ΓΡΑΦΕΙΝ

Ποιητική Ανθολογία – Οκτώβριος 2022

Υποδεχόμαστε τον Οκτώβρη με τη νέα μας ποιητική ανθολογία. Ευχαριστούμε από καρδιάς τις ποιήτριες και τους ποιητές μας.

Υποδεχόμαστε τον Οκτώβρη με τη νέα μας ποιητική ανθολογία. Ευχαριστούμε από καρδιάς τις ποιήτριες και τους ποιητές μας.

Της Συνανάστασης τ’ αγέρι
Αθηνά Πρωτοπαπά

«Επί γης Ειρήνη» στρατιές αγγέλων έψελναν,
καθώς το φως αντίκρυζες μεσ’ απ’ τα σπάργανά σου.

Απ’ άκρη σ’ άκρη σήμαναν μελωδικά οι καμπάνες.

Με μυρωδάτες πασχαλιές και κιούλια,
υάκινθους και γιασεμιά στολίστηκε η πλάση.
Κι εσύ μεγάλωνες κι ήσουν το γέλιο
κι η χαρά, που εξανέμιζε γοργά τη θλίψη.
Με της ελιάς κλωνάρια στο ένα χέρι,
ανάλαφρα τον πόνο τον απάλυνες.
Μα ξάφνου, στο σάλπισμά σου το ιερό
οι άθλιοι, ρομφαίες πύρινες υψώσαμε.
Με εμβατήρια να σείουν τη γη σωρό.
Για ένα πρόσταγμα, ανίερα δοσμένο.
Κι Εσύ, απ’ τις γαλάζιες χαραμάδες σου,
εκατοντάδες περιστέρια έστελνες,
της ζωής μας τις μέρες να λαμπρύνουν.
Μα εμείς μολύναμε τα κάτασπρα φτερά τους.
Εσύ, εκατοντάδες περιστέρια έστελνες,
να διώξουν της φωτιάς τη λαίλαπα,
εκείνης, που χέρια τρισάθλια την άναψαν.
Μα εμείς, σφαγιάσαμε το πέταγμά τους.
Μέσα στ’ ανήλιαγα τα υπόγεια, τρομάζουν
των παιδιών τα προδομένα όνειρα,
καθώς στην παγερή του κόσμου τη σιωπή,
σε μαύρα ουρλιαχτά είναι πνιγμένα.

Τι κι αν λυσσάει τόσο ανάλγητα ο αγριεμένος νους.

Της Αγάπης οι φλόγες θα ανάψουν!
Της Ειρήνης τα Ανάκτορα θα λάμψουν!
Θερμά θα ξεχυθεί σε ουρανό και γη
της Συνανάστασης τ’ αγέρι.

Α’ Έπαινος στη Διεθνή Πολιτιστική Ολυμπιάδα Ποίησης


Ένα λευκό λουλούδι
Βέτα Χρυσοπούλου

Ένα λευκό λουλούδι
Στην καυτή αμμουδιά
Ταπεινά προβάλλει
Μοναδικό ανεξάρτητο
Κανένας δε το φύτευσε
Κανένας δε το φρόντισε
Άξιο θαυμασμού

Δε ζήτησε νερό
Ούτε λίπασμα ζήτησε
Μόνο του γεννήθηκε
Μέσα στην άγονη αμμουδιά
Και ξεχωρίζει
Το μεγαλείο θαρρείς
Στα δύσκολα γεννιέται

Γαλάζιο
Βέτα Χρυσοπούλου

Χορεύει στο κύμα
Αέρας χαϊδεύει τα πανιά
Παρέα με τις ηλιαχτίδες
Αφήνει πίσω τη στεριά

Στο απέραντο γαλάζιο χάνεται
Ουρανός και θάλασσα αγκαλιά
Ταξίδι στην ελευθερία
Στο άπειρο, στο πουθενά

