Ξύπνησε με τους στίχους του Λειβαδίτη καρφωμένους στο κεφάλι.
«Και τον έσωσε μια μικρή αράχνη στη γωνιά, που την έβλεπε ακούραστη κι υπομονετική να υφαίνει τον ιστό της».
Αναθάρρησε. Έψαξε το μικρό του διαμέρισμα από άκρη σε άκρη, από γωνιά σε γωνιά.
Δεν μπορεί! Κάπου θα υπάρχει μία μικρή αράχνη που θα υφαίνει υπομονετικά το δικό του δίχτυ ασφαλείας.
Τίποτα. Μόνο μία έντονη, διάχυτη μυρουδιά χλωρίνης και απολυμαντικού που σκοτώνει μικρόβια, ιούς και ελπίδες…