Όσες φορές κι αν ξαναπούν το ίδιο τους το ψέμα
Τα βάψανε τα χέρια τους με πολιτών το αίμα
Και τι σημαίνει τελικά “πολιτική ευθύνη”;
Να μας κουνάν το δάχτυλο δυο χρόνια αυτά τα κτήνη;
Ή μήπως να οργίζονται άμα ζητάς αλήθειες;
Λες και αλλάξανε ποτέ οι εκλεκτοί αλήτες…
Τρων’ και πίνουν απ’ του κόσμου, πλάι στον πρωθυπουργό
Και βαφτίζουν “ατυχία” το έγκλημα των Τεμπών
Δικαιοσύνη δε θα πει “ανθρώπινο το λάθος”
Και ούτε είναι ανάπαυση ο μπαζωμένος τάφος
Δικαιοσύνη θε να ‘ρθει μαζί με τιμωρία
Και αλλαγή στο τόπο αυτό να γράψει η ιστορία