Χρήστος Σ.

Σε μια πόλη, ήταν ένα κορίτσι που δεν ήθελε να σηκωθεί από το κρεβάτι της για να πάει στο σχολείο. Έψαχνε να βρει δικαιολογία να μείνει σπίτι, όπως έμεναν οι περισσότεροι, που ήταν μεγαλύτεροί της , ώστε να μην αρρωστήσουν από τον κορωνοϊό .

Ξαφνικά άκουσε έναν θόρυβο στο παράθυρό της ,κοίταξε έξω  και είδε έναν δράκο, ο οποίος την προσκάλεσε να πάνε μια βόλτα. Αν και δεν πίστευε αυτό που έβλεπε, ανέβηκε στην πλάτη του και πέταξαν στον ουρανό. Από ψηλά έβλεπαν τον ήλιο, τα σύννεφα, τις θάλασσες και τα βουνά, αλλά πετώντας πάνω από την πόλη έβλεπαν ερημιά, σκοτάδι, μοναχικούς ανθρώπους με μάσκα, μια πόλη δηλαδή γεμάτη αρρώστια. Εκείνη τη στιγμή από την κοιλιά του δράκου ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και από τα ρουθούνια του άρχισαν να βγαίνουν πολύχρωμα μπαλόνια. Τα μπαλόνια σκέπασαν την πόλη και έγινε κάτι μαγικό. Οι άνθρωποι έγιναν χαρούμενοι, το σκοτάδι εξαφανίστηκε, όλοι χαμογελούσαν και αγκαλιάζονταν λες και ήταν γιορτή.

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε η φωνή της μητέρας του κοριτσιού, που της έλεγε να σηκωθεί από το κρεβάτι της. Όλο αυτό λοιπόν ήταν ένα όμορφο όνειρο! Το κορίτσι σηκώθηκε γρήγορα να ετοιμαστεί για το σχολείο της, αλλά κυρίως να τρέξει να πει στους συμμαθητές της για το πως στο όνειρο της ο δράκος με τα μπαλόνια του έδιωξε την αρρώστια της πόλης.

Κωνσταντίνος Κ.

Το παραμύθι αναφέρεται στο όνειρο που είδε κάποιο βράδυ ένα κοριτσάκι επηρεασμένο από την πανδημία του κορονοϊού. Το κορίτσι ονειρεύτηκε ότι ένας δράκος το επισκέφτηκε και παίρνοντάς το στη πλάτη του το ταξίδεψε σε όμορφα μέρη. Περνώντας όμως από την πόλη αντίκρυσαν τα αποτελέσματα της πανδημίας. Είδαν ανθρώπους λυπημένους και μόνους. Όλοι φορούσαν μάσκες και κρατούσαν αποστάσεις. Τίποτα δεν ήταν όπως παλιά. Μοναξιά, σκοτάδι, αρρώστια και δυστυχία παντού. Και τότε, συνέβη κάτι μαγικό. Μπαλόνια άρχισαν να βγαίνουν από την κοιλιά του δράκου και η πόλη γέμισε χρώμα. Οι άνθρωποι έβγαλαν τις μάσκες και βγήκαν στους δρόμους.

Εύα Τ.

Η υπόθεση του παραμυθιού εξιστορεί, ένα κορίτσι που θεωρούσε άδικο να πηγαίνει σχολείο ενώ, τα γυμνάσια και τα λύκεια να κάνουν τηλεκπαίδευση. Το κορίτσι με φτηνές δικαιολογίες ήθελε να γλιτώσει το σχολείο. Όταν κοιμόταν, ονειρεύτηκε έναν δράκο που της χτύπησε το τζάμι του δωματίου. Το κορίτσι ανέβηκε στην πλάτη του δράκου και πετάξανε ψηλά. Είδαν έρημους δρόμους, τους λίγους ανθρώπους σκυθρωπούς να φοράνε μάσκες στους δρόμους. Μετά από έναν περίεργο θόρυβο, ένα γουργουρητό του δράκου, αντί να βγάλει φλόγες όπως άλλοι δράκοι των παραμυθιών, έβγαλε πολύχρωμα μπαλόνια. Σε λίγα λεπτά, ο ουρανός ήταν γεμάτος πολύχρωμα μπαλόνια και ο κόσμος έγινε χαρούμενος. Όλοι άρχισαν να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον χωρίς μάσκες και να χαμογελούν. Το κορίτσι στη συνέχεια άκουσε τη μητέρα της να της λέει «Ξύπνα, καλή μου, πρέπει να πας στο σχολείο» και ενθουσιασμένη από το όνειρο, το κορίτσι ανυπομονούσε να πάει στο σχολείο για να διηγηθεί στους φίλους της αυτό που είδε.

