Δεν φταίω εγώ
Δεν φταίω εγώ
Φταίει η τύχη που τα ‘φερε έτσι
Δε φταίω εγώ
Φταίει ο Θεός που με πολεμάει
Δεν φταίω εγώ
Φταίει ο κόσμος που άλλους τους λατρεύει και άλλους τους μισεί
Δε φταίω εγώ
Φταίει που ένιωσα το χάος και δεν ήμουν ικανός να το δαμάσω
Δε φταίω εγώ
Φταίει που οι γύρω μου δεν δίνουν λίγη σημασία, λίγο ενδιαφέρον
Δε φταίω εγώ
Φταίει η οργή μου κι ο θυμός
Δε φταίω εγώ
Φταίει η ζήλια μου που με κυρίευσε
Δε φταίω εγώ
Φταίει αυτή, αυτή μπήκε στο δρόμο μου
Δε φταίω εγώ
Φταίει κι αυτός, ήταν εμπόδιο
Δε φταίω εγώ
Φταίει που ήθελα για μια φορά να νιώσω τη δικαίωση
Δε φταίω εγώ
Φταίει που ήθελα για μια φορά τη λύτρωση, δεν ήθελα να γίνει έτσι
Δε φταίω εγώ κύριε πρόεδρε
Φταίει το μαχαίρι μου
Εκείνο καρφώθηκε στο στήθος με μανία, εκείνο να καταδικάσετε
Δε φταίω εγώ και ας το μάθει όποιος μπορεί και θέλει
Δε φταίω εγώ που αυτοκτόνησα
Φταίει που «ζούσα» έτσι
Η ώρα
Χτύπησε εφτά, ακούς το ξυπνητήρι
Πήγε οχτώ, ακούς τα αυτοκίνητα
Πήγε εννιά ακούς τους συναδέλφους
Ακούς και βλέπεις την κατάντια, του σήμερα την ρουτινιά κι ευτέλεια
Κοιτάς επίμονα πότε θα πάει δύο
Και πήγε
Και γύρισες, έφαγες
Και πήγε τρεις, κοιμήθηκες
Και πήγε πέντε, ξύπνησες, σηκώθηκες, ντύθηκες
Κοιτάς επίμονα πότε θα ‘ρθει το βράδυ
Και ήρθε
Και βγήκες απ’ το σπίτι
Και βγήκες βόλτα με δυο φίλους
Κι εκείνοι το κατάλαβαν πως δεν περνάς ωραία
Και μεταξύ τους λέγανε όσα είχαν να πούνε
Κι εσύ περίμενες πότε θα πας στο σπίτι
Και πήγες
Ξεντύθηκες, ξάπλωσες στο κρεβάτι
Αύριο δε θα βγεις, την άλλη βδομάδα πάλι
Τώρα κλείνεις τα μάτια σου και περιμένεις να σε πάρει ο ύπνος
Και χρόνια τώρα περιμένεις να περάσει η γαμημένη ώρα