Πού είναι το παιδί μου; Πού είναι; Πού; Το ψάχνω μέρες τώρα. Μέρες και νύχτες. Ξάγρυπνος. Πήγε στην κοπέλα του στην Αθήνα. Για το τριήμερο. Δε γύρισε. Χριστέ μου… φτάνει! Αυτό που ζω είναι αβάσταχτο! Ήταν στο δεύτερο βαγόνι το παιδί. Αδύνατον να γλίτωσε. Δε θέλω να δω τον γιο μου (ή ό,τι απέμεινε από κείνον) νεκρό, μα η μηδαμινή κι απατηλή ελπίδα απ’ τη λέξη «αγνοούμενος» είναι χειρότερη. Βάλτε ένα τέλος σ’ αυτή τη τραγωδία. Φέρτε μου το παιδί να το θάψω, να το κλάψω όπως πρέπει. Κι ας μη συμβεί ξανά.
Διαβάστε και...
23/09/2021
Τα πιο πρόσφατα
Ο άντρας στο λεωφορείο
16/05/2023
1 λεπτά
Ψάχνοντας για την αγάπη
07/05/2023
1 λεπτά
Κόλαση των πλανητών
07/05/2023
6 λεπτά
Διακοπή ρεύματος
07/05/2023
6 λεπτά
Λίγο πριν το γάμο…
16/04/2023
5 λεπτά
Ετικέτες
Covid-19 (9)
lockdown (12)
Teenγραφείς (205)
Αγάπη (43)
Αρχαία Ελλάδα (3)
Βία (13)
Βιβλιοπαρουσίαση (10)
Βιωματικό (48)
Γυναίκα (34)
Ειρήνη - Πόλεμος (8)
Ευτυχία (3)
Καλοκαίρι (8)
Μάνα (17)
Μικροκείμενο (20)
Οικογένεια (30)
Ονειροπράκτορες (12)
Πάσχα (7)
Πανελλαδικές (5)
Τέμπη (11)
Χαϊκού (4)
Χιουμοριστικό (16)
Χριστούγεννα (24)
άνθρωπος (17)
έρωτας (59)
αντίσταση (6)
αστυνομικό (11)
εφηβικό (9)
ζωή (22)
ηχητικό (11)
θάλασσα (5)
θάνατος (46)
θρίλερ (5)
κακοποίηση (13)
κοινωνικό (74)
μοναξιά (25)
παιδικό (10)
πρόσφυγες (6)
συνέντευξη (9)
σχέσεις (21)
σχολείο (5)
φανταστικό (25)
φιλία (9)
φιλοσοφία (27)
χιόνι (7)
χωρισμός (14)