Υπάρχουν άνθρωποι τρελοί και διψασμένοι
Χαμένο βλέμμα έχουν, μοιάζει στο κενό.
Και σαν νικήσουν ξέρουν πως είναι ηττημένοι
Ξάγρυπνοι μένουν στο ντιβάνι το μονό.
Υπάρχουν ποιήματα που δεν τα έχουν γράψει
Λίγο παράνομα σαν κάτι μυστικό.
Εκείνοι που πονούν κάποτε τα ‘χαν τάξει
Στο μισοφέγγαρο κρυμμένο απ’ τον καπνό.
Υπάρχουν άνθρωποι που σκίζουν τα πανιά τους
Υπάρχουν κι ήρωες επάνω σε σταυρό.
Που στο ξεψύχισμα εκείνο της νυχτιάς τους
Γράφουν τις ρίμες τους με έκπτωτου φτερό.
Υπάρχουν άνθρωποι μικροί και κουρασμένοι
Με θάρρος γίγαντα και βλέμμα κοφτερό
Αυτοί που κάποιοι λεν πως είν’ αδικημένοι
Μα οι ίδιοι γνωρίζουν πως νικούν και τον καιρό.
Υπάρχουν σώματα θνητά και λαβωμένα
Με σάρκα εύφλεκτη και λέξεις σιωπηλές
Μισολιπόθυμα λιγάκι ξεχασμένα
Θεού ανάσες με ανθρώπινες μορφές