Μια μουσική το συντροφεύει
Μια αγαλλίαση γλυκιά
Μέσ’ του ονείρου μονοπάτια
Γίνεσαι θάλασσα πλατιά

 

Γκρίζο γατάκι
Βέτα Χρυσοπούλου

Γκρίζο γατάκι παίζει στον κήπο
Μόνο του τώρα ψάχνει τροφή
Στα πόδια τρίβεται και σε χαϊδεύει
Ζητάει αγάπη σαν ένα παιδί
Στην πόρτα έξω,σε περιμένει
Τώρα γνωρίζει τη ζωή

Γκρίζο γατάκι παίζει με φύλλα
Ξαπλώνει στο χώμα νωχελικά
Έρχεται γύρω σου και νιαουρίζει
Κουνά την ουρά του όλο χαρά
Είναι μικρούλι σαν ένα παιχνίδι
Αθώο αδέσποτο ζητά αγκαλιά


Νεράιδα
Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη

Ένας λευκός μονόκερος στεκόταν περήφανος δίπλα μου
που δεν ήξερα πια, ποιον κόσμο να διαλέξω.
Αυτόν που καθοδηγεί
τρέφει με υποκατάστατα και χειραγωγεί;
Ή εκείνον που όμορφα μεγαλώνει
η ύπαρξη ανθίζει και υψώνει
ελεύθερα αναπνέει, καθηλώνει-
μα μέσα στο παραμύθι ζει…
Η Ξεχασμένη Νεράιδα
με καλεί
σε αυτό το μέρος που ονομάζουμε Γη
Ξεκάθαρα … μία είναι η επιλογή.


Σε τόνο ελάσσονα
Άντζελα Γεωργοτά

Ελπίδα

Τ’ αστέρια ποτέ δεν πεθαίνουν.
Η στάχτη τους στο χώμα ανθίζει.

Αποκαλύψεις

Θυροκολλώ στην πόρτα του σπιτιού την παρουσία σου.
Τώρα κανείς δεν θα ρωτά που κρύβεις τα φιλιά σου.

Παρουσία

Χαθήκαμε καιρό.
Μα βρίσκω συνέχεια στο δέρμα μου
κάτι από τη σκόνη των φιλιών σου.

Ενηλικίωση

Αναμετριέμαι με τις πτώσεις μου. Από παιδί
τα γόνατά μου τσάκιζα.
Τώρα μεγάλωσα και την καρδιά μου
με μαχαίρι κομματιάζω.

Ευθείες

Τις ευθείες λατρεύω. Ξέρει κανείς πως τα βήματά του συγκρατούν.
Μόνο που έχουν ένα τέλος.
Και στο γκρεμό βυθίζεσαι.

Επίνειον

Οι νεκροί δεν περιμένουν.
Πλαγιάζουν στο χώμα
και αμίλητοι για τη δική μας
ματαιότητα αδιαφορούν.


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ
Αντώνης Χρ. Περδικούλης

Στάξε, ψυχή, τ’ αλύτρωτό σου μύρο
ολόλαμπρη,ακριβή κι άγια μητέρα
τής λευτεριάς το ρίζωμα και σπλάχνο..

Κι απ’ τού Ηφαίστου τ’ άφταστο καλέμι
στήσε τού Έλληνα τρανή την όψη
αβρό κι αμάραντο αγώνων πνεύμα…

ΤΕΤΡΑΦΥΛΛΟ
Αντώνης Χρ. Περδικούλης

Ό,τι κι άν λάχει η Μοίρα κρύφιο
Λάμπει η ψυχή μου στη ματιά σου
Γεννιέται η μέρα ολανθισμένη
Αύρα τού έρωτά σου πάλλει!..

ΕΛΑ, ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ…
Αντώνης Χρ. Περδικούλης

Έλα, τής θάλασσας τη μαυροράχη
τα χέρια μας ερωτικά να κλείσουν
μές σ’ανθολέμονα κι ωραίους φλοίσβους..

