Τα χέρια σου είναι ανοικτά και σηκωμένα
Και αναρωτιέμαι αν είναι κάλεσμα αυτό
Μα κάλεσμα σε τι;
Καθώς τα βλέπω ακίνητα , νεκρά
Σε τι να προσδοκώ;
Σε τι να ελπίζω;
Σε υποσχέσεις για έναν κόσμο
Με ελευθερία, με παιδεία, με ειρήνη;
Όλοι για τούτα μάχονται
Και γίνονται πόλεμοι
Ας ήτανε τα χέρια σου μια αγκαλιά
Ανοικτή γεμάτη αγάπη για όλους!
Τι ζητώ εγώ στο κάλεσμά σου;
Με δάκρυα χαράς ελπίζω
Σ’ ένα κόσμο δίκαιο,
Στην ανοικτή σου αγκαλιά
Καταφύγιο ζητώ
Και ας είσαι ένα άγαλμα άψυχο
Με τα νεκρά σου χέρια σηκωμένα!