Αγγελική ΤζιτζήΟ άντρας στο λεωφορείο είναι ένα πλάσμα μυστηρίου, με παρουσία αινιγματική. Τον βλέπω συχνά, με το εισιτήριο στο χέρι, διαβατήριο για έναν κόσμο αόρατο. Τα σγουρά, γκρίζα μαλλιά του πέφτουν στους ώμους του, ενώ τα γένια του αποπνέουν μια καπνιστή ομίχλη, στάχτη. Το παλτό του, στο χρώμα του φλοιού, είναι τραχύ, καθώς κουβαλάει πάντα μια πλαστική σακούλα, σφικτά δεμένη, σαν μυστικό που πρέπει να κρατηθεί. Αναρωτιέμαι τι κρύβεται μέσα σε αυτή την τσάντα. Ίσως ένα σετ από πινέλα, μια παλέτα και μπογιές, γιατί στα αλήθεια μοιάζει με καλλιτέχνη, παρατηρητής του δρόμου.
Η δημιουργική του ψυχή φαίνεται να έχει μια σπίθα που πυροδοτεί την έμπνευση. Κάθεται δίπλα στο παράθυρο, παρακολουθεί τον κόσμο να περνάει, ένας θεατής της ζωής, ένας μεταμφιεσμένος ταξιδιώτης. Σταυρώνοντας τα πόδια του με χάρη και κομψότητα, παρατηρεί τα διερχόμενα αυτοκίνητα και τις λάμπες του δρόμου, τα ζωηρά χρώματα και τις αποχρώσεις του έξω κόσμου.
Ο άντρας στο λεωφορείο, μια φιγούρα ίντριγκας, μου θυμίζει ότι ακόμη και τα εγκόσμια μπορούν να γεμίσουν με θαύματα και βραβεία, ότι η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις που περιμένουν έναν άνθρωπο σαν αυτόν στο λεωφορείο να τις ανακαλύψει.