Ιωάννης Β.

Μια μέρα ένα κοριτσάκι δεν ήθελε να πάει σχολείο και έλεγε δικαιολογίες στην μαμά της για να το αποφύγει. Την ώρα που κοιμόταν ένας δράκος την πήρε και έφυγαν για μια περιπέτεια. Συνάντησαν όμως μια αρρώστια πολύ επικίνδυνη που είχε ερημώσει την πόλη. Οι λίγοι άνθρωποι που ήταν έξω φόραγαν μάσκα και ήταν αμίλητοι. Τότε ο δράκος άρχισε να ρίχνει μαγικά μπαλόνια σε όλη την πόλη. Έτσι οι άνθρωποι χαρούμενοι βγήκαν στους δρόμους χωρίς μάσκα. Όταν το κοριτσάκι ξύπνησε, ετοιμάστηκε και πήγε γρήγορα στο σχολείο για να πει στους συμμαθητές της για τον δράκο με τα μαγικά του μπαλόνια.

Νεφέλη

Σε έναν κόσμο μακρινό ήταν ένα κοριτσάκι που δεν ήθελε να πάει σχολείο επειδή το θεωρούσε αδικία να πηγαίνουν μόνο τα μικρά παιδιά σχολείο. Όλη αυτήν την κατάσταση την προκαλούσε ένας ιός, ο κορονοϊός. Ένα πρωί λοιπόν εμφανίστηκε ένας δράκος στο παράθυρό της. Την προσκάλεσε να ανέβει στην πλάτη του και πήγαν μια βόλτα. Η πόλη ήταν σκοτεινή και έρημη. Ο δράκος αναστενάζοντας είπε “αρρώστια”. Τότε το στομάχι του ανακατεύτηκε και άρχισε να ξερνάει πολύχρωμα μπαλόνια. Η πόλη γέμισε με χαρά ,γέλια και όλοι ήθελαν από  ένα μπαλόνι του δράκου. Οι άνθρωποι ήταν τόσο χαρούμενοι που φιλιόντουσαν χωρίς μάσκες . Αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλων και τα παιδιά επιτέλους μπορούσαν να παίξουν ανέμελα όλοι μαζί.  Κάποια στιγμή η μητέρα της την ξύπνησε για να πάει σχολείο. Ανυπομονούσε να πει στους συμμαθητές της για τον δράκο και τα θεραπευτικά του μπαλόνια. Αν και ακόμα με μάσκα, το κορίτσι χαμογελούσε.

Αθανασία Κ.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που δεν ήθελε να πάει σχολείο. Σκεφτόταν κάποιες δικαιολογίες, που θα έπειθαν τη μαμά της να κάτσει σπίτι. Ξαφνικά άκουσε έναν θόρυβο που ήταν από έναν καλόκαρδο κι όχι εχθρικό δράκο. Τότε εκείνος της είπε:

– Ανέβα στη ράχη μου να πάμε μια βόλτα.

Περνούσαν πάνω από τα υπέροχα, όμορφα, καταπληκτικά τοπία, όταν έφτασαν στην πόλη, είχε σκοτεινιάσει και κυκλοφορούσαν ελάχιστα αυτοκίνητα και μερικοί άνθρωποι με μάσκα. Η κοιλιά του δράκου άρχισε να κάνει δυνατούς θορύβους και έβγαιναν πολύχρωμα μπαλόνια. Οι άνθρωποι χαρούμενοι βγήκαν από τα σπίτια τους και πήγαν στην πλατεία να πάρουν από ένα χρωματιστό μπαλόνι. Αν κάποιος είχε κορωνοϊό και έπιανε ένα μπαλόνι γινόταν καλά. Από αυτή την ιστορία μαθαίνουμε πως αυτός ο ιός υπήρχε μόνο το βράδυ ενώ το πρωί εξαφανιζόταν. Όλοι ήθελαν να αποκτήσουν ένα μπαλόνι, γιατί τα μπαλόνια του δράκου ήταν θεραπευτικά.