Έλα, τής θάλασσας τ’ανήλιο γέρμα
τα χείλη μας κελαηδιστά να πιούνε
κι άς γράφει η μοίρα μας μονάχα πόνο…


ΠΟΖΑ
Πέτρος Κυριάκου Βελούδας

Στατική, αναστατωμένη
έκσταση φιληδονίας
μαρμάρινων χειλιών
Κορμιά από τσιγαρόχαρτο
με ανασηκωμένο το γυμνό τους χέρι..
Χαμογελάστε λίγο λέει ο φωτογράφος
με το κουτσό πόδι
Ανάποδο πάρκο,
παγκάκια αφυδατωμένα
και καταματωμένα
από τα δόντια μεθυσμένου φιδιού
Φιδι που ξεγυμνώνεται αποκαλύπτει
αισθησιακά την ραχοκοκαλιά του
και προσπαθεί να ξεδιψάσει με νοθευμένο
νερό που αποπνέει σκουπιδιών οσμή και
αναίσθητη μυρωδιά ψαριών….
Εμπρός στοιχηθείτε στην σιωπή!…
Καλπάστε στο σύννεφο
Επιτέλους θα συμμορφωθείτε
στις επιταγές του ναυαγού
ωτακουστή της παλίρροιας ενσυναίσθησης;
Μια πόζα η ζωή χωρίς φλάς
ή με φλάς αναμμένο από τις
φλόγες της… ενστικτώδους… αναμονής!


Της νιότης ο ανθός
Κωνσταντίνος Μπασούρης

Μαράθηκε απότομα
της νιότης ο ανθός,
γιατί ήθελε ζωή
κι αντί σκοτάδι, φως.

Στα πέρατα το «Όχι» του
ακούστηκε ηχηρό.
Σε φόβο, τρόμο κι απειλές
απόρθητο οχυρό.

Απάνθρωπα ξερίζωσαν
της νιότης τον ανθό.
Της χειραφέτησης πληρώθηκε
το τίμημα ακριβό.

Τα πέταλά του σκόρπισε
του ανέμου η πνοή
με πόνο και με δάκρυ
σε ματωμένη γη.

Τον ήθελαν ανώνυμο,
φοβισμένο και κρυφό.
Μα, σύμβολο έγινε ο ανθός,
πια, οικουμενικό.

Κι ανάμεσα από στάχτες,
δάκρυ, αίμα και μαλλιά,
τεράστιο «Ναι» κραυγάζει
για αξιοπρέπεια κι ανθρωπιά.


Ιστορία των αναμνήσεων
Γεωργιάνα Κεστρινού

Σήμερα, 2022, η λέξη «ποιητής» δε θυμίζει εποχή. Υπάρχει βαθιά πίστη πως κάθε γενιά είναι ύποπτη στα ομολογούμενα αδίστακτα στοιχεία της αθανασίας. Σκεφτείτε δυνατά και θα βρείτε νερό.
Θάνατος ανεξίτηλο μελάνι γεμάτο μαύρο.
Ο σκηνοθέτης, ένας θαυματοποιός:
υποψιάζομαι πιο πεζές τις καθημερινές δουλειές ή, έστω, τις θυσίες του πνεύματος.
Ο,τι προλάβουμε.
Δεν είναι παρήγορο ότι είναι Σεπτέμβριος;
Καλή χρονιά!
Δεν είναι ακριβώς σπάνιο να γράψει κανείς τι είναι το φως της οικουμένης.
«Άδοξα αιδοία
γεμάτα αηδία
τραβούν αοιδούς
σε νέα ιστορία»
Αυτή είναι μια περίπτωση προσκυνητή-χειροπράκτη.
Η ορατότητα σβήνει στα πρώτα γράμματα. Απρόσμενα γίναμε ποιητές γιατί είπαμε να μην μάθουμε να ζούμε. Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι.
Πιθανόν να υπάρχουν αρνητικές ή θετικές συνέπειες.
Πιθανόν.
Δεν μας τρώει το άγχος του ταξιδιώτη λες;
Από όσο θυμάμαι, η ιστορία των αναμνήσεων είναι μια επινοημένη λοταρία.
Όπου κι αν πηγαίνει υπάρχουν πάντα ποιητές.


