζει τον γιο της. Λιγομίλητος, χαμένος στην ατέρμονη σιωπή του. Με το ζόρι τού παίρνεις μία καλημέρα. Ένα μεσημέρι τού έκανε δώρο ένα βάζο μαρμελάδα ροδάκινο. Τότε διέκρινε κάτι σαν...

«Για πάντα μαζί» σε μία κόλλα λευκή…

Σ’ ένα κουτί παπουτσιών καταχωνιασμένο στα βάθη της ντουλάπας, ερμητικά κλειστό, κρατούσε προστατευμένα απ’ τον χρόνο και τη φθορά τα ερωτόλογά του μαζί με αποξηραμένα φύλλα νεραντζιάς. Είχε τη συνήθεια να εσωκλείει σε...

Κάτω απ’ την κληματαριά

Χαλασμένη την πήρε. Το κατάλαβε την πρώτη νύχτα του γάμου όταν έπεσε πάνω στο κορμί της με πάθος και τρυφεράδα. Τίποτα δεν είπε. Ένα κοκόρι ξέπλυνε τη ντροπή. Το ‘σφαξε για το  ματωμένο νυφιάτικο σεντόνι που άπλωσαν το...

Στο τρένο της ζωής

Θα πήγαινε λέει ταξίδι με το τρένο. Ήταν γεμάτο αγαπημένα πρόσωπα. Βολεύτηκε στο βαγόνι κι ανυπομονούσε να ξεκινήσουν. Όταν όμως ο ελεγκτής είδε το εισιτήριό της την πέταξε έξω. Σχεδόν την τράβηξε από το μαλλί. Έβλεπε...

error: www.grafein.gr