Πέτρος Μ.

Η υπόθεση του παραμυθιού είναι ένα κορίτσι που βλέπει στο όνειρό της ένα δράκο που ήρθε στο παράθυρό της.

Νίκος Ν.

Το παραμύθι αυτό διηγείται μια ιστορία για τον κορωνοϊό. Ένα κοριτσάκι είδε στο όνειρό της να ιππεύει έναν δράκο. Αυτός ο δράκος μύρισε την ατμόσφαιρα και κατάλαβε ότι υπήρχε μια αρώστια. Έτσι πέταξε κάτι χρωματιστά μπαλόνια κατόπιν όλος ο κόσμος έτρεξε να πάρει από ένα. Κάθε είδους χρωματιστά μπαλόνια έπεφταν από τον ουρανό και τα πάντα άλλαξαν. Οι δρόμοι καθάρισαν κι οι άνθρωποι συναντιόντουσαν καθημερινά.

Δημήτρης Ν.

Το κορίτσι στην αρχή δεν ήθελε να πάει σχολείο, ήθελε να μείνει κάτω από το ζεστό του πάπλωμα κι έψαχνε τι δικαιολογίες να πει στη μαμά της, για να την πείσει. Ένιωθε αδικημένη που σε αντίθεση με τα μεγάλα παιδιά, τα μικρά έπρεπε να πηγαίνουν στο σχολείο, ενώ και αυτά κινδύνευαν από τον ιό. Μετά το όνειρο με το δράκο και τα μαγικά, θεραπευτικά μπαλόνια, το κορίτσι σηκώθηκε και ετοιμάστηκε για το σχολείο αδιαμαρτύρητα και ανυπομονούσε να συναντήσει τους συμμαθητές της για να τους πει όλα αυτά τα οποία είδε.

Χρήστος Σ.

Το κορίτσι στην αρχή βαριόταν, δεν είχε όρεξη να πάει σχολείο. Ήθελε να μείνει σπίτι, έψαχνε να βρει δικαιολογία για να καθίσει στο κρεβάτι της και να μη χρειαστεί να βγει έξω στον κόσμο που ήταν γεμάτος θλίψη. Ήταν στενοχωρημένη για την αρρώστια που υπήρχε στην πόλη της. Μετά το όνειρο όμως ήταν χαρούμενη και γεμάτη ελπίδα, ήθελε να τρέξει στο σχολείο της και να μοιραστεί τη χαρά που ένιωθε επειδή στον ύπνο της βρήκε τη λύση για τον ιό.

Μιχάλης Κ.

Τα συναισθήματα του κοριτσιού στην αρχή ήταν ότι δεν ήθελε να πάει στο σχολείο και έψαχνε τι δικαιολογία θα πει. Ενώ μετά απ’ το όνειρο σηκώθηκε να πάει με χαρά στο σχολείο της.

Κωνσταντίνος Κ.

Στην αρχή του παραμυθιού το κορίτσι είναι λυπημένο για όλα όσα συμβαίνουν στο κόσμο λόγω του κορονοϊού. Δε θέλει να πάει ούτε στο σχολείο, γιατί γνωρίζει ότι και εκεί υπάρχουν περιορισμοί και θα πρέπει να τηρούνται τα μέτρα προστασίας. Μετά το όνειρο όμως το κορίτσι νιώθει χαρούμενο. Ελπίζει πως γρήγορα θα έρθει η μέρα που όλα θα γίνουν όπως παλιά.

Εύα Τ.

Τα συναισθήματα του κοριτσιού στην αρχή ήταν αδικία και λύπη ενώ μετά από το όνειρο ήταν χαρά και αισιοδοξία ότι θα πάνε όλα καλά με τον ιό.

Ιωάννης Β.

Στην αρχή τα συναισθήματα του κοριτσιού ήταν θυμός, γιατί ήταν αναγκασμένη να πάει σχολείο ενώ γύρω της υπήρχε παντού κορωνοϊός. Φοβόταν μήπως κολλήσει και γι’ αυτό έλεγε στη μαμά της  όλες αυτές τις δικαιολογίες. Όμως στο τέλος με όλα αυτά που έκανε ο δράκος, το κοριτσάκι ένιωσε ασφάλεια και ήταν χαρούμενη και ανυπόμονη να πει στους φίλους της αυτή την ιστορία.

