Κυριακή ΠαπαζαχαρίουΜια φορά κι έναν καιρό πίσω από τα άγρια δάση υπήρχε η Ποντικούπολη. Μία ξεχωριστή και όμορφη πόλη με εξαίρετους ποντικούς. Εκεί ζούσε και ο Ρούλης – Ποντικούλης, ο οποίος φορούσε ρούχα μόνο από καλό ύφασμα και όλα του τα ρούχα μόνο με το χρώμα πράσινο. Αλλά, αφού τα φορούσε κάθε μέρα, τα ρούχα του χάλασαν και κάποια απ’ αυτά είχαν τρυπήσει, με αποτέλεσμα να μην έχει τι να φορέσει. Έτσι μία μέρα αποφάσισε να πάει τα ρούχα του στον ράφτη.
Πήγε στο ράφτη με μία πελώρια σακούλα και του λέει:
– Καλημέρα ράφτη! Έχω μια δουλειά για σένα σήμερα.
Έκπληκτος ο ράφτης είπε:
– Ακούω Ρούλη!
– Θέλω να μου φτιάξεις κάτι από αυτά τα χαλασμένα μου ρούχα, είπε ο Ρούλης. Ο ράφτης φυσικά δέχτηκε και του έφτιαξε ένα πράσινο πουκαμισάκι. Ο Ρούλης, όταν το είδε, ενθουσιάστηκε και αφού έφτασε στο σπίτι του, το έβαλε στη μικρή του ντουλάπα. Την επόμενη μέρα το φόρεσε και βγήκε έξω για το καθημερινό του καφεδάκι. Δυστυχώς, όμως, έκατσε ατσούμπαλα και σκίστηκε το πουκάμισο, έτσι αναγκαστικά ο Ρούλης πήγε πάλι στον ράφτη. Του εξήγησε τι συνέβη κι ο ράφτης τού έφτιαξε εκείνη την ώρα ένα πράσινο παλτουδάκι. Στη συνέχεια, ο Ρούλης ευχαρίστησε τον ράφτη και πήγε σπίτι του. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο Ρούλης φόρεσε το παλτουδάκι του και βγήκε έξω. Έλα όμως που όταν βγήκε από το σπίτι του, μία κλωστή μπλέχτηκε σε μια βίδα της πόρτας του. Χωρίς σκέψη το έβγαλε και το τράβηξε, έπειτα τρέχοντας πήγε ξανά στο ράφτη και του είπε:
– Θέλω αυτή τη φορά κάτι που να μην χαλάει με το παραμικρό, κάνε μου ό,τι θέλεις αρκεί να είναι πράσινο.
– Εντάξει Ρούλη, θα κάνω ότι μπορώ. Έτσι, ο ράφτης τού έφτιαξε ένα πράσινο πουλόβερ. Την επόμενη μέρα, ο Ρούλης το φόρεσε και είδε στον καθρέπτη πόσο του ταίριαζε πάνω του το πράσινο πουλόβερ. Την ίδια στιγμή, βγήκε έξω και παρατήρησε πως όλοι τον κοιτούσαν περίεργα αλλά με την θετική έννοια. Την επόμενη ημέρα, παρατήρησε κι ο ίδιος πως όλοι οι ποντικοί της Ποντικούπολης φορούσαν πουλόβερ με το αγαπημένο τους χρώμα. Και έτσι όλη η πόλη έζησε με τα πολύχρωμα πουλόβερ της καλά κι εμείς καλύτερα!
