Θαρρώ πως τα πάντα για τους κοσμοφόρους είν’ η μάζα.
Την ταΐζουν με εδώδιμα εκλεκτά,
την ντύνουν με αντερί εφετά,
τη χτενίζουν,
την ωραΐζουν με αμαλγάματα βοστρύχων∙
τη δροσίζουν σε βελούχια και κρουνούς,
της δίνουν όψη αλέγρα κι ανοίκεια ανθρωπίλα,
ερωτεύονται το σχήμα της και την ηδονίζουν,
της προσφέρουν θυσίες,
με γκόλφι την προικίζουν,
μ’ ανθοβολήματα τη ραντίζουν,
ως θυσία την προσφέρουν,
σε σερνικές θάλασσες την κουρσεύουν…
απλαδοστρωμένη κι ολόζορκη την κοιμίζουν,
με υπνοφαντασιά την ξεγελούν!
Κι αίφνης…
έρχεται η θανή κι ανοικτίστως την παζαρεύει∙
κι όλα τα μάταια ψιμύθια
δεν είναι ικανά τη μάζα να λυτρώσουν.
Ίσως η ουσία για τους κοσμοφόρους
θα ’πρεπε να ’ναι…
τ’ ανέσπερο,
τ’ ανεξάλειπτο,
τ’ άφθαρτο της μάζας,
η ατελεύτητη μάζα.
«ΣΤΕΝΤΟΡΕΙΟΙ ΨΙΘΥΡΙΣΜΟΙ»
(εκδόσεις Κέφαλος)