Νεφέλη

Στην αρχή το κορίτσι ένιωθε αδικημένη και στεναχωρημένη που έπρεπε να πάνε μόνο τα μικρά παιδιά σχολείο. Ενώ μετά το όνειρο ένιωθε χαρούμενη γιατί ήξερε ότι την προστάτευε ο δράκος.

Αθανασία Κ.

Τα συναισθήματα του κοριτσιού  στην αρχή ήταν  θυμός, θλίψη και γκρίνια. Τα συναισθήματα μετά το  όνειρο ήταν ευτυχία και αγαλλίαση.

Πέτρος Μ.

Το κορίτσι στην αρχή τα συναισθήματά της ήταν αρνητικά γιατί έλεγε πως ήταν άδικο τα μεγάλα παιδία και τα μικρά παιδιά να πηγαίνουν λες και τα μικρά δεν κινδυνεύουν.

Νίκος Ν.

Το μικρό κοριτσάκι ένιωθε αδικημένη που τα μεγαλύτερα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Αισθάνθηκε φόβο όταν είδε τον δράκο να χτυπάει το παράθυρο. Όμως πιο μετά κατάλαβε οτι ο δράκος ήταν καλός κι έτσι τον αγαπούσε και τον αγκάλιαζε.

Δημήτρης Ν.

Η συγγραφέας επιλέγει να βάλει το δράκο στο όνειρο του κοριτσιού κι όχι ένα πουλί, γιατί συνηθίζουμε να συναντάμε δράκους στα παραμύθια και αυτό θα ενθουσίαζε πιο εύκολα ένα παιδί. Αντιθέτως, τα πουλιά τα βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, είναι κάτι συνηθισμένο, οπότε δε θα εντυπωσίαζε εύκολα το κορίτσι.

Οι δράκοι στα παραμύθια συνηθίζουν να έχουν έναν κακό και τρομακτικό ρόλο. Στη συγκεκριμένη όμως ιστορία, ο δράκος είναι καλός, φιλικός, προστατευτικός και προσπαθεί με μαγικά και θεραπευτικά μπαλόνια να διώξει τον ιό και να φέρει πάλι πίσω τη ζωή και τη χαρά.

Χρήστος Σ.

Πιστεύω πως η συγγραφέας διάλεξε  έναν δράκο και όχι ένα συνηθισμένο πουλί γιατί ήθελε να δείξει πως κάτι τόσο δυνατό , μεγάλο και κακό όπως ένας ιός που προκαλεί θάνατο στους ανθρώπους , μπορεί να νικηθεί μόνο από ένα δυνατό πλάσμα όπως ένας δράκος. Στα περισσότερα παραμύθια οι δράκοι είναι κακοί και προκαλούν καταστροφές και οι άνθρωποι τους φοβούνται. Σε αυτό το παραμύθι είναι ο δράκος αυτός που φέρνει την λύση και είναι καλός. Στο παραμύθι αυτό ίσως ο κακός δράκος να είναι ο κορωνοϊός.

Μιχάλης Κ.

Έχει έναν δρακο στο όνειρο γιατί είναι μεγάλος σε μέγεθος και μπορεί να πετάξει το ίδιο ψηλά με ένα πουλί.

Οι δράκοι στα παραμύθια συνήθως είναι κακοί και πετούν φωτιές προκαλώντας καταστροφές. Ενώ στο παραμύθι μας είναι καλός και σώζει τον κόσμο από την αρρώστια.

Κωνσταντίνος Κ.

Οι δράκοι σύμφωνα με την παράδοση ήταν μυθικά πλάσματα με τεράστια δύναμη. Έμοιαζαν με τεράστιο ερπετό με φτερά, είχαν τρομακτικό βλέμμα και έβγαζαν φωτιά από το στόμα τους. Η συγγραφέας δε θα μπορούσε να επιλέξει κάποιο άλλο πλάσμα για να αντιμετωπίσει τον φοβερό κορονοϊό. Μόνο ένας φτερωτός και τρομακτικός δράκος θα μπορούσε να παλέψει μαζί του και να τον διώξει μακριά. Οι δράκοι στα παραμύθια είναι τρομακτικοί και συνήθως οι άνθρωποι κινδυνεύουν από αυτούς. Στο παραμύθι αυτό όμως ο δράκος είναι φιλικός με τους ανθρώπους.

Εύα Τ.

