ΓΡΑΦΕΙΝ

Έμι

Η Έμι περπατά στον μεγάλο δρόμο, τα κόκκινα και μπλε λεωφορεία περνούν από τον δρόμο διπλής κατεύθυνσης μεταφέροντας κατά το πλείστον επιβάτες ντυμένους με πολύχρωμα ρούχα. Και να σκεφτείς ότι οι περισσότεροι πηγαίνουν στις δουλειές τους μονολογεί, και μοιάζουν όλοι μαζί με ένα ουράνιο τόξο.

Περπατώντας περνά από το μεγάλο πάρκο που είναι δίπλα στον δρόμο. Οι πράσινες κούνιες είναι ακόμη άδειες, το ίδιο και οι πορτοκαλί τραμπάλες ,τα κίτρινα παγκάκια έχουν λιγοστούς επισκέπτες.

Η καρδιά της χτυπάει δυνατά καθώς φαντάζεται τον εαυτό της μέσα στο όμορφο πάρκο αγκαλιά με το μωρό της. Μετά προσπάθειες πολλών ετών, επιτέλους τα κατάφερε. Μέσα της χτυπά η μικρή του καρδιά.

Το θαλασσί έξωμο φόρεμά της κάτω από τις πρώτες φωτεινές ακτίνες του ήλιου, μοιάζει με θάλασσα, μια θάλασσα που την αγκαλιάζει ολόκληρη, από την κορυφή έως τους αστραγάλους. Και βιάζεται τόσο να φθάσει κοντά της, να μοιραστεί μαζί της το ακριβό της μυστικό.

Καθώς περπατά, τα μπαλκόνια των πενταόροφων οικοδομών στολισμένα με πολύχρωμα άνθη, μυρωδιές κίτρινες, κόκκινες ,πορτοκαλί την αγκαλιάζουν και την μεθούν με το άρωμά τους.

Η Έμι πάντα σταματά σ’ αυτή τη διαδρομή στο κάτασπρο σαν νύφη γιασεμί, που ξεχειλίζει στην περίφραξη της μοναδικής μονοκατοικίας. Είναι το σπίτι της Μαρίας, της Καθηγήτριας μουσικής. Μέσα στον κήπο τα τριαντάφυλλα τη χαιρετούν με πολύχρωμα χαμόγελα! Τα γέλια των μικρών παιδιών της Μαρίας ακούγονται από το ανοικτό παράθυρο του καθιστικού, ενώ η μυρωδιά ενός γλυκού από τα χέρια της κ. Φαίδρας της μητέρας της, της χαϊδεύει τα ρουθούνια.

Ο ήλιος λάμπει τώρα περισσότερο, οι ακτίνες του γίνονται πιο θερμές και αυτή πλησιάζει στη θάλασσα.

Διασχίζει τον μεγάλο δρόμο και φτάνει κοντά της.

Τα Ψαροπούλια πετούν πάνω της και μοιάζουν σα να έχουν στήσει χορό επάνω στα ήρεμα, καθαρά νερά της. Μερικά πετούν ψηλά και άλλα βουτούν μέσα της.

Η Έμι παρασύρεται από την ομορφιά τους και την πλησιάζει. Βγάζει τα πέδιλα της και βάζει κι αυτή τα πόδια της στο νερό. Συγχρόνως της ψιθυρίζει το πολύτιμο μυστικό της. Τα κύματα τώρα της χαϊδεύουν τρυφερά τις πατούσες.

Πόση ώρα κάθισε εκεί δίπλα της!

Όταν σηκώνεται να φύγει, ο ήλιος την λούζει πια κυριολεκτικά.

Καθώς φθάνει στο σπίτι της ακούει τις φωνές και τα γέλια των παιδιών και προσέχει ότι οι κούνιες και οι τραμπάλες είναι γεμάτες.

Λίγα βήματα τη χωρίζουν πια από την πόρτα του σπιτιού της.

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 4.7 / 5. Σύνολο ψήφων: 9

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Βέτα Χρυσοπούλου

Η Ελισσάβετ Χρυσοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Καλαμαριά. Aπό μικρή της άρεσε να ξεδιπλώνει τις σκέψεις της στο χαρτί. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Θάλασσα" (Εκδόσεις Μολύβι). Ακολουθεί και η δεύτερη ποιητική συλλογή "Συναισθήματα". Γράφει μικροδιηγηματα και παρακολουθεί μαθήματα δημιουργικής γραφής.

error: www.grafein.gr