Απρίλης: Έκτο γράμμα
Μεγάλο Σάββατο
Καλέ μου, αψεγάδιαστος, ακηλίδωτος, αναμάρτητος, ο ουρανός όλη μέρα.
Έτσι, και η χαρά των παιδιών σαν έσκασαν τα βεγγαλικά. Κι αν τρεμόπαιξε του κεριού η φλόγα,–έτσι σκίρτησε και η ψυχή μου σαν γίναμε ένα- ευθύς αναθάρρεψε και μου φώτισε τα μάτια. Κι όλο αναρωτιέμαι, αν ποτές τούτοι που την ιστορούνε και την τραγουδάνε, νιώσανε να τους κατακλύζει τα σωθικά. Κι όλο συλλογιέμαι πως δεν είμαστε μονάχα ένας στεναγμός, λυγμός, κλαυθμός του γαλαξία, του σύμπαντος αιθέρας. Όχι, είμαστε ιδέα, πνεύμα που ζει μονάχα πολεμώντας. Χριστός Ανέστη.
Καληνύχτα.
Απρίλης: Έβδομο γράμμα
Κυριακή του Πάσχα
Καλέ μου, αυτό που λέμε γιορτή και σχόλη σήμερα.
Από νωρίς το μεσημέρι άρχισαν τα γλέντια και τα πανηγύρια. Στην πλατεία το χωριού, μουρμουρητά, αυγών τσουγκρίσματα, γέλια, λαούτα, βιολιά και στη μέση κάποιοι τους παραδοσιακούς χορούς αρχίνησαν. Κι έτσι όπως σήκωσαν ψηλά τα χέρια λες και σήκωνε πέντε πόδια μπόι ολάκερη η πατρίδα, λες σηκώθηκε ολάκερη η Ρωμιοσύνη. Οι πολεμιστές, οι ακρίτες, οι Αχαιοί, οι φιλόσοφοι, οι ποιητές, απ’ άκρη σ’ άκρη, ολάκερη ανθρώπινη ράτσα. Και με το χέρι στην καρδιά μονολόγησα: Ας σηκώσουμε επιτέλους το ανάστημά μας. Τι τα ΄χουμε τα ποδάρια; Δεν χωράει λιγοψυχιά, στου Καιρού την αντάρα και τα μελτέμια. Έτσι σιγοτραγουδώντας το Πάσχα των Ελλήνων, Πάσχα… μαζί τους ενώθηκα.
Καληνύχτα.