Γράμμα
Αποστολία Γαβρανίδου

Στον εραστή
τον άνομο, τον ψυχρό
που ‘φυγε ξαφνικά
πριν οι ηλιαχτίδες αγγίξουν το κορμί του
δώσουν ζωή στα χείλη του
και στην ανάμνησή του

Ένα αντίο
στον άνομο εραστή μου
με τα δάκρια
να κλείνουν την πόρτα της καρδιάς
καθώς το μυαλό προσπαθεί να ξεγράψει
Εκείνη τη νύχτα!

Ένα τσιγάρο μια ανάμνηση
Αποστολία Γαβρανίδου

Και έτσι ξαφνικά
η πόρτα κλείνει
το τσιγάρο που άφησες φεύγοντας
έχει πια σβήσει

Απ’ το ανοιγμένο παράθυρο
εισέρχεται κρύο ρεύμα
χορεύει με τη στάχτη σου
μέσα στην ησυχία του δωματίου
στο γκρίζο των τειχών
στην φωτιά της εστίας

Σε λίγο θα σβήσει κι αυτή
Αφήνοντας μια δυσάρεστη οσμή
ένα καθηλωτικό σκοτάδι
και μια ανάμνησή σου να μου λες
“Δε θα χαθούμε”
Κι όμως χαθήκαμε…

Τραίνο
Αποστολία Γαβρανίδου

Ένα τραίνο περνά από μπροστά σου
ένα τραίνο γρήγορο και φωτεινό
και τρέχεις για να το προλάβεις
ελπίζεις πως θα το φτάσεις

Είναι γεμάτα, όμως, τα βαγόνια
πολλοί οι επιβάτες
άργησες να σηκωθείς
και τώρα πίσω στο σταθμό γυρίζεις

Περιμένεις το επόμενο το τραίνο
ένα βήμα μήπως και κάνεις μπροστά
μήπως και επιτέλους καταφέρεις να ξεφύγεις
μήπως και επιτέλους μπορέσεις να αλλάξεις

Άλλο τραίνο, ωστόσο, δεν περνά…

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 5 / 5. Σύνολο ψήφων: 11

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Αθηνά Πρωτοπαπά

Η Αθηνά Παπαπέτρου Πρωτοπαπά γεννήθηκε το 1972 στη Λεμεσό της Κύπρου και κατοικεί στη Λάρνακα. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου και έλαβε πτυχίο Κλασικής Φιλολογίας. Από το 2000 μέχρι σήμερα εργάζεται ως μόνιμη καθηγήτρια σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Έχει ασχοληθεί με το θέατρο στην εκπαίδευση, και ιδιαίτερα με το αρχαίο δράμα. Με τη συγγραφή ασχολείται τα δύο τελευταία χρόνια. Το παραμύθι «Το Φως ανέτειλε ξανά στο Γήινο Βασίλειο», το οποίο κυκλοφορεί από τις βιβλιοεκδόσεις, «Αναζητήσεις» στην Κύπρο, είναι η πρώτη της επίσημη συγγραφική δουλειά. Είναι ενεργό μέλος της Ιαπωνικής Βεντάλιας Ποίησης και Πολιτισμού και μέλος του Συνδέσμου Εθελοντών Ψυχοκοινωνικής Στήριξης Παιδιών και Εφήβων, ο οποίος εδρεύει στην Κύπρο.

