Τις είδα και φέτος τις νεράιδες στο δάσος,
ντυμένες με πολύχρωμα φουστάνια να περνούν.
Μ’ αστράγαλους γυμνούς κι ανάμεσα στα πόδια τους,
κόκκινες αλεπούδες να χορεύουν.
Κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου σηκώνονται στο διάβα τους.
Χαιρετίζουν τις νύμφες των κρυμμένων ρυακιών
εκεί βαθιά στα δέντρα.
Μπροστά πηγαίνει η Ρήγισσα.
Ολόμαυρα σταφύλια στολίζουν το μέτωπό τους,
στεφάνι το κλίμα γύρω στα μαλλιά τους,
μελαχρινά ξωτικά του Φθινοπώρου.
Μήλα κρατούν στα χέρια τους. Καρύδια και κάστανα στη ποδιά τους.
Οι σκίουροι τρέχουν ξωπίσω στο διάβα τους.
Απλόχερα θα σκορπίσουν τα δώρα τους στο κάμπο. Θα φιλήσουν τις ελιές να καρπίσουν.
Να ΄χει να τραφεί η ανθρώπινη φυλή, ώσπου τα πρώτα χιόνια του χειμώνα στεφανώσουν τα αρχέγονα βουνά τριγύρω.