ΓΡΑΦΕΙΝ

Κοχύλι

Άλλοι με πατάνε και πονάνε μα αλήθεια δεν έχω κι ούτε είχα αυτήν την πρόθεση ποτέ μου.
Άλλοι πάλι με χαζεύουν και μου δίνουν τα πιο τρυφερά χάδια με την παλάμη των χεριών τους.
Σαν τους ανθρώπους πάλι…
Μόνο που εγώ έχω πλάι μου την αγαπημένη μου, κι ας με μουσκεύει με το αλμυρό της νερό άλλοτε…
με θάβει βαθιά μέσα της και χάνομαι στην άμμο περιμένοντας να με ξεβράσει ξανά στην στεριά.
Άλλωστε είναι σαν τους ανθρώπους πάλι.
Δεν με καταλαβαίνεις μάτια μου; Ή δεν θέλεις επειδή ο εγωισμός σου τρώει την ψυχούλα σου;
Κι αν είχα την δυνατότητα να επιλέξω την δημιουργία μου, πάλι κοχύλι θα επέλεγα.
Ξέρεις…
Μερικά καβούρια που τριγυρνούν μόνα τους μου κρατάνε συντροφιά και έπειτα φεύγουν.
Σαν τους ανθρώπους.
Με καταλαβαίνεις μάτια μου;
Κι αν νομίζεις ότι όλα αυτά είναι ασυναρτησίες, τότε κανείς λάθος μάτια μου.
Διότι τα κοχύλια έχουν δίπλα τους την αγαπημένη τους…

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 4.5 / 5. Σύνολο ψήφων: 19

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Ιωάννα Τόσκα

Μέλος της μαθητικής συγγραφικής ομάδας Teenγραφείς

error: www.grafein.gr