Ο δράκος στα παραμύθια εμφανίζεται ως ένα κακό ζώο που βγάζει φλόγες από το στόμα του. Πιστεύω ότι  η συγγραφέας επέλεξε ο δράκος να βγάζει πολύχρωμα μπαλόνια από το στόμα του για να κάνει το παραμύθι πιο χαρούμενο και πιο σπάνιο.

Ιωάννης Β.

Πιστεύω ότι η συγγραφέας διάλεξε ένα δράκο για να κάνει μεγάλη εντύπωση, επειδή οι δράκοι πετάνε φωτιές από το στόμα τους. Σε αυτό το παραμύθι όμως ο δράκος έβγαζε από το στόμα του θεραπευτικά μπαλόνια. Συνήθως στα παραμύθια οι δράκοι είναι τρομακτικοί και καίνε τα πάντα. Τώρα όμως ο δράκος είναι καλός και γιάτρεψε τον κόσμο από τον κορωνοιό με τα μαγικά του μπαλόνια.

Νεφέλη

Πιστεύω πως διάλεξε τον δράκο επειδή, όπως και οι γιατροί, φαίνονται τρομακτικοί στα παιδιά. Ενώ το πουλί δεν είναι τρομακτικό.

Οι δράκοι συνήθως στα παραμύθια είναι κακοί,  όμως εδώ είναι σωτήριος και καλός.

Αθανασία Κ.

Γιατί τα παραμύθια έχουν δράκο κι επίσης είναι ένα μεγάλο ζώο και το κορίτσι μπορεί να ανέβει πάνω του.

Οι δράκοι στα παραμύθια είναι κακοί ενώ σε αυτό είναι καλός ο δράκος.

Πέτρος Μ.

Πιστεύω πως η συγγραφέας διάλεξε έναν δράκο  γιατί ένας δράκος είναι μεγάλος και έχει μεγάλη κοιλιά ενώ τα μικρά πουλιά έχουν μικρή κοιλιά και δε θα χωρούσαν τα μπαλόνια. Οι δράκοι στα παραμύθια είναι συνήθως κακοί ενώ σε αυτό είναι πολύ καλός.

Νίκος Ν. 

Η συγγραφέας διάλεξε τον δράκο διότι είναι δυνατός, μεγαλόσωμος και γρήγορος κι έτσι νίκησε τον κορωνοϊό μοιράζοντας στους ανθρώπους τα θεραπευτικά μπαλόνια. Συνήθως στα παραμύθια οι δράκοι παρουσιάζονται κακά πλάσματα ενώ σε αυτό το παραμύθι ο δράκος έχει την θετική επίδραση στην γη.

Δημήτρης Ν.

Στο παραμύθι ο κόσμος την εποχή του κορωνοϊού είναι στενάχωρος. Στην πόλη βασιλεύει παντού το σκοτάδι και η ερημιά. Στους δρόμους κυκλοφορούν ελάχιστα αυτοκίνητα και άνθρωποι, οι οποίοι φοράνε μάσκες και είναι μοναχικοί και αμίλητοι. Ακριβώς η ίδια κατάσταση υπάρχει και στον πραγματικό κόσμο που ζούμε, με τη διαφορά ότι τα σχολεία είναι κλειστά και κάνουμε μάθημα μέσω υπολογιστή.

Χρήστος Σ.

Στο παραμύθι ο κόσμος παρουσιάζεται μοναχικός, ερημικός, οι άνθρωποι είναι αμίλητοι, στενοχωρημένοι με μάσκες στα πρόσωπά τους. Στην πόλη επικρατεί ερημιά, σκοτάδι και φόβος. Τα ίδια ισχύουν και στην εποχή μας. Η καθημερινή ζωή των ανθρώπων μοιάζει με αυτή του παραμυθιού. Όλοι είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, απομονωμένοι και φοβόμαστε για την υγεία μας. Δεν μπορούμε να χαρούμε τους φίλους μας και τους συγγενείς μας  και όπως το κορίτσι στην ιστορία περιμένουμε να γίνει κάτι και να βρεθεί λύση για να γυρίσει η ζωή μας όπως ήταν παλιά.

Μιχάλης Κ.

