ΓΡΑΦΕΙΝ

Ζήλια ή φθόνος

Ζήλευα τη βροχή που έπεφτε στο δέρμα σου. Γιατί ήταν πιο κοντά από τα χέρια μου.

Ζήλευα τον άνεμο αυτόν που κυμάτιζε τα ρούχα σου. Γιατί ήταν πιο κοντά κι απ’ τη σκιά σου.

Σου ευχήθηκα το καλύτερο.

Και σου είπα, όταν με άφησες, πως δεν υπήρχε τίποτα να συγχωρέσω. Αλλά πάντα πίστευα ότι θα επέστρεφες.

Πες μου πως βρήκες την απογοήτευση, τη μιζέρια μόνο. Μου ήταν δύσκολο, να σκεφτώ πως ήσουν ευτυχισμένος χωρίς εμένα.

Ζήλευα τις νύχτες που δεν τις περνούσα μαζί σου. Αναρωτιόμουν (αναρωτιέμαι) σε ποια ξαπλώνεις δίπλα.

Ζήλευα την αγάπη. Η αγάπη που υπήρχε εδώ μέσα κι έφυγε για να τη μοιραστείς κάπου αλλού.

Καθώς βυθίζομαι στην άμμο, να σε βλέπω να γλιστράς απ’ τα χέρια μου. Καθώς θα πεθαίνω εδώ άλλη μια μέρα, γιατί το μόνο που κάνω είναι να κλαίω πίσω απ’ αυτό το χαμόγελο.

Με απογοήτευσες. Με κορόιδεψες και ύστερα αφού με βαρέθηκες, με πέταξες στους δρόμους σαν σπασμένο γυαλί.

Άλλαξα πια! Όμως.

Διάλεξες τον δρόμο σου και έμαθα πια μόνη μου και έχω συνηθίσει. Έχω συνηθίσει την ιδέα πως δεν υπάρχει αληθινή αγάπη όσο και να προσπαθείς να τη βρεις.  Δεν υπάρχει ζεστασιά.

Είναι μόνο εκείνος ο ενθουσιασμός που έχεις πρώτα και μετά σαν διακόπτης σβήνει.

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 4.5 / 5. Σύνολο ψήφων: 4

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Αμαλία Τσιναφορνιώτη

Μέλος της μαθητικής συγγραφικής ομάδας Teenγραφείς

error: www.grafein.gr