Το μολυβάκι μου - ΓΡΑΦΕΙΝ
ΓΡΑΦΕΙΝ

Το μολυβάκι μου

Η σχέση μας ξεκίνησε όταν το κοντό κίτρινο μολυβάκι μου γλίστρησε από το γραφείο μου. Αναγκάστηκα να το πιάσω πριν χαθεί κάτω από το αραχνιασμένο και σκονισμένο πάτωμα του γραφείου μου. Δυστυχώς του ‘χε σπάσει η όμορφη κι επιβλητική μυτερή του μύτη. Έγραφε πάντα έντονα και μαλακά. Το πιάσιμό του εύκολο και βολικό. Το ‘χα πάντα χωμένο στο σπιράλ του μικρού μου σημειωματάριου.

Πώς θα μπορούσα να το εγκαταλείψω; Το σήκωσα στοργικά, βρήκα μια κόλλα λευκό χαρτί και θέλησα να κάνω μια καινούρια αρχή μαζί του. Αυτή τη φορά αποφάσισα να κάνω ένα σκίτσο. Μα οι γραμμές μεταμορφώνονταν σε γράμματα. Κι αυτά με τη σειρά τους έγιναν στίχοι. Τώρα το μολυβάκι ήταν αυτό που είχε τον έλεγχο του γραψίματος. Έτρεχε ανεξέλεγκτο πάνω -κάτω, αριστερά-δεξιά.

Μα μπροστά μου είχε δημιουργηθεί μια παράσταση τώρα. Μια εκπληκτική εικόνα ενός κάστρου. Ένα καλλιγράφημα που με καλούσε να μπω μέσα. Να ακολουθήσω τις λέξεις και να γίνω ένα μέσα στον χορό τους. Όμως το μολυβάκι μου είναι ατίθασο και πεισματάρικο σαν τα μικρά παιδιά. Δεν του αρέσουν οι κανόνες. Γι’ αυτό και κατρακύλησε και μου κρύφτηκε ξανά. Το ξετρύπωσα, το πήρα στα χέρια μου και το άφησα να μου ξεφουρνίσει την καινούρια του ιστορία. Η μυτούλα του ένιωθε φαγούρα για πολύ γράψιμο η αλήθεια είναι. Και τότε τ’ ονειροπόλο μου μολύβι άρχισε να  γράφει παραμυθένιο παραμύθι. Με παρακάλεσε να το διαβάσω μέχρι τέλους. Και τότε το παραμύθι με συνεπήρε… Με συνεπήρε τόσο που μ’ απορρόφησε μέσα στις σελίδες του. Ναι τώρα  ήμουν εγκλωβισμένος στις λέξεις του.  Μου μιλάει για φανταστικούς κόσμους. Λύκους που μπορούν και πετάνε. Δράκοι να μεταμορφώνονται σε πρίγκιπες, μάγισσες να ψάχνουν για βοτάνια. Μα ίσως καταφέρω κι εγώ να γινώ ένας τολμηρός και γενναίος πρίγκιπας και να σώσω τη δικιά μου δεσποσύνη. Να κατατροπώσω άξια μια ντουζίνα στρατιώτες.

Το μολυβάκι μου δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει. Πότε φτεροκοπούσαν λέξεις στο χαρτί που με την ποίηση τις εγκλώβιζε. Πότε σελίδες ολόκληρες έκρυβαν το μυστικό ενός έρωτα ή το κυνήγι ενός φυλαχτού. Ξόρκια και κατάρες. Μα άλλοτε αστραφτάλιζε το χαρτί από χρυσόσκονες, πολύτιμους λίθους, καθάρια νερά και κοπελιές πανέμορφες, αιθέριες…

Δεθήκαμε πολύ με το μικρό μου μολυβάκι κι ομολογώ τώρα που μίκρυνε και γίνηκε τόσο δα και στη χουφτίτσα μου αδυνατεί να σταθεί, νιώθω μια σταλίτσα στεναχώρια. Μα χθες έτσι όπως το κοιτούσα μελαγχολικά στο γυάλινο βαζάκι που το φυλάω, άκουσα να εξιστορεί τις περιπέτειες που ζήσαμε στο χαρτί στους παλιούς μου φίλους. Κι ένα φως άρχισε όλους τους λιλιπούτειους φίλους μου να τυλίγει. Χρυσόσκονες και νεράιδες και ξωτικά έστησαν χορό, πάνω από τις μύτες τους.

Ένα βάζο με μυριάδες εγκλωβισμένα παραμύθια, ιστορίες, μύθους και ποιήματα!

Τώρα ετοιμάζομαι για νέα ταξίδια. Για έναν νέο φίλο στην παρέα τους!

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 5 / 5. Σύνολο ψήφων: 7

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Νικολέτα Τρίψα

Η Νικολέτα Τρίψα αγαπά τη λογοτεχνία και τη συγγραφή. Έργα της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες. Έχει βραβευτεί σε Διεθνείς διαγωνισμούς ποίησης, αποκτώντας τον τίτλο "Πρέσβειρα Ειρήνης" για το λογοτεχνικό της έργο. Προάγει τη φιλαναγνωσία δημιουργώντας την Παιδική & Εφηβική λέσχη ανάγνωσης Βαρνάβα “Το λυχνάρι”. Μέσα από το μπλογκ της στηρίζει το έργο ομότεχνών της, συμβάλλοντας έτσι στο "Ταξίδι του Βιβλίου".

error: www.grafein.gr