ΓΡΑΦΕΙΝ

Επίγνωση

Ένιωθε να την ρουφάει το στρώμα, είχε πάρει τη μορφή της. Δεν το άφηνε μόνο του για πολλή ώρα, επέστρεφε ξανά και ξανά σ’ αυτό για να μπορέσει κάποτε να επιστρέψει και στο σπίτι της. Ήταν γνωστή στον χώρο αλλά δεν μπορούσε να εξερευνήσει και τους έξω διαδρόμους. Από τα χέρια της περνούσαν διάφορες  βιταμίνες, ήταν βαριά και δεν μπορούσε να τα κουβαλήσει μέχρι εκεί. Μονάχα μέχρι το μπάνιο. Σταγόνα-σταγόνα  περνούσαν μέσα από το πλαστικό σωληνάκι. Συχνά χτυπούσε το καμπανάκι, αφού κανένας από τους δικούς της δεν ήταν εκεί για να την βοηθήσει στην προσπάθειά της να σηκωθεί. Το προσωπικό αμέσως κατέφθανε δίπλα της. Βέβαια ήθελε να ανταλλάξει και μία κουβέντα με τις κοπέλες που την βοηθούσαν, είχε βαρεθεί να μιλάει  μόνο με την διπλανή της, αφού  εκείνη θυμόταν τα παιδικά της  χρόνια και τις εμπειρίες  της με τα παιδιά της,  ενώ πού και πού έχανε και τα λογικά της.

Όσο περνούσαν οι μέρες, εκείνη βρίσκονταν στο μοναδικό μέρος όπου ένιωθε ασφαλής, η κατάστασή της  καλυτέρευε. Τι κι αν όλοι την είχαν παραμελήσει, εκείνη πάντα έβρισκε τον τρόπο να παραμένει δυνατή. Ο άντρας της  δε ζει, τα παιδιά της δεν απαντούν σε κανένα τηλέφωνο. Οι φίλες  της την θεωρούν κατώτερη και ότι δεν ταιριάζει πλέον μαζί τους. Μήπως τελικά είμαστε μόνοι σε αυτή τη ζωή; Μάλλον είμαστε εμείς κι ο εαυτός μας. Τα προβλήματα είναι στη ζωή μας για να μας δείξουν πόσο δυνατοί είμαστε.

Σου άρεσε;

Διάλεξε τα αστέρια που επιθυμείς!

Μέσος όρος 3.7 / 5. Σύνολο ψήφων: 3

Δεν υπάρχουν ψήφοι! Γίνε ο πρώτος που θα βάλει αστεράκια.

Έλενα Μουρατίδου

Μέλος της μαθητικής συγγραφικής ομάδας Teenγραφείς

error: www.grafein.gr