Όλγα ΤσιφοπούλουΤελικά μου αρέσει η βροχή. Έτσι πρέπει να είναι γιατί μόλις βλέπω να βρέχει παίρνω το αδιάβροχο και φεύγω. Μου αρέσει να την κοιτάω από το παράθυρό μου, νομίζω ότι ο ουρανός κλαίει και ξεπλένει ό,τι βρώμικο υπάρχει γύρω μας.
Γύρω μας και μέσα μας προφανώς, γιατί μόλις τελειώσει η βροχή νιώθω αγαλλίαση και πιο ανάλαφρη. Γιατί με τη βροχή φεύγει και καθετί που με βαραίνει.
Όλα αυτά σκεφτόμουν καθώς περπατούσα στο βροχερό φθινοπωρινό τοπίο. Τα φύλλα κάτω με τα κιτρινωπά τους χρώματα έτσι όπως είχαν βραχεί δημιουργούσαν ένα πολύχρωμο χαλί.
Πήγα να καθίσω σ’ ένα παγκάκι μόλις κόπασε λίγο η βροχή για να μυρίσω το βρεγμένο χώμα. Τι ωραία αίσθηση η μυρωδιά που έχει το χώμα όταν βραχεί.
Έτσι είχα καθίσει και τότε σκέφτηκα, όταν είχα το πρώτο μου ραντεβού με τον εφηβικό μου έρωτα. Το σκάσαμε από το φροντιστήριο και πήγαμε ένα βροχερό απόγευμα σ’ ένα παγκάκι. Για να μιλήσουμε για τα όνειρά μας που πιστεύαμε ότι ήταν τότε ό,τι πιο ωραίο είχαμε. Και για την αθώα σχέση που φάνταζε στα μάτια μας σαν κάτι μεγαλειώδες.
Κάτω από μια κίτρινη ομπρέλα είχαν ειπωθεί όλα τα θέλω μας, τα αισθήματα μας, τα μυστικά μας. Νιώθαμε ότι η ομπρέλα προστάτευε τα μυστικά μας, τα ρούχα μας και την καρδιά μας.
Όμως εγώ είχα πιστέψει τότε σ΄ αυτήν την κάλυψη της ομπρέλας ή μάλλον είχα πιστέψει στα λόγια του έρωτά μου.
Γιατί την άλλη μέρα καθώς περνούσα από το «παγκάκι μας»- έτσι το ονομάζαμε με τον έρωτά μου- αυτό που είδα με συγκλόνισε.
Ο έρωτάς μου με μια άλλη κοπέλα κάτω από την ομπρέλα, κάτω από την ομπρέλα της βροχής μας.
Τότε θεώρησα ότι δεν θα μπορούσα να το αντέξω. Μεγάλο λάθος γιατί στη ζωή μου τελικά άντεξα πιο οδυνηρά πράγματα.
Αλλά πάντα αυτό σκέφτομαι όταν βρέχει και κάθομαι σ’ ένα παγκάκι. Νοερά βλέπω μια ομπρέλα ξεχασμένη, παρατημένη μέσα στην βροχή. Γιατί ουσιαστικά όταν παράτησε ο έρωτάς μου εμένα, παράτησε μόνη και ξεχασμένη και την ομπρέλα μας. Την ομπρέλα που μας σκέπαζε, συντρόφευε τις βόλτες μας κάθε φορά που έβρεχε.
Αυτά σκεφτόμουν μόνη μου ώσπου χτύπησε το κινητό μου και με επανέφερε στην πραγματικότητα.
-Άιντε, θα πιούμε κανένα ζεστό ρόφημα; Ήταν η φίλη μου.
-Θα πιούμε όχι ζεστό ρόφημα αλλά κρασάκι. Κρασάκι μήπως εξαγνίσουμε την ξεχασμένη ομπρέλα στην βροχή.
Βέτα Χρυσοπούλου
