Μη κλαις, γιατί το φως θα λάμψει στο σκοτάδι
στην καρδιά σου, άφησα κάποτε ένα χάδι
Μη φοβάσαι, γιατί το φως θα ‘ρθει
ευγενικά,
τις σκιές θα αφήσει να χορέψουν ως την αυγή
και οι καταραμένοι
θα νιώσουν, για λίγο… ευλογημένοι.
Δίνω, ακόμα ελπίδα στους σπασμένους
όπου όλα τα πράγματα μεγαλώνουν και καταπίνουν τις χαρές
ντυμένοι με μάσκες και λύπες.
Μια ομορφιά λουλουδιών, στη γη σπέρνει
σπόροι της πίστης,
στο όνειρο της χαραυγής
στο όνομα της δόξας και της ανάμνησης
Ένα τριαντάφυλλο στο σκοτάδι ποτέ δεν είναι το ίδιο
Μην κλαις, γιατί το φως είναι ακόμα λευκό
Ένας κήπος, πέρα από ‘δω
ποτέ χαμένος, ούτε αμυδρός
ούτε άφθαρτος, μήτε φθαρτός
Ανθίζει, για πάντα, προς τιμήν σου
επιτυχώς…