Πολλά χρόνια γειτόνισσες η Θρακιώτισσα κυρά Ζωή και η Πόντια κυρά Σόνα. Τα σπίτια τους αντικριστά πανομοιότυπα, τις αυλές τους τις χώριζε ένα χαμηλό τοιχάκι. Τα είχαν χτίσει τότε με κόπους και στερήσεις βιαστικά για να έχουν ενα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους οι πρόσφυγες που τους έφεραν εδώ διωγμένους από το Πάνιδο της Ανατολικής Θράκης. Θέλανε να κάνουν οικογένειες να στεριώσουν πια στην καινούργια πατρίδα. Αργότερα ο ένας από τους δυο ξενιτεύτηκε και το πούλησε στην οικογένεια της κυρά Σόνας που είχε έρθει εδώ ξεριζωμένη κι αυτή από τον Πόντο.
Όλα τα χρόνια φίλες με έναν περίεργο τρόπο όμως.
Πρώτα απ’ όλα η κάθε μια μιλούσε στην γλώσσα της, η κυρά Σόνα ποντιακά και η κυρά Ζωή θρακιώτικα και ένας Θεός ξέρει πως κατάφερναν να συνεννοούνται. Ήταν και οι δύο περήφανες για την καταγωγή τους και υπήρχε πάντα ενας μικρός ανταγωνισμός μεταξύ τους αλλά ποτέ δεν κρατούσαν κακία η μια στην άλλη, ότι ειχαν να πουν το έλεγαν μπροστά και όχι από πίσω.
Κάθε πρωί αφού τελείωναν με τις δουλειές του σπιτιού και το φαγητό έπρεπε να πιουν ένα καφεδάκι μαζί. Φώναζαν και την Κατίνα, την Λευτερία και την κουμπάρα της Ζωής την Αλεξάνδρα με την νύφη της την Πόπη, αγαπημένες γειτόνισσες όλες.
Μια μέρα η κυρά Σόνα είχε μαγειρέψει φασολάδα και μάλλον της έπεσε λίγο περισσότερο αλάτι από ότι έπρεπε, την δοκιμάζει αλλά δεν είναι σίγουρη και αποφάσισε να ρωτήσει την κυρά Ζωή
“Μαρή Ζωή επήκα φαί και εν ολίγον *αλικόν έλα να δοκιμάεις ατό”.
Πάει λοιπόν η κυρά Ζωή δοκιμάζει και γυρνώντας τάχα κρυφά στις άλλες λέει με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπο.
– “Μαρίιιιι ντιπ μαρί ντιπ *σασκίνα είναι μαρί. Αυτό είναι λύσσα μαρί κι αυτή λέει ότι είναι και γλυκό”.
Με πολλες τέτοιες καλές και κακές στιγμές πέρασαν την ζωή τους μεγάλωσαν τα παιδιά τους, είδαν εγγόνια και δισέγγονα, χήρεψαν και οι δύο και τις χτύπησε η ίδια άτιμη αρρώστια της εποχής που σου παίρνει το μυαλό και την αξιοπρέπεια.
Εγώ όμως κρατώ στην μνήμη μου την κυρά Ζωή να περπατά περήφανα με το τακουνάκι της, τα ωραία φαγητά της και τα Θρακιώτικα γλυκά *Μπαλμακαρόνια της . Και την κυρά Σόνα ζωσμένη με μια μεγάλη ποδιά να ετοιμάζει ποντιακά φαγητά και *Πισία με πατάτα που τα έκανε πεντανόστιμα.
Αυτή η εικόνα με τα δυο όμορφα σπιτάκια και τις πεντακάθαρες ασπρισμένες αυλές τους γεμάτες με κάθε λογής λουλούδια μου φέρνει δάκρυα στα μάτια, γιατί τώρα το ένα στέκει έρημο εγκαταλελειμμένο δίπλα στο άλλο όπου ζει ακόμη η κυρά Σόνα χτυπημένη από την άνοια.
* αλικόν =αλμυρό
* σασκίνα=χαζή
* μπαλμακαρόνια=θρακιώτικα γλυκά, τηγανιτή ζύμη με καρύδια πασπαλισμένα με ζάχαρη
* Πισία= γεμιστές τηγανιτές πιτούλες