Βέτα Χρυσοπούλου

Η Ελισσάβετ Χρυσοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Καλαμαριά. Aπό μικρή της άρεσε να ξεδιπλώνει τις σκέψεις της στο χαρτί. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Θάλασσα" (Εκδόσεις Μολύβι). Ακολουθεί και η δεύτερη ποιητική συλλογή "Συναισθήματα". Γράφει μικροδιηγηματα και παρακολουθεί μαθήματα δημιουργικής γραφής.

Αντώνης Περδικούλης

Γεννήθηκε στην Αγυιά Λαρίσης το 1964. Φοίτησε στη ΣΜΥ Τρικάλων. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και στην Ελληνική Πρεσβεία Βουκουρεστίου. Εξέδωσε ένδεκα ποιητικές συλλογές από το 1981 έως το 2020. Δημοσίευσε πολλά κριτικά κι αισθητικά δοκίμια. Η νέα του συλλογή εν πλω τιτλοφορείται "Τα Λυρικά".

Άντζελα Γεωργοτά

Η Άντζελα Γεωργοτά γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Κυκλοφορούν δύο ποιητικές της συλλογές: "Στην πιθανότητα στηρίζεται η αγάπη" (Γαβριηλίδη, 2016) και "Το ανεπίδοτο της συντριβής" (Κουκκίδα, 2017). Τον Απρίλιο του 2021 κυκλοφόρησε η τρίτη ποιητική της συλλογή με τίτλο "Της μοναξιάς θαλλόφυτα" από τις εκδόσεις Καρυοθραύστις/Ρώμη.

Πέτρος Βελούδας

Ο Πέτρος Κυριακού Βελούδας είναι παιδαγωγός προσχολικής αγωγής, πρεσβευτής της ισότητας στο Μπαγκλαντές, ακαδημαϊκός ποιητής στην ακαδημία ποίησης AMCL της Βραζιλίας, μέλος της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, εκτελεστικός διευθυντής της ποίησης στην ένωση ποιητών Αργεντινής - Λατινικής Αμερικής, μέλος του world union of poets, διεθνώς βραβευμένος ποιητής.

Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη

Mε καταγωγή από την Κρήτη, η Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη, είναι αυτοδίδακτη ζωγράφος και ποιήτρια. Με ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και συμμετοχές σε ομαδικές, κυρίως φιλανθρωπικού χαρακτήρα, σε Ελλάδα και Γερμανία. Έχουν εκδοθεί τρεις ποιητικές συλλογές της, ένα θεατρικό έργο της, μια σειρά παιδικού εικονογραφημένου βιβλίου, αφιερωμένη στον αγώνα κατά του παιδικού καρκίνου. Έχει διακριθεί σε Λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει βραβευτεί για το έργο της στον Πολιτισμό.
Δημοπρατεί ζωγραφικά της έργα, για περιπτώσεις παιδιών που χρίζουν άμεσης ανάγκης, για θέματα υγείας. Έχει δημιουργήσει την «Ομάδα της Καλοσύνης« που βοηθάει τα «δυνατά» παιδιά που ζουν αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα, τις πιο δύσκολες καταστάσεις υγείας και παλεύουν με τον καρκίνο.

Γεωργιάνα Κεστρινού

Η Γεωργιάνα Κεστρινού γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Σπούδασε στην Κέρκυρα Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, όπου και συνεχίζει με μεταπτυχιακό στις Βυζαντινές Σπουδές. Μεγάλωσε σε ένα επαρχιακό χωριό της Θεσπρωτίας και από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τα γράμματα.
Σε ηλικία δεκαέξι ετών βραβεύτηκε από τον Πανηπειρωτικό Σύλλογο Πατρών για το ποίημα της, «Καδένες» και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Εκδοτικό Οίκο Συμπαντικές Διαδρομές στην έκδοση δύο συλλογικών έργων με διηγήματα, «Κόκκινος Θάνατος» (2015) και «Σκοτεινά Βασίλεια» (2016). Το 2019 εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Η πρώτη δοξολογία της γης».

Αποστολία Γαβρανίδου

error: www.grafein.gr