Βέλος
Μάτια κλειστά καθώς σήκωνα το τόξο μου
Σιγουριά έμπειρου κυνηγού ελευθερίας
Ξύλο τραχύ, στεγνό και εύκαμπτο κάτω
Απ’ τα δεσμά μου
Και ένα βέλος όλο ανυπομονησία
Με χρυσό μελάνι είχα εξάλλου
Υπογράψει την ανεξαρτησία του
Το ‘νιωθα να καίει ανάμεσα στα δάχτυλα μου
Από πόθο για μια στάλα άνεμο, μια δόση κίνδυνο
Ένα χάδι ευκαιρία
”θα βρει τον στόχο του” μου ‘χαν πει
Έμπειροι κι αυτοί από κενό κι απελπισία
Το δικό μου βέλος στόχο δεν ψάχνει
Από έρωτα φλέγεται για ευτυχία
Σε τρικυμίες βουτάει
Και μόνο ψυχές καρφώνει
Αν βρει καμία…
Αγάπη
Λίγος ο χρόνος της ζωής για ν’ αγαπήσεις
Κι αν το κάνεις, κάνε το ν’ αξίζει τον κόπο
Μην την υπολογίζεις την αγάπη, μην την μετράς
Αλλά όταν πρέπει να φύγεις, φύγε
Μην την σκορπάς την αγάπη σου, μην την χαρίζεις
Σε ψυχές άγονες ανθρώπων
Ευτυχία
Εύχομαι να μπορούσα να δω σε όνειρο τις πιο τρελές μου επιθυμίες.
Εκείνες, ντυμένες με πολύχρωμα φουστάνια να χορεύουν στο κενό μου,
στις πιο απόκοσμες μελωδίες. Να τραγουδούν σκέψεις, ψιθύρους, απωθημένα.
Κι όταν θα ξυπνήσω να τα δω μπροστά μου.
Τα πολύχρωμα ”θέλω μου” εκείνα που τόσο ονειρεύτηκα
από σύννεφο κι αθέρα, από άνεμο φτιαγμένα, που γαργαλούσαν
τις πτυχές του μυαλού μου, να ‘ναι δω μπροστά μου, έστω για λίγο,
πριν ξεχάσω για πάντα την γεύση της ευτυχίας.
Τανγκό
Χάρισα το μυαλό στην καρδία μου, παρτενέρ στον μοναχικό χορό της.
Το μυαλό της έμαθε τα βήματα. Ρυθμικά, ένα, δύο…
κι ήταν τανγκό ιδανικό για τους δυστυχισμένους.
Μα για την καρδιά ήταν μονάχα βήματα ακανόνιστα
πάνω στα πλακάκια. Κι όταν το σκασε μόνο η σκιά της
έμεινε, να ψιθυρίζει στο μυαλό: δεν κάνει για τανγκό,
έμαθε να χορεύει μόνη της.