Να ‘μαι κι εγώ εδώ, να κάθομαι με τις ώρες πάνω σ’ ένα γραφείο. Εγώ είμαι ένα πορτατίφ. Με τοποθέτησαν εδώ απ’ την ώρα που μ’ αγόρασαν. Μ’ επέλεξε ο Νικολάκης από ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών.
Όταν με αγόρασαν, είχα ενθουσιαστεί που επιτέλους θα αποκτούσα ένα σπίτι. Θα έφευγα απ’ το ράφι του μαγαζιού. Θα έκανα νέους φίλους. Είχα βαρεθεί τα κάθε είδους πορτατίφ για συντροφιά.
Μόλις με αγόρασαν με τοποθέτησαν πάνω στο γραφείου του Νικολάκη. Εκεί τον κρατάω συντροφιά, όταν διαβάζει, όταν γράφει, όταν σκέφτεται. Πατάει το κουμπάκι μου κι εγώ ανάλογα ανάβω ή σβήνω .
Όμως, τελικά εκτός από τον νεαρό που κρατώ συντροφιά και αφουγκράζομαι τις σκέψεις του, δεν απέκτησα νέους φίλους όπως ονειρευόμουν. Τα βιβλία που είναι τοποθετημένα γύρω μου δεν μου δίνουν σημασία. Και σιγά μην μου δώσουν. Αυτά είναι φορτωμένα με τόση σοφία και εγώ είμαι ένα απλό πορτατίφ που το μόνο που κάνω είναι να ανάβω και να σβήνω. Τα τετράδια και τα μολύβια το ίδιο, δεν με θεωρούν καθόλου σπουδαίο.
Έτσι, κάθομαι μόνος μου και απογοητεύομαι. Ώσπου φέτος το καλοκαίρι δίπλα μου τοποθέτησε ο μικρός Νικόλας το κουνουποστόπ. Το κουνουποστόπ είναι ένα μπουκάλι που μέσα έχει υγρό. Το βάζουν οι άνθρωποι για να μην τους τσιμπάνε τα κουνούπια. Τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή.
-Εσύ είσαι πολύ ήσυχος, μου πρωτοείπε, και δεν ακούγεσαι εκτός από το τσαφ τσουφ του διακόπτη σου.
-Εγώ δεν επιτελώ και σπουδαίο έργο, απάντησα. Ενώ, εσύ προφυλάσσεις τον κόσμο από τα κουνούπια.
-Και όμως είσαι πάρα πολύ χρήσιμος, γιατί βοηθάς τον νεαρό όταν διαβάζει και γράφει τα μαθήματά του να βλέπει καλύτερα.
-Σε ευχαριστώ που το αναγνωρίζεις, αλλά είμαι σ’ ένα μέρος που δεν με μετακινεί κανείς, ενώ εσύ μπαίνεις στις τσάντες, πας εκδρομές, διακοπές και αλλάζεις περιβάλλον.
-Μην το θεωρείς και πολύ ευχάριστο αυτό, ξεφύσησε το κουνουποστόπ, γιατί με πετάνε απ’ το ένα μέρος στο άλλο και δεν έχω σταθερό σπίτι και χώρο. Ενώ εσύ είσαι μέσα στα βιβλία, στα τετράδια, στη γνώση και χρησιμεύεις στο να αποθηκεύεται η γνώση με το φως που βγάζουν οι λάμπες σου.
Πρώτη φορά αισθάνθηκε έτσι το πορτατίφ- χρήσιμος και ισάξιος με τ’ άλλα αντικείμενα πάνω στο γραφείο. Μετά από πολύ καιρό απέκτησε ένα φίλο που αναγνώριζε την προσφορά του και τον έκανε να νιώθει σημαντικός.
-Όλο είμαστε χρήσιμοι, κατέληξε το κουνουποστόπ, ο καθένας στον τομέα του και όλοι χρειαζόμαστε.
Τι καλά, σκέφτηκε το πορτατίφ. Μακάρι το κουνουποστόπ να έμενε μεγάλο διάστημα πάνω στο γραφείο για να κάνουν παρέα, αλλά πάλι και να φύγει δεν πειράζει. φτάνει που γνωριστήκαμε και μ’ έκανε να αισθανθώ σπουδαίος. Άλλωστε, γι’ αυτό δεν είναι οι φίλοι;