Όλγα ΤσιφοπούλουΤώρα είμαστε καλύτερα; Τώρα που δεν μιλάμε, που δεν βρισκόμαστε; Ήταν η αγάπη, ο έρωτας πιο πάνω από εμάς, καθόλου διαχειρίσιμος, δεν ξέραμε τι θέλαμε.
Να βλεπόμαστε ή όχι, να μιλάμε ή όχι, να κοιταζόμαστε ή όχι, να αγγιζόμαστε ή όχι. Θεωρούσαμε καλύτερα να μην έχουμε καμιά επαφή. Αλλά πάλι κάτι έλειπε από την ζωή μας. Πότε δεν μπήκαμε στον κόπο να ψάξουμε αυτό που θέλαμε, αυτό που περιμέναμε.
Τελικά κανείς δεν κατάλαβε από τους δυο τι ήταν πιο καλό για μας η ένωση ή η απομάκρυνση. Ξαφνικά τώρα μου λείπεις, ενώ έλεγα καλύτερα που έφυγες τώρα, σε αναζητώ όσο και να ψάχνω δεν μπορώ να σε δω, να σου μιλήσω.
Ξέρω όμως κάπου εδώ είσαι, εδώ τριγυρνάς στα γνώριμα μονοπάτια και στα γνωστά στέκια.
Με περιμένεις να με δεις, εγώ όμως που δεν μπορώ να σε δω. Γιατί να βρεθούμε σε αυτήν τη στιγμή της ζωής χωρίς να γίνουμε ένα; Και τώρα ψάχνει ο ένας τον άλλον…
Μαρία Δεμερτζίδου
Βέτα Χρυσοπούλου
