Χριστίνα ΜιχαηλίδουΜια φορά και έναν καιρό, στη μαγική χώρα την Παραμυθούπολη, ακούστηκε ο ήχος της χρυσής σάλπιγγας και η φωνή του γνωστού ντελάλη να ανακοινώνει :
«Ακούσατε, Ακούσατε! Στις τριάντα δύο του επόμενου μήνα θα πραγματοποιηθεί μεγάλος διαγωνισμός για το καλυτερότερο παραμύθι. Ο νικητής θα παραλάβει ένα μπουκέτο πολύχρωμα, μαγικά μπαλόνια που θα τον ταξιδεύσουν σε όποιο μέρος επιθυμεί! Ακούσατε, Ακούσατε! Μην ξεχάσετε να στείλετε την αίτησή σας» .
Όλοι οι ήρωες πανηγύρισαν από τη χαρά τους, ακούγοντας την είδηση. Η Σταχτοπούτα θυμήθηκε την ιστορία αγάπης που έζησε με τον πρίγκιπα της, τότε που έχασε το γυάλινο γοβάκι της και αναστέναξε ευτυχισμένη. Ο Πινόκιο βρήκε την ευκαιρία να ξεγελάσει με τα ψέματα του τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ, όταν ρώτησαν πότε θα γίνει αυτό το μεγάλο γεγονός. Η Κοκκινοσκουφίτσα έτρεξε να πει τα νέα στη γιαγιά της και τα τρία γουρουνάκια με τον λύκο χοροπηδούσαν ενθουσιασμένα έξω από τα σπιτάκια τους.
Μέρα με τη μέρα οι συμμετοχές αυξάνονταν και η επιτροπή είχε μπόλικη δουλειά να κάνει. Όλες και όλοι ετοιμαζόντουσαν πυρετωδώς για τη μεγάλη μέρα. Η Τοσοδούλα έκανε πρόβα το καινούργιο φόρεμα που της έραψε η μαμά της. Η Αλίκη γλίστρησε στη Χώρα των Θαυμάτων να ανακοινώσει το νέο και στους υπόλοιπους πρωταγωνιστές της ιστορίας τους. Ο Αλαντίν με τον καλύτερο του φίλο, το Τέρας της Πεντάμορφης, κατέστρωναν τα σχέδια τους για τη νίκη. Ο μικρός Τζακ σκαρφάλωσε στη φασολιά για να συζητήσει με το γίγαντα τους όρους συμμετοχής.
Ο Κοντορεβυθούλης με τα Εφτά Κατσικάκια αποφάσισαν να παραχωρήσουν τη θέση τους στο Κοριτσάκι με τα Σπίρτα για να κερδίσει εκείνη, μήπως και χαρεί λιγουλάκι. Ο Μολυβένιος Στρατιώτης που είχε παρασημοφορηθεί σε στρατηγό προσπαθούσε να επιβάλλει την τάξη σε όλες αυτές τις προετοιμασίες. Η Χιονάτη με τη μητριά της γυάλιζαν το μαγικό καθρέπτη που με τα χρόνια είχε γεμίσει αράχνες. Μόνο η Μικρή Γοργόνα συνέχιζε να κολυμπάει αμέριμνη, σίγουρη ότι θα ήταν η νικήτρια του διαγωνισμού.
Όταν επιτέλους έφτασε η μεγάλη μέρα, ο ήλιος χαμογελούσε διάπλατα και οι ακτίνες κόρες του καλωσόρισαν όλους όσους συγκεντρώθηκαν στο ανθοστόλιστο παλάτι της Ωραίας Κοιμωμένης.
Κριτική επιτροπή ήταν οι γονείς. Ήταν οι πιο κατάλληλοι, γιατί είχαν περάσει ατέλειωτα βράδια διαβάζοντας αγκαλιά με τα παιδιά τους. Είχαν γελάσει, είχαν ονειρευτεί, είχαν δακρύσει με τις περιπέτειες των αγαπημένων ηρώων. Η αλήθεια είναι ότι τα παραμύθια στάθηκαν πολύτιμοι βοηθοί στην ανατροφή των μικρών τους. Μέσα από τις πολύχρωμες σελίδες των παραμυθιών τα παιδιά τους γνώρισαν το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο, την αξία της φιλίας και της αγάπης.
«Τελικά ποιο παραμύθι θα μπορούσε να είναι ο νικητής;», αναρωτήθηκαν. «Μήπως όλα δεν ήταν το ίδιο διασκεδαστικά, θαρραλέα αλλά και διδακτικά;»
-«Α, το βρήκα», φώναξε ο κύριος Σοφός. «Η πιο δίκαιη απόφαση είναι να δώσουμε βραβείο σε όλα τα παραμύθια! Το καθένα θα κερδίσει από ένα μαγικό μπαλόνι, για να συνεχίζουν να ταξιδεύουν σε κάθε χωριό, πόλη ή χώρα που ζουν μικρά παιδιά και να διηγούνται τις ιστορίες τους για πολλά πολλά χρόνια ακόμα».
Η Παραμυθούπολη αντήχησε από τα χειροκροτήματα των πρωταγωνιστών μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά τους που ξέχασαν το δώρο. Μόλις όμως κράτησαν το μαγικό μπαλόνι στα χέρια τους, ε τότε ξετρελάθηκαν!
Ήταν οι γονείς αυτή τη φορά που έγραψαν χαρούμενοι το τέλος… και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Ελένη Καραγιάννη
