Έλα μάνα , φτάνω. Πες τον μπαμπά να ξεκινήσει σε λίγο.
Ναι μάνα έφτανα.
Μα δεν έφτασα ποτέ.
Έφτασα αλλού όμως.
Εδώ που είναι όλα ήρεμα, όλα γαλήνια.
Εδώ που όλα μοιάζουν όμορφα και αληθινά.
Εδώ που κανένας δεν ψάχνει τις ευθύνες, που κανένας δεν σπαράζει από το κλάμα.
Ναι μάνα εδώ είμαι.
Μπορεί να μην με βλέπεις, να μην με ακούς.
Εγώ σε ακούω μάνα.
Ακούω τις κραυγές.
Ακούω τα κλάματα.
Ακούω τις τσιρίδες.
Τα ακούω όλα μάνα.
Να μην στεναχωριέσαι.
Δεν πονάω πια.
Δεν πόνεσα καθόλου.
Δε θα πονέσω ποτέ ξανά.
Ηρέμησα .
Να είσαι χαρούμενη.
Να μην καταρρεύσεις.
Εσύ μάνα, εσείς μάνες όλων των παιδιών αυτών.
Να μην στεναχωριέστε.
Σας είπα…δεν πονάμε.
Το ταξίδι μας αυτό είχε προορισμό τον ουρανό.
Το τελευταίο μας ταξίδι.
Δεν θέλουμε να κλαίτε.
Εδώ είμαστε καλά.
Νιώθουμε ασφαλείς.
Αλλά σου λέω μάνα.
Μην τους αφήσετε.
Μην τους αφήσετε να ξεφύγουν.
Σήμερα είσαι εσύ μάνα, αύριο θα είναι οι άλλες.
Μάνα κυνήγησέ τους.
Μάνα μην τους αφήσεις.
Σου το λέω.
Εγώ σε βλέπω.
Εγώ σε παρακολουθώ.
Πάλεψε για την ψυχή μας.
Πάλεψε για τα νιάτα μας.
Πάλεψε για τη ζωή που δεν προλάβαμε να ζήσουμε.
Πάλεψε για τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας.
Πάλεψε για τα χαμόγελα που έσβησαν και έγιναν αναμνήσεις.
Μάνα.
Πάλεψε.
Εμείς θα είμαστε καλά.