Βέτα ΧρυσοπούλουΌλοι θαύμαζαν τον Αντώνη για το δυναμισμό του, τη μουσική που έπαιζε με την κιθάρα του σε κάθε ευκαιρία, για τις επιδόσεις του στον αθλητισμό. Για τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια, για την καλοσύνη του. Τα πυκνά καστανά μαλλιά του πλαισίωναν το όμορφο πρόσωπό του χαρίζοντάς του γοητεία.
Πολλές ήταν ερωτευμένες μαζί του, αλλά αυτός ήθελε την Αθηνά. Μια όμορφη κοπέλα αν εξαιρούσες τα λιγοστά της μαλλιά που έπεφταν άχαρα στο πρόσωπό της.
«Μα τι της βρήκε και την ερωτεύτηκε, αυτός ο τόσο αρρενωπός και ακαταμάχητος άντρας, δεν βλέπει τις λιγοστές τρίχες του κεφαλιού της;», αναρωτιόνταν όσες τον έβλεπαν μαζί της.
Ο Αντώνης είχε ένα μυστικό που τον βασάνιζε, δεν ήξερε πώς να το ομολογήσει στην αγαπημένη του. Φοβόταν τόσο πολύ μην τον απορρίψει.
Εκείνη τη μέρα φεύγοντας από το ιατρείο μικρών ζώων που διατηρούσε και γυρνώντας σπίτι με τα πόδια, οι σκέψεις του δεν τον άφηναν σε ησυχία.
«Πρέπει να της το πεις, δε πάει άλλο», μονολογούσε. «Είσαι ένας κομπλεξικός ματαιόδοξος», μουρμούριζε στον εαυτό του. Λίγο αργότερα η φωνή του δυνάμωσε και την άκουγε να του λέει φωναχτά χωρίς τον παραμικρό οίκτο: «Είσαι ένας δειλός, δειλός, πρέπει να της το αποκαλύψεις το συντομότερο». Με έκπληξη έβλεπε τους περαστικούς να τον κοιτούν και τρομαγμένος σώπασε με μιας. Ωστόσο, είχε πάρει την απόφασή του. Θα της το έλεγε αύριο που θα έτρωγαν μαζί.
Το εστιατόριο ήταν γεμάτο κόσμο, με δυσκολία βρήκαν ένα τραπέζι. Η Αθηνά κάθισε χαμογελαστή δίπλα του και τον ρώτησε με νάζι: «Δεν πρόσεξες καμμιά αλλαγή επάνω μου; Περίμενα με το που θα με έβλεπες πως θα το πρόσεχες». «Τα μαλλιά σου, είναι πλούσια, είσαι αλήθεια πολύ όμορφη», απάντησε προβληματισμένος. «Από εδώ και πέρα έτσι θα με βλέπεις. Το έργο της νέας μου κομμώτριας. Δεν είναι καταπληκτικό;» «Ναι πράγματι , υπέροχο αποτέλεσμα» « Εμ, τι νόμιζες, μόνο εσύ θα έχεις τόσο πυκνά μαλλιά; Λοιπόν, τι λες, να παραγγείλουμε;» Δεν ήξερε τι να κάνει, πώς να της το πει; Και ανάμεσα σε τόσο κόσμο; Φώναξαν το γκαρσόν και παρήγγειλαν. Όλα ήταν υπέροχα, μα οι γαρίδες ξεχώριζαν. Τελείωσαν το γλυκό τους και περπάτησαν στην κοντινή παραλία. Η Αθηνά έγειρε σχεδόν στην αγκαλιά του. «Θέλω εδώ και καιρό να σου πω ένα μυστικό που με βασανίζει, αλλά φοβάμαι μήπως εάν το μάθεις δεν θα με θέλεις πια. Είμαι τόσο δειλός, έπρεπε να σου το πω από την αρχή αλλά φοβόμουν την απόρριψη». Τον κοίταξε χαμογελαστή. «Δεν έχεις περιέργεια να μάθεις;» της είπε δειλά. «Έλα, πέστο λοιπόν γλυκέ μου». «Να, αυτά τα πλούσια μαλλιά που θαυμάζεις είναι» δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και η φωνή της ακούστηκε δυνατά , χαρούμενα: «περούκα, είναι περούκα. Το ξέρω ,το κατάλαβα και λοιπόν τι έγινε; Δε με νοιάζει».
Το ζευγάρι έλαμπε από ευτυχία. Η νύφη πανέμορφη με τα πυκνά μαλλιά της να στολίζουν το πρόσωπό της και ο γαμπρός με την αθλητική κορμοστασιά του καμάρωνε δίπλα της. Το κεφάλι του με ίχνος τρίχας επάνω του δε στερούσε τίποτα από τη γοητεία του!
Έλενα Μουρατίδου
Ειρήνη Τζικοπούλου
