Βέτα ΧρυσοπούλουΜια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας καλοσυνάτος μάγος που του άρεσε να διηγείται ιστορίες στα παιδιά.
Καθημερινά μαζεύονταν στο σπίτι του κορίτσια και αγόρια της γειτονιάς και τους έλεγε παραμύθια.
Σήμερα, μια νύκτα του χειμώνα καθίσανε γύρω απ’ το αναμμένο τζάκι, το τσάι έβραζε στη φωτιά, η φλόγα έδινε θαλπωρή και ο μάγος Τζέρυ άρχισε να διηγείται μια περιπέτεια που είχε στο πυκνό δάσος όταν πήγε να κόψει ξύλα.
Με το πριόνι του έκοβε τους χοντρούς κορμούς των δένδρων και τους έβαζε χαρούμενος στο μεγάλο του καρότσι. Όταν αργότερα κάθισε για λίγο να ξαποστάσει, έβγαλε από το σάκκο του ένα λουκάνικο κι ένα κομμάτι ψωμί, αλλά δεν πρόλαβε να το βάλει στο στόμα του κι ένιωσε ένα χέρι με καφέ τρίχωμα να το αρπάζει. Με έκπληξη αντίκρυσε μια μεγάλη αρκούδα που στεκόταν δίπλα του με ανοικτά τα μεγάλα της χέρια.
«Τι κάνεις εκεί;» της φώναξε με θυμό. «Άσε γρήγορα κάτω το φαγητό μου». Μα η μεγάλη αρκούδα άνοιξε το μεγάλο της στόμα, χωρίς να του δώσει την παραμικρή σημασία και το καταβρόχθισε, αφήνοντάς τον νηστικό.
Ο καλός μάγος θύμωσε πολύ και την μεταμόρφωσε σε σκιά. Από τότε η σκιά της αρκούδας κάθε παραμονή Χριστουγέννων επισκεπτόταν τα γιορτινά τραπέζια και έτρωγε κουραμπιέδες, μελομακάρονα και ό,τι τραβούσε η ψυχή της. Τις υπόλοιπες ημέρες, όμως, περιπλανιόταν μόνη και λυπημένη.
Πέρασαν έτσι δύο χρόνια, ώσπου ο καλός μάγος δεν άντεχε να τη βλέπει τόσο δυστυχισμένη και την ξαναέκανε την αρκούδα που ήταν πρίν, αλλά με την προϋπόθεση να μην αρπάζει ποτέ το φαγητό άλλων.
Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.
Χριστίνα Μιχαηλίδου