O κόσμος στο παραμύθι με την πραγματικότητα την εποχή του κορωνοϊού είναι ίδιος και μοιάζουν πολύ. Όπως στο παραμύθι έτσι και στη πραγματικότητα οι άνθρωποι κυκλοφορούν με μάσκες, μακριά ο ένας από τον άλλο, μοναχικοί, αμίλητοι και στους δρόμους υπάρχουν λιγοστά αυτοκίνητα.

Κωνσταντίνος Κ. 

Ο κόσμος στο παραμύθι μοιάζει με τον κόσμο στη πραγματικότητα την εποχή του κορονοϊού. Οι άνθρωποι κυκλοφορούν μόνοι τους φορώντας μάσκες και κρατώντας τις αποστάσεις. Τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και κάνουν τηλεκπαίδευση.

Εύα Τ.

Μοιάζουν γιατί οι συνθήκες του κορωνοϊού είναι ίδιες στο παραμύθι και στην πραγματικότητα, επειδή φοράμε όλοι μάσκες και κυκλοφορούμε μόνο για τα απαραίτητα. Τα συναισθήματα των ανθρώπων είναι μοναξιά και λύπη γιατί είναι σε απομόνωση όλον αυτόν τον καιρό και είναι περιορισμένοι και δε μπορούν να συναντήσουν τους αγαπημένους τους ανθρώπους.

Ιωάννης Β. 

Στο παραμύθι ο κόσμος ήταν σχεδόν ίδιος με τον δικό μας την εποχή του κορωνοϊού. Εκεί όμως ο κορωνοϊός νικήθηκε από τα μαγικά μπαλόνια του δράκου, ενώ στην πραγματικότητα ακόμα προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τον κορωνοιό με το εμβόλιο και με αυστηρά μέτρα προστασίας, όπως με το να μένουμε σπίτι και να βγαίνουμε έξω μόνο όταν είναι ανάγκη.

Το παραμύθι μοιάζει με την πραγματικότητα εκεί που αναφέρει την ερημική πόλη και τους λιγοστούς αμίλητους ανθρώπους που κυκλοφορούν σ ’αυτήν, φορώντας πάντα μάσκα. Επίσης, μοιάζει με την πραγματικότητα εκεί που γράφει ότι τα μικρά παιδιά φοβούνται να πάνε σχολείο για να μην κολλήσουν κορωνοϊό.

Νεφέλη

Ο κόσμος μας και του παραμυθιού είναι ίδιοι. Και στους δύο κόσμους φοράμε μάσκες, δεν μπορούμε να κάνουμε αγκαλιές και οι δρόμοι είναι έρημοι.

Αθανασία Κ.

Στην πραγματικότητα  και στο παραμύθι όλος ο κόσμος είναι κλεισμένος στα σπίτια του. Διαφέρουν προς το τέλος του παραμυθιού γιατί λέει πως  ο κόσμος βγαίνει έξω και  αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον ενώ τώρα αυτό δε γίνεται.

Πέτρος Μ.

Η πόλη στο παραμύθι ήταν έρημη, στους δρόμους σχεδόν κανείς δεν κυκλοφορούσε και κανείς δε μίλαγε. Σήμερα οι άνθρωποι στην εποχή του κορονοϊού είναι αμίλητοι, σκεπτικοί και δεν κυκλοφορούν πολλοί έξω στους δρόμους και φοράνε όλοι μάσκες.

Νίκος Ν. 

Στην αρχή τα πράγματα έμοιαζαν αλλά εμείς συνεχίσαμε να μένουμε στο σπίτι ενώ στο παραμύθι ο ιός σταμάτησε διότι ο δράκος πέταξε τα θεραπευτικά μπαλόνια.

Δημήτρης Ν.

Η κατάσταση που υπάρχει με τον κορωνοϊό με στενοχωρεί πολύ, γιατί δεν μπορώ να βλέπω τους φίλους μου και να παίζουμε χωρίς φόβο όπως πριν, αλλά ούτε να αγκαλιάζω δικά μου αγαπημένα πρόσωπα. Ακόμα, με δυσκολεύει η συνεχής χρήση μάσκας και προσπαθώ να συνηθίσω τον καινούριο τρόπο που γίνεται το μάθημα, δηλαδή την τηλεκπαίδευση. Η αλήθεια είναι ότι δε μου αρέσει η τηλεκπαίδευση γιατί δεν μπορώ να δω τους συμμαθητές μου από κοντά και το μάθημα γίνεται με δυσκολία λόγω τεχνικών προβλημάτων που υπάρχουν.

