Μαριάννα ΜακαριάνΕίχαν δύο βασιλιάδες, η ομάδα των Δακρύων ήταν μέσα στο κάστρο και η Φρίντα, απομονωμένη και ανενόχλητη, καθόταν στην άκρη της τάξης. Επιπλέον υπήρχαν δύο νέα μαθήματα στο Ονειροσχολείο το Εφιάλτες και Όνειρα και το Εφιάλτες στον δρόμο για τη γη. Ο Ονειρούλης τα μισούσε και τα δύο, δεν είχαν τίποτα καλό οι εφιάλτες, γιατί έπρεπε να μάθουν για αυτούς;
«Ει! Ονειρούλη…» γύρισε απρόθυμα στη Φρίντα για να την κοιτάξει, «για κοντό Ονειρόπλασμα, πολύ μεγάλα βήματα κάνεις!» ο Σίφουνας γέλασε και η Μελωδία τον αγριοκοίταξε μα εκείνος τον αγνόησε.
«Φρίντα, δεν είμαστε φίλοι για να μου κάνεις πλάκες επειδή βοήθησες τον βασιλιά μας να φέρει ειρήνη στην Ονειροχώρα».
«Φυσικά και δεν είμαστε δεν έκανα κάποια πλάκα…» είπε με απάθεια και Ονειρούλης ξεφύσησε «και καθόλου δεν με ικανοποιεί αυτή η κατάσταση, άσε που πρέπει να κάνω μαθήματα μαζί σας. Λογικό να μην περνάς, είναι πολύ βαρετά!» ο Ονειρούλης ζάρωσε τα μάτια του απειλητικά, αυτό το αστείο με τους βαθμούς του είχε αρχίσει να τον ενοχλεί.
«Τί θέλεις αλεπού… και ακρίδα και κόκορα;» είπε καθώς η Αμέλεια και ο Κόρικο πλησίασαν κοντά τους.
«Θα σας πω Ονειρόπλασμα και μαϊμού και πουλί και δελφίνια». Του απάντησε ειρωνικά και ο Σίφουνας γέλασε ξανά. Όλοι τον κοίταξαν, εκείνος έκανε μια γκριμάτσα και γύρισε στην μπανάνα του.
«Λοιπόν, όλοι συμφωνούμε πως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίσει. Πρέπει να κάνουμε τους βασιλιάδες να δουν πως δεν ταιριάζουν ώστε να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας. Πού ξανακούστηκε να οργανώνει ένα βασίλειο, πρόγραμμα διαχείρισης ονειροδρόμων, ώστε εφιάλτες και όνειρα να συνδυάζονται για να καθοδηγούνται οι μικροί άνθρωποι;!»
«Ψηφίστηκε κάτι τέτοιο;»
«Κανονικότατα, όσο εμείς διαβάζουμε πως να διαχειριζόμαστε πλέον τους εφιάλτες και τα όνειρα, εκείνοι οι δύο μαζί με τον Σύμβουλο φτιάχνουν νέους νόμους και υποδομές!» σχολίασε η Αμέλεια συγχυσμένη.
«Συμφωνούμε και εμείς, σε ότι κι αν λέτε». Η Ονειρένια και η ομάδα της πλησίασαν, ήταν κουρασμένη και ο Ονειρούλης κατάλαβε πως διάβαζε ώρες πολλές τα νέα τους μαθήματα για να πάρει πάλι άριστα.
«Ωραία ακούστε προσεκτικά…»
Το σχέδιο της Φρίντα δεν ήταν πολύ έξυπνο, ποιος θα πίστευε ότι μπήκαν ονειροπλάσματα στο απαγορευμένο δάσος για να βρουν την χαμένη πριγκίπισσα Ονειρίλεια, που το καταράστηκε εξ αρχής; Όλοι ήξεραν πως ήταν μύθος, κανείς ποτέ δεν την είχε δει και το δάσος ήταν απλά τρομακτικό. Όμως ο Σύμβουλος το πίστεψε, έτσι πήρε μαζί του την Ονειρένια και την ομάδα της για να βρουν τα άτυχα ονειροπλάσματα. Χωρίς σύμβουλο οι βασιλιάδες και με μόνο πληροφοριοδότη τη Φρίντα, ήταν στο έλεός το δικό τους και του σχεδίου τους. Η ακρίδα και ο κόκορας πλεύρισαν τον Βασιλιά των ονείρων ενώ ο Σίφουνας και η Μελωδία τον Εφιάλτιους.
Πρώτα εξαφανίστηκε το στέμμα του Βασιλιά, ιδέα της Αμέλειας, κάτι που δεν πέτυχε αφού οι δύο βασιλιάδες αποφάσισαν να μην φορέσουν στέμμα μέχρι να το βρουν.
Έπειτα ο Σίφουνας είπε στον Εφιάλτιους πως ο Βασιλιάς ετοίμαζε κρυφά συνέδριο ονείρων, ώστε να πάνε μόνο τα όνειρα στη γη. Ο Εφιάλτιους έφυγε εξοργισμένος, σύντομα όμως αντί να ξεσπάσει ο πόλεμος που περίμεναν, οι δύο βασιλιάδες είχαν λύσει με συζήτηση το θέμα.
