Ένας χιονάνθρωπος μιλάει για τη σιωπή - ΓΡΑΦΕΙΝ
ΓΡΑΦΕΙΝ

Ένας χιονάνθρωπος μιλάει για τη σιωπή

Οι μέρες κυλάνε ήρεμα μπροστά στο κρύο και ολόλευκο πεζούλι του δρόμου. Δυστυχώς τα δελτία καιρού προβλέπουν ηλιοφάνεια για αύριο. Τουλάχιστον, έτσι κατάλαβα από την κατσουφιασμένη μύτη για καρότο του γείτονα. Χιονισμένο και το σημερινό τοπίο. Εγώ όμως χαζεύω κάτι πιο όμορφο, κάτι που περιμένω πώς και πώς να αντικρίσω κάθε χρόνο. Την Κυρία Πρέϊσβιτς! Με φιλοξενεί στον κήπο της ξέρετε!

Ξύπνια εδώ και ώρα, απολαμβάνει τον ζεστό καφέ δίπλα στο τζάκι. Ζηλεύω που δεν μπορώ να της κρατήσω συντροφιά. Ακόμη και να ήθελα να βρεθώ κοντά της, μόνο για λίγο, τώρα αντί για καφέ θα έπρεπε να μαζεύει τα λιωμένα από την ζέστη κομματάκια μου. Καταραμένη ζωή που πρέπει να έχουμε εμείς οι χιονάνθρωποι. Είμαστε φυλακισμένοι σ’ ένα σύννεφο και ελευθερωνόμαστε μόνο για λίγο . Θα φροντίσω στην επόμενη ζωή μου να γεννηθώ κάτι πιο χρήσιμο!

Αυτό που ήθελα να σας πω είναι ότι… δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να έχεις τόσα συναισθήματα για κάποιον και απλά να μην μπορείς να του τα διηγηθείς. Γι’ αυτό κι εγώ την χαζεύω κάθε πρωί, κάθε μέρα, ακόμα και τη νύχτα. Αν σταθώ τυχερός και ξεχάσει το φωτάκι από το κομοδίνο ανοιχτό, μπορώ να διακρίνω τα ολόλευκα μαλλιά της.

Τα πρωινά συνήθως ακούμε μπαλάντες. Θα με ρωτήσετε γιατί πρώτο πληθυντικό; Γιατί εμείς οι χιονάνθρωποι, ξέρουμε να αγαπάμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Βλέπουμε τον άλλον σαν κομμάτι του εαυτού μας και το δικό μου είναι η κύρια Πρέϊσβιτς! Κρίμα που δεν θα μπορέσω ποτέ να της πω πόσο της πάνε τα ροζ πιτζαμάκια με τις κίτρινες πεταλούδες. Καλή σας μέρα κυρία Πρέϊσβιτς, ραντεβού του χρόνου…

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 5 / 5. Σύνολο ψήφων: 9

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Συμέλα-Μελίνα Παλαπανίδου

Μέλος της μαθητικής συγγραφικής ομάδας Teenγραφείς

error: www.grafein.gr