ΓΡΑΦΕΙΝ

Δεν συνηθίζεται

Κρύο. Έχει κρύο απόψε. Τόσο που το τρέμουλο δεν ελέγχεται. Ντύθηκα καλά και βγήκα έξω να πάρω αέρα μα όσα ρούχα κι αν φόρεσα το κρύο αγκάλιασε πιο σφιχτά το κορμί μου. Δύσκολα συνηθίζεται αυτό που δεν μπορείς να ελέγξεις. Πάρε παράδειγμα τον θάνατο. Δεν μιλάω γι’ αυτούς που έφυγαν μα γι’ αυτούς που μείναν πίσω. Δεν ξέρω από απώλειες ζωής μα μου δείχνει κάθε βράδυ η κυρά Μαίρη πώς είναι. Αυτή ξέρει καλά. Σπαράζει ακόμα τις νύχτες στο δωμάτιο της και ακούμε τον πόνο της που φτάνει αφιλτράριστος στο διαμέρισμα. Έχουν περάσει πέντε χρόνια. Πέντε από το αυτοκινητιστικό του γιου της. Κοντεύουν επτά από τον θάνατο του συζύγου της. Η κυρά Μαίρη δεν έχει κανέναν. Αυτό δεν συνηθίζεται. Καρτερεί τον θάνατο της. Κάθε μέρα είναι λίγο πιο κοντά σε αυτόν. Είναι ο μόνος μετά τον άντρα της που φλέρταρε με τόσο πόθο. Δεν της έχει μείνει κάτι για να συνηθίσει.

Πολλές είναι ωστόσο οι απώλειες. Η κόρη της γειτόνισσας μου, 13 πλέον χρονών στερήθηκε την αθωότητα της στα 11. Δεν είναι η μόνη. Ούτε μόνη είναι, μα έτσι νιώθει. Δεν μπορούσε να το αποτρέψει, ούτε αυτό συνηθίζεται.

Το κρύο μού στερεί την ικανότητα της αίσθησης από τα μουδιασμένα μου δάχτυλα. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με την απώλεια της ενσυναίσθησης που ο κόσμος έχει υιοθετήσει. Εγώ δεν σου μιλάω για υλικές απώλειες. Ακόμα έναν χειμώνα ψάχνω την ελπίδα στους άδειους δρόμους. Δεν την βρίσκω, μάλλον χάθηκε. Πρέπει να το συνηθίσω.

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 4 / 5. Σύνολο ψήφων: 7

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Σοφία Ταγκαλίδου

Μέλος της μαθητικής συγγραφικής ομάδας Teenγραφείς

error: www.grafein.gr