Στη συνέχεια έκρυψαν τους θρόνους, χάλασαν το σιντριβάνι, έκαψαν το φαγητό μα ότι κι αν έκαναν δεν κατάφεραν δεν οδηγούσε πουθενά.
«Αμάν!!!» ξεκίνησε ο Σίφουνας να λέει, ο Ονειρούλης του έκανε νόημα, κάτι που δεν κατάλαβε η μαϊμού, «η Φρίντα και οι χαζές ιδέες της, να κλέψουμε το στέμμα, να κρύψουμε τους θρόνους, να βάλουμε κόλλα στα ρούχα του Εφιάλτιους;» όλοι του έκαναν νόημα να σταματήσει, μα ο Σίφουνας άρχισε να γελάει « Καλά η κόλλα ήταν πολύ καλή πόσο γέλασα».
«Γέλασες ε; Σε διασκεδάσαμε αρκετά δηλαδή;»
«Ουυυ! Δεν φαντάζεστε πόσο!» γελούσε με τη ψυχή του όσο όλοι οι υπόλοιποι είχαν κοκκινίσει από την ντροπή τους. Ο Σίφουνας σταμάτησε απότομα και καταλαβαίνοντας τι είχε συμβεί γύρισε πίσω του ταραγμένος. «Μεγαλειότατε- τοι..- τε; Μας έχετε όμως μπερδέψει!!!» τσίριξε.
«Τί συμβαίνει; Γιατί κάνατε όλες αυτές τις μικρότητες Ονειροπλάσματα; Δεν σας έχω μάθει έτσι εγώ!»
«Εγώ έτσι σας έχω μάθει»,είπε περήφανα ο Εφιάλτιους « αλλά όχι εναντίον μου! Οι δικοί σου Ονείριους παρασύρονται εύκολα…»
«Απ’ ότι φαίνεται». Συμφώνησε και εκείνος με σηκωμένο το φρύδι του.
«Συγγνώμη, αλλά μόλις είπε ότι οι δικοί σας παρασύρονται, δηλαδή ότι εσείς τους κάνατε ανόητους», είπε η Φρίντα και ο Βασιλιάς χαμογέλασε.
«Το ότι τα Ονειροπλάσματα επέλεξαν να κάνουν κάτι κακό, νομίζοντας ότι είναι για καλό δεν τα κάνει ανόητα, ούτε εμένα κακό βασιλιά Φρίντα. Ούτε εσάς πιο έξυπνους επειδή τα ξεγελάσατε».
«Δε θα τσακωθείτε δηλαδή;»
«Θέλετε να τσακωθούμε;» είπε ο Εφιάλτιους μπερδεμένος « εσείς δεν κάνατε τα πάντα για να μην καταστραφεί η Ονειροχώρα; Ακόμα και εσύ Φρίντα».
«Μα τα όνειρα και οι εφιάλτες δεν μπορούν να συν υπάρχουν, είναι λάθος! Πως γίνεται το σκοτάδι να ενωθεί με το φως; Οι εφιάλτες είναι κάτι κακό! Κάτι τρομερό!» συμφώνησαν όλοι με την Φρίντα μα ο Βασιλιάς τους χαμογέλασε.
«Όχι απαραίτητα, ναι είναι τρομακτικοί γιατί χρησιμοποιήθηκαν με λάθος τρόπο. Όταν ένας εφιάλτης φτάσει στο τέλος του, έρχονται τα όνειρα για να μας δείξουν πως τίποτα κακό δεν κρατα για πάντα, όπως και το αντίστροφο, πήρε αιώνες για να το καταλάβουμε αλλά και τα δύο είναι απαραίτητα!»
Λέγοντας αυτά τα λόγια έγινε κάτι πολύ περίεργο, οι δύο βασιλιάδες έγιναν αόρατοι για μερικά δευτερόλεπτα. Είχαν μείνει όλοι με ανοιχτό το στόμα, ειδικά μόλις έγινε ξανά το ίδιο, μέχρι που εξαφανίστηκαν τελείως. Άφησαν μια ομαδική κραυγή!
Από το απαγορευμένο δάσος, άρχισαν να βγαίνουν καπνοί, ήχοι μαγικοί και ο ουρανός έλαμψε για λίγο. Η Ονειροχώρα μεγάλωσε, τα δελφίνια ένιωσαν το νερό να παγώνει περισσότερο. Μέσα από τα κινούμενα δέντρα εμφανίστηκε μια μορφή, ο Σύμβουλος την προσπέρασε κατατρομαγμένος βγαίνοντας από το δάσος. Έμοιαζε με μια πανέμορφη νεράιδα, λαμπερή και χρυσαφένια στάθηκε μπροστά τους. Μα ήταν δυνατόν;
« Θα έχετε απορίες, μάθετε απλά πως οι βασιλιάδες σας δεν υπάρχουν πια και ήρθε η ώρα να μάθετε ποιοι ήταν».
« Η πριγκίπισσα… Ονειρίλεια… υπάρχει». Ο Σίφουνας ξεροκατάπιε, ήταν η πρώτη φορά που δεν είχε τίποτα έξυπνο να πει.
Μαριάνα Περάκη
Βέτα Χρυσοπούλου