Χρήστος Σ.

Τον τελευταίο χρόνο με όλο αυτό που συμβαίνει με την καραντίνα και τον κορονοϊό αισθάνομαι στενοχωρημένος, φοβισμένος και νευριασμένος. Δεν μου αρέσει που υπάρχει αυτή η αρρώστια που μας κάνει όλους να μένουμε σπίτι κλεισμένοι ,χωρίς να μπορούμε να χαρούμε τις βόλτες με τους φίλους μας. Δεν μου αρέσει που δεν μπορώ να πάω κανονικά στο σχολείο μου. Με ενοχλεί που πηγαίνω για λίγο καιρό σχολείο και μετά οι μεγάλοι αποφασίζουν ότι πρέπει να κλείσει το σχολείο και να κάνω μάθημα μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Δεν μπορώ να παίξω και να χαρώ με τους φίλους μου. Με φοβίζει η αρρώστια, ότι δηλαδή μπορεί να κάνει κακό στην υγεία μου και στην υγεία των αγαπημένων μου. Θα ήθελα και εγώ να βρεθεί  ένας μαγικός τρόπος να εξαφανιστεί ο κορωνοϊός και να μην ξαναέρθει ποτέ

Μιχάλης Κ.

Τα συναισθήματά μου είναι λύπη γιατί δεν μπορώ να παίξω με τους φίλους μου και να πάω σχολείο. Επίσης νιώθω θυμό γιατί αισθάνομαι φυλακισμένος που είμαι συνέχεια μέσα στο σπίτι.

Κωνσταντίνος Κ.

Αισθάνομαι πολύ λυπημένος και απογοητευμένος. Είμαι λυπημένος γιατί δε μπορώ να πηγαίνω στο σχολείο μου και απογοητευμένος γιατί οι μεγάλοι δεν κρατούν τις υποσχέσεις τους. Ο κορονοϊός με τρομάζει πολύ γιατί εξαιτίας του πεθάνει πολλοί άνθρωποι.

Εύα Τ.

Τα συναισθήματα μου είναι λύπη, μοναξιά που δεν βγαίνουμε και κάνουμε τηλεκπαίδευση με αποτέλεσμα να μη βλέπουμε τους φίλους μας και να μην κάνουμε νέες φιλίες.

Ιωάννης Β.

Νιώθω στεναχωρημένος που αρρωσταίνει τόσος κόσμος και μπορεί ακόμα και να πεθάνει από τον κορωνοϊό. Επίσης είμαι πολύ λυπημένος που δεν μπορούμε να βγούμε έξω, να συναντήσουμε τους φίλους μας και να πάμε όπου θέλουμε. Όσον αφορά στην τηλεκπαίδευση, στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να είμαι μαζί με τους συμμαθητές μου και τον δάσκαλό μου αλλά τουλάχιστον έχουμε  και αυτήν για να μαθαίνουμε ό,τι μπορούμε.

Νεφέλη

Τα δικά μου συναισθήματα την εποχή του κορονοϊού είναι λύπη και στεναχώρια που δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς μάσκα. Η τηλεκπαίδευση είναι πολύ κουραστική και θα ήθελα να επιστρέψω στο σχολείο μου μαζί με τους φίλους μου.

Αθανασία Κ.

Τα συναισθήματα  μου είναι στενοχώρια, θλίψη και θυμός, γιατί θέλω να κάνω τα μαθήματα μου στο σχολείο γιατί δεν μπορώ να παίζω με τους φίλους μου και να πάω μια βόλτα.

Πέτρος Μ.

Την εποχή του κορονοϊού δε νιώθω ωραία γιατί πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι. Στην καραντίνα βαριέμαι πολύ γιατί δεν έχω τι να κάνω, δε βλέπω τους φίλους μου, δε μπορώ να πάω στο ποδόσφαιρο. Στην τηλεκπαίδευση δε μπορώ να κάνω μάθημα, δεν ακούω καλά το δάσκαλο μου, δε μπορώ να κάνω κάποιες ασκήσεις με τον υπολογιστή όπως αυτή.

Νίκος Ν. 

Τα συναισθήματα μου είναι λύπη γιατί δεν μπορώ να δω τους φίλους από κοντά δεν βγαίνω έξω, βαριέμαι και φοβάμαι μην κολλήσω εγώ ή κάποιος στην οικογένειά μου.