ΩΚΕΑΝΟΣ
Σαν γλυκιά μελωδία
Τα γέλια ακούγονται στης νύχτας την σιωπή
Δυο ματιές ανάβουν φλόγα στην ψυχή
Κάνουν το σκοτάδι, φως
Είπες δύο λόγια και γέλασα αχνά
Επικράτησε σιωπή
Ο βαθύς ωκεανός των ματιών σου με ζητούσε
Δεν ήξερα κολύμπι
Αλλά βούτηξα στα βαθιά νερά
Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Κάθε αδικία τη φωτιά πυροδοτεί
Γέμισαν οι δρόμοι νέους που ζητούν δικαιοσύνη
Οι φωνές σκόρπισαν από άκρη σε άκρη
Ο όχλος ζητούσε ελευθερία να εκφράζει ό,τι την ψυχή του καίει
Τους επιτέθηκαν
Προσπάθησαν να τους κλέψουν την φωνή
Κάποιοι υπέκυψαν
Όμως οι εχθροί δεν ήξεραν ότι η φλόγα θα έκαιγε όλη την πόλη
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟΥ 2020
Άλλαξες από τότε που έφυγε
Και έγινες η σκιά του εαυτού σου
Ύψωσες τείχη
Κλείδωσες πόρτες
Και κράτησες μέσα τους
Τις φωνές του μικρού παιδιού που τον ζητούσαν
Έντεκα χρόνια μετά
Σαν δύο ξένοι στο ίδιο δωμάτιο
Τα βλέμματα δεν συναντήθηκαν
Εσύ θυμήθηκες
Και εγώ δεν ξέχασα ποτέ
ΕΡΑΣΤΕΣ
Το άγγιγμά σου στο δέρμα μου είναι σαν θαλασσινός αέρας
Φέρνοντας μαζί του κύματα συναισθημάτων
Διαγράφοντας ανεξερεύνητα μονοπάτια στο μυαλό
Κλείνοντας έξω από τις πόρτες της καρδιάς τον εγωισμό
Κανένας άλλος δεν μπορεί να μας νιώσει
Ας μείνουμε εραστές και αυτοί συνηθισμένοι
Και αν ποτέ με πιάσουν οι τάσεις φυγής μου
Πες μου τα λόγια που ακούγονται σαν μελωδία με τη φωνή σου
Και εγώ θα μείνω εδώ
ΕΡΩΤΑΣ
Τελικά τι είναι έρωτας καρδιά μου ;
Φτερωτός θεός;
Αμάξι σε δρόμο αντίθετο;
Η ένα πεζό κέμικαλ ρομάνς του μυαλού;
Ο έρωτας μαζί σου είναι…
Πάθος
Πόνος, φλόγα, ευτυχία
Δρόμος και συγχρόνως αδιέξοδο
Λύπη, δάκρυα, αγάπη
Ασφάλεια και ελεύθερη πτώση
Έρωτας είναι τα λόγια μας που ποτέ δεν ακούστηκαν στους άλλους